roselzem
- Reads 8,866
- Votes 917
- Parts 17
Tek sığınağı sessizlik olan adamın yuvasını, varlığımla darmadağın edişimin hikayesiydi bu.
Silâhları en masum oyuncaklarıydı. Ve o, tehlikeli oyunlar oynamayı çok severdi.
Mercanı anımsatan, yeşile kaçan ve denizde boğulan derin bir göz rengi vardı.
Ona attığım her adımı karanlığa gömer, beni sessizliğine hapsederek eğitirdi.
Fakat uğruna susmak, dilime düşen tüm kelâmlara değerdi.
Elzem'in tenha sokaklarının karanlığında, gözlerimi varlığına açtığımdı o.
Cehennemimdi o şehir.
Ve sahibi olan o gaddar şeytana aşık olmuştum.
Ama bilirdim ki şeytan dediğim o adam, herkese sağırken bir beni duyardı.
Ben bu şehre esirdim. Ben Sessizliğe Esir'dim.
Ben İzel Korhan, tek sığınağı sessizlik olan o adama, esirdim.