Zanim zaczniemy, chcę jedną sprawę wyjaśnić: opowiadanie napisałem z przymusu. Przysięgam, że mam lepsze rzeczy do roboty. Są jednak takie historie, których nie należy dusić w sobie i trzeba je siłą wyciągnąć na zewnątrz, bo zajmują wśród wspomnień zbyt dużo miejsca. Oto jedna z nich.

Kiedy w oczach masz wojnę, to wszystko traci barwy... @KlaudiaDwojak dziękuję za to okładkowe cudo Laureat „Perła Wattpada 2017" oraz „Skrzydlate słowa"

Bezimienna zyskała popularność dzięki serii wpisów określanych przez czytelników mianem „Instrukcji obsługi chłopaka". Pisząca bloga Amanda, zaczyna jednak żałować publikacji swoich przemyśleń, kiedy jej najlepsza przyjaciółka przychodzi do niej po sercową poradę. Zwłaszcza że ona sama wydaje się kilku potrzebować, a rozpoczynający się rok szkolny jeszcze bardziej wszystko komplikuje. Druga klasa liceum już na wstępie wydaje się być mniej sympatyczna, biorąc pod uwagę nietypową prośbę wychowawczyni, nowego ucznia i stare konflikty... Czasami jednak w naszym życiu nic nie jest pewne. Nawet chemia. Okładka autorstwa @CarolineWesley. Byliśmy #47 w Dla nastolatków! Dziękuję!

Noce Ethana pachną papierosowym dymem i wspomnieniami. Dni Nowella smakują goryczą alkoholu i błędnych decyzji. Oto historia dwóch mężczyzn, którzy przez dziesięć lat próbują o sobie zapomnieć.

Jerry Maurycy Ternaster w pewnym momencie od nadmiernego płaczu po nocach i podpalania opuszków palców zieloną, niczym Nadzieja, zapalniczką zakupioną w przydrożnym kiosku - założył maskę twardziela, nie mogąc już jej ściągnąć, a słownik zapełnił ironicznymi odzywkami. niestety nie wiedział wtedy jeszcze, że Ironia Czasem Boli i kosztuje przy tym sporo bólu. ||jerry ternaster's diary|| holidays 2O19 ©

„ĸocнałeм cιę, ιdo. a тy czυwałaś. тaĸże ι nade мną..." Harcerski romans z przymrużeniem oka i kilkoma łzami. Część pierwsza → ZHP Okładkę wykonała @oneyellowbee (proszę, zostawcie jej dużo miłości pod jej pracami) ♡

❝Niektóre skarpetki są samotnikami. Nie potrafią żyć w parach❞ - Wendy Cope

❝Mówiłaś, że nie potrafisz czarować... Jak więc wyjaśnisz to, że tak nagle zniknęłaś?❞

„Gilbercie, nie umiałam tańczyć i dobrze o tym wiesz. Myliłam się w krokach, zarówno na parkiecie, jak i w życiu. Potrzebowałam, żebyś mnie poprowadził do melodii, którą znaliśmy tylko my, ale głupio mi było to przyznać." Ślub Prissy ma się odbyć niedługo. Małgorzata Linde postanawia przygotować uczniów z Avonlea do wesela i nauczyć ich tańczyć. Ania modli się, by nie być w parze z Gilbertem. dirry/rubert/shirbert • opowiadanie bierze udział w konkursie „Tylko nie fanfiction!" organizowanym przez grupę @Chwila_Moment ♡ fanfiction do serialu "Ania nie Anna" ♡ story by Weronika Pawlak ♡ cover by @helpfulkatherine (dużo miłości dla tej cudownej pani!) ♡ tragical romance and all?

Dwadzieścia cztery dni. Dwadzieścia cztery prace. Serca zakute lodem, płatki śniegu wplątane we włosy, zapach piernika unoszący się w powietrzu - czyli, jednym słowem (albo dwoma słowami) - ZIMA oraz ŚWIĘTA. W tym roku czekajmy razem.