Hangisi daha kötü? En yakın arkadaşlarının ölümünü görmek mi? İçinizden birinin katil olduğunu bilmek mi? SEÇİM SİZİN...

Not: Kukla serisinin ikinci kitabıdır. Önce ''Kukla: Y.E.M'' adlı hikayeyi okuyunuz. Yeraltı iyice karıştı. Seçim günü YAK saldırıya uğradı ve kaçırıldım. Benden ne istediklerini ya da onlara ne verebileceğimi bilmiyordum. Neden orada olduğum hakkında en ufak bir fikrim dahi yoktu ama sonra gerçekler tıpkı bir balyoz gibi suratına çarptı. Aslında bildiğimi sandığım her şeyin koca bir yalandan ibaret olduğunu öğrendim ve dünyam, ondan sonra tamamen değişti. *** Kapak için @sehrialem 'e teşekkürler 🌸

*Kukla serisinin ilk kitabıdır. *Kukla: Y.E.M (Yeraltı Eğitim Merkezi) *Kukla: Y.A.K (Yeraltı Konseyi) Yeryüzü herkes için aydınlıktır ama Yeraltında işler farklı yürüyordu. *** Andy Pierce sıradan biriydi, baştan aşağıya hem de. Sıradan ayakkabılar ve tişörtler giyer, sıradan bir üniversite öğrencisinin yaptığı gibi okula gidip gelir ve arkadaşlarıyla saçma sapan geyikler yapardı. Fakat hayatı bir gecede tamamen değişir. Andy, hiç hesapta olmayan sebepler yüzünden peşine düşen kötü adamlardan kaçabilmek için başka bir kötü adamla anlaşma yapar ve onun için ajanlık yapmayı kabul edip YEM adında gizli bir eğitim merkezine gider. Elbette hiçbir şey göründüğü kadar kolay değildir. Andy, bu tesiste dövüşmeyi, silah kullanmayı, bomba yapmayı ve imha etmeyi öğrenirken, bir yandan da hayatı için kıyasıya mücadele etmek zorunda kalır. Ayrıca kalbini de korumalıdır... Sonuçta en büyük darbeyi her zaman duygular alır. *** Kapak için @sehrialem 'e teşekkürler 🌸

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Siz bilmeseniz de, onlar var. Karanlıkta yaşıyorlar. On üç yılda bir yapılan bir ritüelle sadece biri güneşin altında yürüyebiliyor. Dikkatli ol! Arkana bak, yanındakine güvenme. Kendini hayatın için savaşmaya hazırla. Sana ulaşmalarına çok az kaldı! Altıncı Cennet'in Koruyucu Kılıcı yanında! *** "Neden yaptın bunu?" diye sordum. "Asırlardır esir kalmıştın, artık özgürsün. Neden evine dönmedin?" "Söyledim sana," diye fısıldadı ve saçlarıma bir öpücük kondurdu. "Evim sensin."

"Herkes gözlerinin önündeki bu haksızlığa susarken o bizim için bir şeyler yapmak istedi. Ne yaşadıysak, onlarında yaşaması için elinden geleni ardına koymadı. Sadece bizi düşündü. Yanımızda durdu. Ve bir şeyleri değiştirmek için uğraştı. Hepsinin hatalarını farkına varmasını sağlamaya çalıştı." Maddi durumlarımız onlarla aynı olmadığı için ve marka kıyafetler giyip, lüks evlerde yaşamadığımızdan bizleri aşağılıyorlardı sürekli. En başında da Sonat ve Efsun. O ikisi... Tek amaçları okuldaki popülaritelerini ikiye katlamak olan burnu havada iki arkadaştı. Ve kendilerinden başka herkesi küçük görüyorlardı. Bizimse sesimiz çıkmıyordu. Gücümüz yetmezdi ki. Bursluyduk. Ve her an bursumuzun kesileceği tehlikesiyle susmak zorunda kalıyorduk. Neyse ki bir gün admininin bilinmediği ve her okulda da olduğu gibi geçici aşkların ilan, saçma sapan kavgalara karışanlarınsa tehdit edildiği itiraf sayfasına @caykasigi nickli bir kullanıcı mesaj atttı. Amacının gruptaki herkesin hatalarını farkına varıp yaptıklarından dolayı pişman olmalarını sağlamaktı. Ve zamanla bunu başardı. Ayrıca soktuğu laflarla beraber, sadece zengin olan insanların değil, zekilerin öne çıkabileceğini de kanıtladı. Tek derdi onları rahatsız etmek değildi. Kendilerini seven insanlara yaptıkları kötü muammelenin de bedelini ödetmek istedi. *** Bu isme sahip ve bu kurguya sahip ilk, tek kitaptır. Diğerli çalıntıdır. Eğer bu hikayeyi Wattpad harici bir platformda okuyorsan, kötü amaçlı yazılım saldırısı riskinde olabilirsin. Eğer bu hikayeyi orjinal halinde ve güvenli bir şekilde okuyorsan lütfen, Wattpad'deki "@aleynaozgul1" isimli profilimden oku. Teşekkür ederim.

*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyzeler pencereye çıktı ve gözleri hemen bizi buldu. "Sussana lan, Allahın belası domuz!" dedim dişlerimin arasından. "Esra, kızım hayırdır?" dedi FBI teyze. Hayrı mı kaldı be FBI teyze? Aldık başımıza belayı işte. Ama seni kırmayayım. Hayırlı uğurlu olsun! "Yok Selma Teyze!" dedim gülümsemeye çalışarak. "Arkadaşı kızın biri taciz etti arka sokakta da, kriz geçiriyor şu an." Azman aniden gülmeyi kesti ve kaşları çatıldı. "Vay vah!" dedi diğer pencereden MİT teyze. "Su getireyim mi Akın evladım?" Azman'ın gözleri ona döndü. "Yok sağol Makbule Teyze. Alıştım artık..." dedi ve gözleriyle beni işaret etti. "Bu kızın tacizlerine." Rezillik yükleniyor...%94 Kapak Tasarımı: Gölgehayaller © Tüm Hakları Saklıdır.

Çekirdek ile kolanın tadı, 1.55'lerin yeri ayrı. *** Başlangıç tarihi: 26.03.2019

•tamamlandı• kalbim senin için atmak zorunda değil. gözlerim seni görmek zorunda değil. ben seni dinlemek zorunda değilim. ve şunu da unutma; canıma kıyarım, katil olurum ama sana âşık olmam. DISS KİTABIDIR. güçlü olan tüm kadınlara ithafen... bu platformda, güçlü bir kadın da olabileceğini göstermek amacıyla... 18 Mart 2020 - 29 Mart 2020

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.