Sen... Sen ve sen değil... Hele sen hiç değil... Sen kumral olan, seni de bekliyorum. Biraz sonra bu sayfaya gireceğinizi biliyorum. Orada sizi bekliyor olacağım. Hey... Seni unutmuş muyum, peki sen de gel... Görüşürüz...

Bir sabah mide bulantıları ile uyanıyorsunuz, halsizliğiniz artıyor, hastalandığınızı düşünerek hastaneye gidiyorsunuz ve yapılan tahlillerden hamile olduğunuzu öğreniyorsunuz! Sistemi normal çalışan bir kadın için buraya kadar her şey normal... Peki, normal olmayan işte tam da buysa? O bir kadın değilse! Ömrü boyunca eline erkek eli değmemiş, hiç erkek arkadaşı olmamış, köyünün toplumsal normlarından sıyrılıp okuma umuduyla yola çıkmış ve mesleğini eline almak için tüm dünyevi duyguları hayatından çıkarmış bekâr bir genç kız için, bu gerçek normal değildi... Tutku, isminin aksine toplumsal yargıların arasına sıkıştığı için, adının bir erkekle anılmamasına dikkat ederken, bakire halde nasıl hamile kaldığını kimseye açıklayamayacağının farkına varınca, cesur bir karar alıyor ve bebeğinin babasını araştırmak için kimsenin cesaret edemeyeceği sırtların tozunu havalandırıyor. Bulgular onu öyle bir kapanın içine çekiyor ki, ölüm ensesine dokunuyor. Korkularından kaçmak istediğinde sırların örtüsüne takılınca, kendini bir anda ölüm çemberinin ortasına yuvalanırken buluyor. Üzerine oynanan kirli oyunlardan habersiz olarak gerçeklerle yüzleştiğinde ise, artık hayatının yönetimi onun elinde olmuyor... Hayatı tek bir tahlille alt üst olan Tutku, babasının kim olduğunu bilmediği bir bebeği korumak için sınırlarını zorlarken, peşinde dolaşan ve ona bunu yapan manyaktan kaçabilmek için hiç olmayacak bir kişinin kapısını çalarsa? Bebeğinin yaşaması için, babasının katiline boyun eğecek mi? Hayatı boyunca nefret ettiği tek soyadına muhtaç olduğunda, bebeği ve hayatı üzerindeki kararları sevmediği bir adamın eline bırakabilecek mi? Sırları asla çözülemeyen cinayetler... Babası kim olduğu belli olmayan bir bebek... Nefret ettiği adama muhtaç olan bir kadın... Normal zamanda yüzüne bakmayacağı

Asla bir araya gelemeyecek ve ideolojilerine sırt çeviremeyecek iki asker... Söz konusu ilkeler olunca, empatiyi, sağduyuyu, hırsı, duygularını bir kenara atan acımasız bir kadın, Masal Sancaktar! Cehennemin ateşinden doğmuş ve acıdan başka bir şey ekmemiş, geçtiği topraklardan ölüm biçmiş bir adam... İki asker, farklı bayrak, tek amaç. VATAN! Bir savaş, verilen emirler, çekilen acılar ve kana boyanan gelecek... İmkansızlık içinde imkan arayan ve kendi yolunu bulmaya çalışan duygular, aşkın öğrettiği en güzel lisanı yazdıracak... Aşk, kapan gibi keskin dişleri olan, tuzak kadar sessiz, sinsi ve gizli duran, yakalananın canını yakmadan bırakmayan, vicdanı, ırkı, dili, dini, ahlakı, ilkesi olmayan bir olgu ve duygu... Ve bu kapana kısılan, düşünceleri, emirleri, duyguları sorgulatan iki genç insan... Her adımları ayrılığa, olumsuzluğa, gözyaşına ve ölüme dokunan bu iki genç, sizce nasıl bir araya gelecek? Önce vatan diyen yürekleri bu aşkı kabul mu edecek yok mu sayacak?

Adamın mavi serin gözleri önce değdi kızın bakışlarına... Kızın asi siyah saçları savruldu sonra adamın tenine... Aşk öyle bir yerden vurdu ki ikisini... Ne değerleri kaldı ne de kuralları... KARTAL ŞANOVA KARACA ERTUNÇ (ÖZTÜRK) Deli dolu bakışları, çocuksu davranışları kadını güldürmüştü. Asla gülmeyen, sert, katı kurallı kızı güldüren tek erkekti o... Ama sevdiği adamın kuzeniydi... Sevdiği adamın düğününde tanıştığı kuzeni... SERKAN BOZDOĞAN NEVRA ERTUNÇ 'EN ASİL AŞKLAR SİYAH BEYAZDIR...' İki farklı karakter, iki deli dolu aşk... Ertunç ailesinin iki zıt kardeşlerinin, sımsıcak öyküsü sizlerle...

"Buna cüret ettiğin an, gördüğün son yüz benimki olur." Beyaz önlüklü adam başını arkaya atarak güldü. "Sen küçük tatlı kafanı benim için yorma sürtük. Bu parmaklıkların ardından seni bir tek ben çıkarır, yine içine ben sokarım." Küçümseyen gözlerle bakarak biraz daha yaklaştı. "Burası babanın şatosu değil, kapatıldığın hapishane de değil, burası tımarhane... İstediğin kadar bağır, sana kimse inanmaz!" Odanın diğer ucuna doğru hareket etti ama elinde şok aleti bulunan şeytan bir anda yanında bitti. Saçından büyük bir tutam yakaladı. Başını tekrar duvara savururken, kanın metalik kokusu burnunu doldurdu. Mücadele etti, kıvrandı, çığlık atmaya çalıştı ama hiçbir faydası olmadı. Dediği gibi burası tımarhaneydi, burada kimse onun sesini duyamazdı. Katışıksız bir korku ciğerlerini doldurdu. Gerçekler adamın yumruklarından daha fazla canını yaktı. "Ben deli değilim..."

Kumdan bir kalenin içinde büyümüştüm. Kör ve dilsiz olarak. Kalem üstüme yıkılıyordu ve ben altında eziliyordum. Birden öldürmüyordu beni. Önce nefesime doluyordu kumlar, Sonra bedenime, En sonda kalbime. Yavaş yavaş... "Kendini bırakma. Eğer bırakırsan kaybolursun. Bu koca labirentte asla yolunu bulamazsın." Kulak tıkadım bu sefer sözlerine. Ben artık ne istediğimi bilmiyordum. Dünyada gerçekten bu kadar kötülük varken artık ben iyi ve saf kalmak istediğimi sanmıyordum. Geçmişim bir muammaydı, ailem dediğim insanlar bir muammaydı, peşimde olan adamlar ise o muammaların sebebiydi. ## wattpad de paylaştığım ilk hikayem olacak bu ama yazdığım üçüncü hikayedir ve belirtmekte istiyorum ki bu hikaye iki yıl önce kurgulanıp yazılmaya başlandı. Bazı nedenlerden dolayı paylaşamadım. Saygı çerçevesinde her türlü yoruma eleştiriye açığımdır. Hatta hatam varsa bunu duymakta isterim. Yaza yaza gelişir insan sonuçta... ## Yayınlanma tarihi: Mayıs 2017

Bir hata tüm doğrularımı götürmüştü. Yeni hayatımda doğrular ve masumiyet olmayacaktı. O içimdeki tüm iyilikleri yutacak kadar kötü ve karanlıktı. O artık benim karanlığımdı ve bende onu aydınlatacak ışık yoktu. Ayça Mutlu kendini babasına adamış sıradan bir genç kızdı. Babasını yakalandığı hastalıktan kurtarmak için hayatında asla yapmayacağı bir şey yaptı. Benliğini zengin bir adamın şımarık oğluna sattı. Ekin Toprak hayatını mahfeden bu kızdan intikamını alacaktı. *** Yazar Notu: Bu hikayede kızın zengin babası iflasın eşiğine gelmemiştir. Kızın aşık olduğu adamla evlenmek gibi pembe hayalleri de yoktur. Damat adayımızsa kızı gördüğü gibi melake bir adama dönüşmeyecektir.

Genç kız burnunu çekti ve ağlamamak için direndi. Onu neyin bu kadar üzdüğünü bilmiyordu. Onun farklı olduğunu sanmıştı. Diğer erkeklerin yaptığı gibi yarı sakat bir kızı görünce arkasına bakmadan kaçmamıştı. Kalmıştı. O kalmıştı. Zeynep kendini bu fikre alıştırmamaya çalışıyordu ama Efe onunla ilgileniyor, ona nazik davranıyordu. Yavaş yürümesini ya da yavaş konuşmasını hatta bazen konuşamamasını dert etmiyor gibi görünüyordu. Ama hepsi birer aldatıcı davranıştan ibaretti. Efe sadece ablası ve eniştesini kırmamak için ona ilgili davranmıştı.Zeynep'i asıl üzen şey, bunu gözüne sokmadıkça anlamamış olmasıydı. Ve şimdi Efe'nin arkadaşına söylediği sözler kulaklarında çınlıyor canını yakıyordu. "O sakat dostum," demişti. "Zaten pek de güzel değil. Vaktini harcamaya bile değmez. Ben de ablamlara onu kırmayacağıma söz verdiğim için onunla takılıyorum. Yoksa çok istediğimden değil yani." Zeynep istemeden kulak misafiri olduğu bu konuşmayı kendisi için bir işaret saymıştı. Bir daha hiçbir erkeğe, ona güvendiği kadar kolay güvenmeyecekti.Evet Zeynep sakattı, evet bazen kekeliyor konuşmakta güçlük çekiyordu ve evet, beş dakikalık yolu yirmi dakikada yürüdüğü doğruydu ama Zeynep asla çaresiz değildi.Efe'nin sahte ilgisine, onun o müthiş gülümsemesi ile kendisini büyülemesine ihtiyacı yoktu. Bu doğum günü partisine de neden gelmişti bilmiyordu. Tek istediği onunla zaman geçirebilmekti. Kabul etmek istemese de, Efe ona iyi geliyordu ama bundan sonra böyle bir şeye ihtiyaç duymayacaktı. Efe arkadaşı ile konuşurken, ağır hareketlerle geri döndü ve doğrudan çıkışa yöneldi. Bacakları titriyor, sinirden dişleri birbirine vuruyordu.Bacaklarına dolanan beyaz elbisesine bakarken gözyaşlarını daha fazla tutamadı.Bir de süslenmişti.Tek istediği şu sakat haliyle Efe'ye güzel görünmekti. Ne kadar aptaldı!

Kitabın kapak tasarımı @avvilix'e aittir. Bir adam düşünün çok sevdiği karısını kaybetmiş kendini kızına adayan bir mafya herkes ondan korkuyordur . Karısından sonra hiç bir kadına aşık olmamıştır . Sadece tek gecelik ilişkileri olmuştur . Acımaz bir mafya kendisine yanlış yapanı affetmez hemen öldürür . Birgün bir kadınla karşılaşır ve hayatı değişir . Bir kadın düşünün çok güzel ve masum hayatı normal giderken birgün bir olaya karışır ve hayatı değişir. "seni öldürmeyeceğim ama benim esirim olacaksın ben ne dersem onu yapacaksın ve son olarak çocuklarla aran nasıl " dedim yüzüme şaşırmış bakıyordu ve cılız bir sesle "iyi " dedi ona gülümsedim ama bu gülümseme başkaydı . " güzel , kızımın bakıcısı olacaksın onu üzer , kötü davranırsan seni gebertirim" dedim . " ya kabul etmezsem " " o zaman ölürsün " dedim sesimde hiç bir duygu yoktu ben duygularımı iki yıl önce eşimi kaybettiğimde yitirdim . Başlama tarihi : 22/01/2019 Bitirme tarihi : 01/07/2019 Genel kurgu #4.sırada (03/08/2023) Melis #1.sırada (03/08/2023) Mert #5.sırada (03/08/2023) Evlilik #68.sırada (03/08/2023) Mafyanınesiri #2.sırada (24/08/2023) Romatizm #6.sırada (07/10/2023)

" Waqiha" Bu kelimeyi biliyordu artık, 'Sürtük,' demekti. İri yarı adam kızı serbest bırakınca yere yığıldı. Her yeri morarmış, acıyordu. Soğuk döşemeyi teninde hissedince, yırtılan kıyafetlerini yüzünden artık çıplak olduğunu ve dayak yediğini hatırladı. Saçları yolunmuş, bedeni bayılana kadar tekmelenmişti. Ne kadar uğraşırsa uğraşsın asla kurtulamayacaktı. Kazanamayacaktı. Sonunda pes etti. İstediklerini yapmalarına izin verecekti. İsyan etmemek pahalıya mal olmuştu. O kadar hırpalanmıştı ki, bir gözünü açamıyor, diğerinin şişliğini ve burnundan sızan kanın tadını kokusunu, tadını alıyordu. Kolunu kıpırdatacak mecali kalmamıştı. Yerde yatan bir enkaza dönmüştü, hiçbir şey yapacak takati kalmamıştı. Daha en başından diklenmemeliydi. Bu kadınlarda vicdan ya da insaf yoktu, gözlerini hırs ve kıskançlık bürümüştü. Daha en başından başa çıkabileceğini düşündüğü için delirmiş olmalıydı. Biri diğerine bağırarak "Odayı hazırlat," diye emrediyordu. Etrafımda birileri dönüyordu ama ne olduğunu anlayamıyordum. Biri girdi içeri o anda, bir kadındı, şaşkın sesiyle "Bu o mu?" diye sordu. "Kuma," dedi tükürür gibi Evet bu iki kadının kumasıydı, hem de gerçek anlamda. Bu kelime midesini alt üst ederken ruhundaki etkisi şiddetli bir kasırga gibi çok içine çekti. Korku yerine gerçeklikteki dehşete sürüklemiş ve isyan içindeki kadınlığı oradan oraya sürüklüyordu. Bu gerçeği ne kadar inkâr etmek istese de bundan kaçamayacağını artık iyi biliyordu. O bir kumaydı. Bir erkeğin gönülsüz kadını, iki kadının istenmeyen kumasıydı. Kaçırılmıştı. Bir adama satılmış, zorla 3. kadını olmuş ve bu gerçek yaşamaya mahkûm edilmişti. Ölümü vicdan azabı, yaşaması azaptı.