Heb je dat ook wel eens, dat je jou helemaal alleen voelt en niemand begrijpt hoe jij je voelt op dat moment? Zo voelt de 20 jarige Loubna zich ook. Haar verdriet bezorgt zijn hoogste punt en niemand die haar kan vertellen dat het goed komt.

"Ik zal voor je vechten dat beloof ik!" Riep hij en greep gelijk naar mijn hand. Ik voelde de kou over mijn natte wang prikkelen. De kou die ik zelfs van binnen voelde. Alsof mijn hart van ijs was. Het deed me niets, ik voelde niets waneer hij iets zei. Alle gevoelens zijn uitgeschakeld. Ik keek nog voor de laatste keer om naar anass. Een warm gevoel ging door me heen toen ik de tranen in zijn ogen zag. Huilt anass? Zo ver ik hem kende voelde hij geen pijn. Ik trok mijn hand weg en sloeg mijn dikke vest goed over mij heen. "YASMINA!" riep hij boos en rende achter me aan. Ik liep de cafe binnen en sloot de deur gelijk. "Sorry het is sluitingstijd" zei ik alsof ik hem niet kende.Ik zag het condens over het glas heen gaan, zo dichtbij stond hij. De blik van anass was onbeschrijfelijk. "Vergeet niet dat ik van je hou" was het laatste wat hij zij. En dit dames en heren, dit was de avond waar alles compleet veranderde... _________________________________________ Alle rechten voorbehouden! Niets mag gekopieerd worden! Niets mag gescreend worden! Ik wens jullie veel leesplezier.