Hala ukala bir tavırla alay edercesine, sanki az önce burda hiç bir şey olmamış gibi etrafımızda bir sürü ceset yokmuş gibi, sanki sıradan bir gündeymişiz gibi konuşmaya devam etti... 'Yengeniz sıkılmış belli ki beyler.Toparlanın gidiyoruz.' (+18 kısımlar ve şiddet içermektedir.Rahatsız olanlar lütfen okumasın.)

-Yeter artık...yeter! Gecenin esir almış karanlık sokağında avazı çıktığı kadar bağırıyordu genç kız. Karşısındaki genç adam ise onun aksine çok sakin bir şekilde; -Kaç ,belkide bu son şansındır... Bunu o kadar sakin bir şekilde söylemişti ki fırtına öncesi sessizliğe benzetti genç kız,arkasına bakmadan koşmaya başladı dediği gibi ilk ve belkide son şansıydı. Ne kadar koştuğunu bilmese de ayakları artık yenilgiyi kabul etmiş gibi yavaşladı.Koşturmaları adımlara adımları ise yavaş yavaş yürümesine sebebiyet olmaya başlamıştı. Ne olursa olsun düşmemeliydi onun cehennemine. -Artık zaman doldu. Benden kaçamazsın ve bundan sonra emin ol buna bile cesaret edemeyeceksin! Adamın sert sesi tüm mahallede yankılanınca genç kız arkasına baktı. Gecenin karanlığında mahallede bulunan titreyen ışıkta bile gözlerindeki alevi görüyordu genç kız. Korkuyordu... -Çok bile bekledim... Bu güzelliğinden beni mahrum ettiğin için seni zor günler bekliyor küçüğüm. Artık ayakları dayanamadı ve kendini yere bıraktı... -Lütfen yalvarırım bırak beni...lütfen. Kızın yalvarışlarını duymuyordu genç adam. -Asla... Asla bırakmam seni. Genç adam son sözlerini söyledikten sonra yorgun olan küçük bedeni kucağına zorlanmadan aldı. Kucağındaki küçük bedene , eterli mendili burnuna tuttu ve bayılmasını bekledi. Bayılınca arabasına taşıdı ve son kez baygın olan küçüğünün kulağına fısıldayarak: -Seni asla bırakmam. Ne sen kaçabilirsin ne de ben seni bırakırım. Damla ve Ferman'ın aşkıydı bu... Zor da olsa bu onların hikayesiydi.

"Kaçmaya çalıştıkça beni içine çeken bir Kara delikti bu." "Ne kadar çabalasam da , kendimi içinde,Zifiri karanlığın ortasında bulmuştum." -Bir adam düşünün. Düşünün ki , onun olmayan birşeyi zorla onun yapmaya çalışan. Düşünün ki ondan gitmek isteyen birisini zorla yanında tutan. - Aşkın en tutkulu, en karanlık ve en zor halini görmek istiyorsanız bir göz atın. (+18 vardır bu bir hikaye rahatsız olan okumayabilir )

NE ÇOK YALNIZ KALMIŞTIK ÖYLE . NE ÇOK SAVRULMUŞTUK ACI DENİZİNDE ORADAN ORAYA NE ÇOK GEMİ BATIRMIŞTIK. NE ÇOK LİMAN KAÇIRMIŞTIK. NE ÇOK İNSAN KAYBETMİŞTİK. NASIL BU HALE GELDİK NASIL DA YALNIZLIĞIN PENÇESİNE TAKILMIŞTIK. KİMSESİZLER ŞEHRİNİN NE ARA YEGANE VATANDAŞI OLMUŞTUK. BİZ NE ARA BU KADAR UZAKLAŞMIŞTIK BİRBİRİMİZDEN. MUTLULUK NEYDİ ÖYLE ? TATMIŞ MIYDIM DAHA ÖNCE? KİMDİM BEN KİMİN RUHUNUN KİMSESİZLER KÖŞESİYDİM? HANGİ LİMANIN TERK EDİLMİŞ BÖLÜMÜYDÜM? HANGİ GEMİNİN BATAN KISMIYDIM? SAHİ NEYDİM BEN? BİR SAVAŞTA KALAN SON KALE Mİ? FETHEDİLMESİ EN ZOR TOPRAK MI ? HANGİ İMKANSIZLIĞIN GÖSTERGESİYDİM BEN? HANGİ ÇİÇEĞİN SOLUŞUNDA BİR GÜNEŞİN BATIŞINDA GİZLİYDİM? BİR MUCİZE Mİ GEREKLİ SEVİLMEM İÇİN ? BİR İNSANIN MERHAMETİNİN SON KIRINTISINI DAHİ HAKETMİYOR MUYDUM? SEVGİ SOFRASINA TOK OTURUP AÇ KALKAN BİR TEK BEN MİYDİM? BU DÜNYADAN NASİBİNİ ALAMAYACAK BİR BİZ MİYDİK? ASLINDA SORULARIMIN ARASINDA HEPSİNİN TEK BİR CEVABI GİZLİYDİ. BİZ KİMSESİZDİK. BİZ BU KOCAMAN DÜNYANIN AYAĞA ÇARPAN ÇAKIL TAŞLARIYDIK. EFŞAN ÇETİN: ELİFCAN ONGURLAR CANDAN HAŞEMOĞLU: UFUK ŞEN AYAZ ALACA: EKİN MERT DAYMAZ HAVİN HAŞEMOĞLU: SEMA AYBARS BARAN ÇETİN:TUNCEL KURTİZ PERVİN HAŞEMOĞLU : ECE OKAY UMUT HAŞEMOĞLU: EMİR BERKE

-DAHA YAPILMIYOR- YAPAN KİŞİ: ARZU Vereceğiniz bilgiler; 1-Kitabın Adı 2-Yazarın Adı 3-Kitapta olacak söz vb. 4-Renk tonu 5-İstediğiniz herhangi bir şey

~İstek Alımı Açıktır~ Panoma isteklerinizi yazabilirsiniz. Yazmanız Gerekenler; Kitabın Adı Kitabın Yazarı Karakter İsimleri Kapağa yazılması istenen söz Kapağa hakim olmasını istediğiniz renk/renkler ŞART:Yazar hesabında bulunan tüm kitaplara oy vermek.

Watpadd Kız Erkek Karakter Önerileri 🌹

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

"sen beni karartansın hem karartıyorsun hem aydınlatıyorsun evet belki ben iyi bir adam olmayabilirim ama senin iyiliğin için zamanı gelince öğreneceksin bunu zaten şimdi sana soruyorum benim karanlığımda ki ışık olur musun ?" KİTAP KAPAĞI:WRİTERLADYY