Teksa linte pas pemen ne fund te rruges, xhamin gjysem te hapur te dritares se katit te dyte, shpinen kishte kthyer. Nuk do te kthente kurrsesi koken per te pare mungesen e nje shikimi qe nga pas nuk po e ndiqte ne kete nate te erret. Le te ishte nje arrogant ne ikje. Me shpinen e kthyer do e braktiste gjithcka. Le te konsiderohej nje fatlum mosmirenjohes qe nuk denjoi te hidhte syte e te pershendetej per te fundit here me gjithcka kishte nderkohe qe ne realitet ai thjesht ishte nje fatkeq qe e kishte te pamundur ti thoshte 'lamtumire' asaj gjithckaje nese do te kthente koken edhe njehere. Teksa braktiste naten, pemen, rrugen e mbase gjithcka tjeter qe njihte, nuk mundej te mos mendonte se nderkohe qe njerezit luteshin per nje fund te bukur, ai kishte dashur fare pak. Ah, sikur Argenti te kishte patur fatin te kishte vec nje fillim.

Kujtonte qe ate mbremje kish enderruar per fusha te gjelberta, qiej te kalter e njebriresha fluturues. E fundit enderr femijenore, e fundit enderr e bukur sepse me pas kish patur vetem makthe, makthe qe sfidonin realitetin e kurre nuk triumfonin mbi te sepse makthi me i keq ishte ai ne te cilin zgjohej cdo mengjes - ose cdo pasmesnate.

#1Mafia #1dashuri #1Albanian «E përfunduar » © Filluar: 3 , mars, 2019 🔚31, maj, 2019 Ndoshta dhe djalli ka qenë engjëll dikur. Të ndryshosh djallin. Është e mundur, të kesh në duar djallin dhe ta kthesh në engjëll. Dashuria, komedia, drama të ndërthurura në një liber. Pas reve ka gjithmon një diell dhe pas djallit ka gjithmon një engjëll..... NDALOHET RREPTËSISHT , KOPJIMI, SHPËRNDARJA NE RREJTE TE TJERA SOCIALE! APO DHE TJETËRSIMI I LIBRIT! E DREJTA E AUTORIT! PER CFAR DO LLOJ PYETJE MUND TE SHKRUANI NE INBOX! Mature content! ⚠

Ku jam? Kam frike, vertete frike. Dua te arratisem, por nuk mundem ti shpetoj ketij vendi. Nuk eshte me vendimi im. Nuk jam me une ajo qe kontrolloj fatin tim. Dua te jetoj. Me degjon Zot? Tani jam me prane teje, apo ketu te kam humbur pergjithmone? Tani dua te jetoj. Dua te ndjej serisht ajrin e fresket te pranveres, flladin e lehte qe me perkedhel floket, eren e luleve, dua te prek serisht barin teksa shtrihem ne ate tapet te gjelber, dua te ndjej vesen qe me njom rrobat, dua te ndjej token nen kembet e mia teksa eci, dua te shof ngjyren e qiellit, detin, diellin, yjet. Dua te shijoj diten e ti frikesohem serisht nates. Dua te shof floket e bores teksa magjishem bien mbi toke, dua te dashurohem serisht. Dua te ndjej ngrohtesine e krahve te dikujt teksa me shtrengojne, e butesine e puthjeve te dikujt qe vertete me do. Dua te eci mes njerezve e me ne fund te ndihem pjese e turmes, e jo ndryshe prej tyre. Dua te vrapoj, te qesh, te qaj, te hidherohem, gezohem. Dua te rrezohem e te ngrihem serisht. Dua te jetoj. **Per te tere ju qe e keni lexuar me pare ne blog-un tim: Po transferoj historite e blog-ut ketu ne Wattpad! ©2012

Nje ngjarje do te trondiste nga themelet dy familje , nje vrasje, nje fajtor pa faj Nje I vdekur dhe nje i denuar padrejtesisht por qe askush nuk beson ne fjalen e tij Nje familje ne kerkim te hakmarrjes dhe te etur per te marr gjakun e te birit Nje 20 vjecar qe detyrohet te largohet larg familjes per te mbetur gjalle, qe zhgenjehet dhe nga dashuria E gjithe jeta e tyre do te ndryshonte brenda nje nate tashme asgje nuk do te ishte njelloj Mario do te kalonte shume gjera do te mundohej te perballonte shume sfida qe do ti dilnin prepara Nje djale qe dikur enderonte te behej avokat Jeta do ta kryqezonte ne rrugen e krimit ne ate qe kishte then se nuk do e bente kurr Nje I tradhetuar nga shume rruge te jetes ne shume menyra por qe ne nje moment do te njoh njerez qe do ti japin doren te ngrihet nga humnera qe ka rene do ti japin mundesin te behet dikushi ne jete edhe pse ne rrugen e Mafias Kthimi ne Shqiperi pas dhjet vitesh do e ndryshoj jeten e tij Rastesisht do te gjej dashurin , nje dashuri qe ka pengesen me te madhe Nje dashuri qe ne mes ka "Hakmarrjen" A do te arrijn ata ta mbrojn ate dashuri kur e gjithe bota do te jete kunder tyre Kur ndonjehere edhe vet ata te dy do ta "mallkonin" ate dashuri

Marrë nga origjinali "Ti prego,lasciati odiare" i Anna Premoli-t Xheniferi dhe Iani njihen prej shtatë vjetësh kurse pesë vitet e fundit i kanë kaluar në luftë me njëri- tjetrin. Mes dy shefave të degëve në një bankë të rëndësishme tregtare të Londrës lufta është krejtësisht e hapur. Urrehen, nuk e durojnë njëri-tjetrin, nuk lënë rast pa i vënë shkopinj në rrota tjetrit. Deri sa një ditë, rastësisht, u detyruan të punojnë bashkë për të njëjtin projekt: për administrimin e kapitaleve të një klienti aristokrat e plot naze. Kështu u detyruan të kalojnë shumë kohë së bashku edhe jashtë orarit zyrtar. Iani është djaloshi më tërheqës, i pasur dhe i kërkuari i Londrës, ndërsa shoqëria e tij nuk kalon kurrë "pa u vënë re" . Mjafton një darkë e pafajshme në një restorant për t'u shfaqur ditën tjetër në faqen rozë të një gazete të njohur të përditshme londineze. Ajo u tërbua nga inati: si mund ta quanin të dashurën e një mburraveci e spitullaqi si puna e Ianit? Ai e merr me të qeshur, po më tepër habitet: fotografitë me kolegen bënë të tërhiqeshin të gjitha vajzat mendjelehta që i shkonin pas. Atëherë lind një propozim i pazakontë: do t'i lërë dorë të lirë në punën me klientin e lodhshëm, nëse ajo pranon të hiqet si e dashura e tij. Sfida pranohet dhe nis loja! Por shumë shpejt, ajo që për Xheniferin dukej si shaka, bëhet më e ndërlikuar nga sa ishte menduar kurse një puthje, që bënte pjesë te loja e shtirur, bën t'i lindin ndjenja dhe reagime fare të papritura... - Unë dhe ti jemi një gabim, - ia përserita, po ai nuk u tërhoq. - Atëherë le ta bëjmë këtë gabim, për të tjerat mendojmë më vonë, - më tha.

𝘼𝙞 𝙞 𝙫𝙚𝙣𝙩𝙚 𝙛𝙡𝙖𝙠𝙚𝙣 𝙗𝙤𝙩𝙚𝙨 𝙥𝙚𝙧 𝙧𝙧𝙚𝙩𝙝 𝙩𝙞𝙟, 𝙥𝙤𝙧 𝙣𝙪𝙠 𝙡𝙚𝙟𝙤𝙣𝙩𝙚 𝙦𝙚 𝙖𝙨𝙣𝙟𝙚 𝙛𝙡𝙖𝙠𝙚 𝙩𝙖 𝙥𝙧𝙚𝙠𝙩𝙚 𝙖𝙩𝙚... Ajo e nenshtruar nga rregullat e shoqerise se larte, vendimet e jetes se saj i merre vete familja. E betuar se do luftonte vrasjet e vdekjet me profesionin e saj... por betimi i saj bie, sapo ta shoh ate... ate qe dashuria i verbon syte perballe veprimeve te tij te jashteligjshme. Por do e ruaj ai nga mizorite qe e nenshtruan vajzen? Apo do perfundoj ajo pavetedije ne flaket e tij te pushtuara nga terrori dhe ne liqenin e tij ku do mund ta ngulfat uji qe po shendrrohet ne moçal? Ndiqeni - Mjellma ne Liqenin e Djallit. #1 - in INTRIGE #6 - in MAFIABOOK

I shkoi nga pas e ia kapi dorën e ftohtë. Ai ndaloi menjëherë pa u kthyer. Arrinte të shihte muskujt e tij të tendosur në bluzën e bardhë që ishte djersitur. - Nuk mund të jetosh pa lënë disa gjëra mbrapa. Shtrëngimi i lehtë i dorës u bë më i fortë. Ai po e shtrëngonte çdo herë e më tepër, por ajo s'ndiente dhimbje. - E di që mund të jetë e vështirë, por po e pate mendjen në të shkuarën nuk mund të ndërtosh dot një të ardhme. - Ti po m'i thua këto gjëra? - ia ktheu ai me qesëndi kur ktheu trupin për të parë atë. - Ti? Që i thua këto për të tjerët, por nuk kujtohesh t'ia thuash vetes? Aty e bëri të ndihej keq. E vërteta ishte e urryeshme ndonjëherë. Deshi të hiqte dorën e inatosur prej tij, por ai e shtrëngoi akoma më tepër dhe foli i pari kur pa që ajo deshi të thoshte diçka. - Është si puna e dy punëtorëve. Njëri i thotë tjetrit: "Puno më shumë, mos u shpërqëndro nga gjërat e tjera. Prioriteti i vetëm është të fitosh mjaftueshëm aq sa të sigurosh jetën." Por kur vete puna te ai vetë, ç'bën? Ai vetëm qëndron pa bërë gjë, se nuk do të lodhet. Do vetëm të shohë. Dhe ti je si puna e tij. "Jeto më shumë, mos u shpërqëndro nga e shkuara. Prioriteti i vetëm është të ndërtosh jetën tënde." Ti vetëm jep leksione, por për vete as që bëhet fjalë t'i zbatosh ato. Nisur më 29 Nëntor 2018 Përfunduar më 11 Maj 2019

-Nje mundesi e dyte? Per cfare te lutem? -Per nje jete jo me bardh-e-zi.

Sepse mjafton nje cast per te shkerrmoqur nje dashuri...