Sana bakmak canımı acıtıyor.Neden böyle olmak zorunda Rüzgar? Papatyaların canı acımak zorunda mı hep? Hiç bir papatyanın canı acımaz İnci. Yalnızca....Senin canın acır,çünkü sen ait olduğun topraklarda değilsin.Seni kopardım ben toprağından. Sen güzel bir papatyaydın ufaklık.Bense bencil bir adam.Sen güzeldin,bense bencil.Seni topraklarından kopardım,öleceğini bile bile.Dedim ya ben bencil bir adamdım,sen ise güzel bir papatya. Beni kendi gökyüzüne dik o zaman,beni oraya göm.Ait olduğum yere. Ben bir tek senin papatyan olacağım buzul adam.Bir tek senin karanlık gecende solacağım.Olmayan ruhunu bana kiralar mısın? Gel,buyur.Yalnız kusura bakma ruhum biraz dağınık bu aralar. Oturacak yer yok,belki ayakta duracak kadar...

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Ya eğer... Tüm şansızlıklar sizi bulsaydı? Ya eğer... Öldü olarak bildiğiniz aileniz yaşıyor olsaydı? Ya eğer... İntihar ettiğini sandığınız arkadaşınızın asıl gizemini çözmek için perde arkasına girmeye hazır hissetmiyorsanız? Ya eğer... Tam olarak bilinmezliğin ortasında kalmış gibi hissediyorsanız? Şu an burada hikayem hakkında bir şeyler öğrenmek istiyorsanız, kapıyı açıp ışığı takip etmeniz gerekecek. Bazı gizemleri benimle çözmeye çalışacak, barda yanlışlıkla bir dangalağın verdiği uyuşturucudan dolayı Cameron Dallas sandığım, aslında sevdiğim çocukla güzel, maceralı, gizemli anlarımı benimle birlikte yaşamanız gerekecek. Beni uzaklarda değil, tam olarak gizemin en ortasında bulabilirsiniz. Kaybettiğim sandığım arkadaşımın nedenlerini, o ışığın sonunda ki oda da benimle birlikte bulun, hadi! Her ne kadar korksam da neredeyse bir bela olduğunun bahsine girebileceğim çocuğa diklendiğim zamanı biliyor musunuz! Gerçi sonra kendimi o belanın çaldığı bateri sesinde kaybederek, çaldığı şarkıyı söylerken bulmuştum. Sonra, benim dik kafalılığım yüzünden kampta kaybolmuş ve bir köpek bizi kovalarken kendimi onunla dip dibe bir ağaçta bulmuştum. Onun kulağımın arkasına papatya takmasından bahsetmiyorum bile! Ya da bana boks öğreteyim derken arada yaptığım dengesiz şeyler yüzünden az dayak yemediğimi, onu da saymıyorum bile. Hala var mısınız, gelin hikayeme ortak olun. Işığın sonunda nereye varacağımızı birlikte görelim. ●《/17 Ekim 2015\》●

Bir erkek... Hayatın sadece eğlenceden ibaret olduğunu sanan.. Ve bir deniz perisi... Bir sebeple dünyaya gelen.. Ve bir aşk... İmkansıza çare bulmaya çalışan..

Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini hakkıyla taşıyorum çünkü 'devrim' sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Mesela oda arkadaşım bir erkek, en değişiğinden, yakışıklısından, üstelik yavaş yavaş fark ettiğim gibi, oldukça karanlığından. Ve mesela hayatım çok garip bir yöne doğru gidiyor. "Kötü kararlar iyi hikayelere yol açar." *Kitap 2017 yılında epsilon yayınevi ile basılmıştır, fakat wattpad üzerinden okuyabilirsiniz. 1,2 ve 3. kitap bulunmaktadır.

Bizim aşkımız sarılmayla başlamıştı, sarılmayla devam edecekti ve sonumuz, ikimiz sarılıyorken bitecekti. Bizimki aşk hikayesi değil, bizimki bir sarılmadan doğan, koca bir beraberliğin hikayesiydi. Ve birde... kaybedenlerin hikayesi.. * Her cümlede nefesiniz kesilmezdi. Hafif bir tebessüm veya kıkırtı, gerçek hayatınıza kısa bir mola ve dertten tasadan uzak bir soluk içindi bu kitap. Ergenliğin gazabına uğrayan bir kız ve geçmişinin gazabına uğrayan bir oğlan. Ve, Kalbinize ulaşmaya çalışan diğer karakterler. ◇Fan-Fiction değildir.

"Sen annemin istediği gelinin tam zıttısın. Boyama tahtası bir yüzün, sarı olan boyalı saçların, beyaz bir tenin, çılgın ve kıpır kıpır bir kişiliğin var...Ha birde bakire değilsen tam da annemin istemediği gelin tipine uyacaksın. Bakire değilsin değil mi?"

Saat gecenin 2'si. Telefonumun sesiyle irkildim. Aklıma ilk gelen şey ailemden birine birşey olduğuydu. Yoksa başka hangi hayvan beni gecenin bu saatinde arardı ki? Heyecanla telefonumu arıyordum. Zaten ne zaman lazım olsa bulunmazdı bu velet. Yastığımın 55550005749 km uzağında bulduğum anda doğruldum ve kendimi en az 5 6 cm uzatarak sonunda telefona ulaştım. Arayan kişinin henüz kapatmamış olmasınada ayrıca şaşırdım. Ben olsam "ufff bnane be slk. s.s" tribiyle çoktan kapatmıştım. Ekrana baktığımda şaşkınlığım dahada artmıştı. Içimden "Alla alla" diyerek telefonu açtım. "Efendim?"

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."