Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."

Adı ; SİYAH ÖLÜM olan BEYAZ bir hikaye

Bir İntihar Meselesi; sizden biri LENYA

~Hep sert düştüm bu hayatta. Öyle kolayda olmadı kalkışlarım. Uzanan bir el olmayınca asla bir başına doğrulamıyor insan... Hangi yöne dönersem döneyim yoktu kendimden başka kimsem. Yanlız olunca hayata karşı deplasmanda oynuyormuşsun gibi; golü atsan bile sevinçten sarılacak kimsen yok. Hep kırgındım bu hayatta. Köpek ısırığı gibi ağız dolusu küfürler var içimde. Ağzımı açsam kan kusacağım biliyorum... İçim mezarlık gibi tıklım tıklım. Kendimden bi haberim, nerdeyim, Nasılım, ne yapıyorum bilmiyorum. Mutluluğun yerini annem bile bilmiyor. Mutsuzluğu ise kendi ellerimle koymuş gibi buluyorum her köşe başında... Kafamın içinde anlamsız sesler. Bak dikkatli dinleyin. Bak! Duydunuz mu o küçük çocuğun haykırışlarını. Cinayetlerden sağ çıkamadığım gecelere şahit oluyorum bazen. Bazen ise cümlelerim bir yumru gibi oturuyor soluk boruma. Nefessiz kalıyorum kendimi kaybediyorum... Nolur susturun bu sesleri... Yalvarırım susturun... Yoksa soluk borumu deşeceğim.~ NESLİHAN TURBEY