Hey, sen! Hadi durma, bir dilek tut. Çünkü satırların arasında kayan birden çok yıldız var. *** "Yazdığım kitapta benden izler olsun istiyordum. Geçmişimin bende yarattığı her yaranın yazdıkça kapamasını kitabımın bende dikiş izi olmasını istiyorum. Geçmişimi bir kaç dikiş izine gömüyordum."

Sıradan bir karakterin hayatta yaşadığı bazı olumsuzluklardan sonra yaşama dair her şeyi sorgulayışına şahit olacağız.Din, sosyoloji,aile,aşk,kıskançlık,ego ve daha ne varsa...

Hava gittikçe nefes alınamaz hale gelmişti. Herkes bir yudum su arıyordu. Aslında insanlar kendi sonlarını kendileri belirlemişti. Sene 2110... Bu dünya için sonun başlangıcıydı. ×× "Buradaki insanları kurtaramayız. Rokettekiler dönene kadar en az 10 yıl geçer. Ve şuanki duruma göre Dünya o kadar dayanamaz. Biz de zamanı durdururuz?"

Kaderin yazdığı yazı silinir mi? İnsanın her şeye gücü yettiği gibi bu yazıyı silerek kendi yolunda ilerleyebilir mi hayat denen koşturmaca da? Eğer bunları yapabiliyorsa insan evladı, neden Deniz yapamıyordu? Neden kaderin ona çizdiği dönemeçte yuvarlanıp çakıllı yollarda yara bere içinde kalıyordu ve öylece duramıyordu da son hız devam ediyordu yaşamaya? Kendi yolunu çizmek isterken, kendi hüznünün en derinlerinde boğuluyordu ve çıkamıyor, çabaladıkça daha da dibe batıyordu. Ellerinde ki boşluğa baktı sonunda, şimdi bu ellerde kazandıklarının doluluğu olmalıydı. Şimdi yalnız olmak yerine belki bir evladı olmalıydı belki de ailesi. Ama kesinlikle yalnız olmamalıydı. Belki kader ona güzelliklerini sunar, belki ileride o da diğerleri gibi mutlu bir hayat sürebilir. Kim bilir kader alın çizgimize neler yazar...