☆☆☆ "Yaşamak, umudu olan insanlar için her zaman daha ilgi çeken bir eylemdir." ☆☆☆ "O da Yasin" Salonun diğer ucunda arkası dönük olan Yasin'i gösterdi. Sesimi biraz yükselterek onun duyacağı şekilde "Yasin Sancak" dedim. Onu zaten tanıyordum. "Siz tanışıyor musunuz?" Soruyu soran bana en son içki teklif eden içlerinde en itici bulduğum çocuktu. Kaslı vücudunu germiş meraklı gözlerle cevabımı bekliyordu. Yasin içki şisesini kafasına dikerken bize dönünce dikkatimi ona verdim. Gözlerimiz anında buluştu. İçimde meydan ateşleri yakan gözleri bu sefer ona olan öfkemi yakamıyordu. Onda değişen hiç birşey yoktu. Giyimi, duruşu, bakışı her şeyi aynıydı. Fark ettiğim tek detay saçlarıydı. Sadece saçları hatırladığımdan daha uzundu. Acı kahve gözlerini bir an bile ayırmadan yürümeye başladı. Onun gözleri dışında her yer bulanıktı. Onun gözlerine bakmaya mecburdum sanki. Hızını hiç bozmadan elinde ki boş olduğunu düşündüğüm içki şişesini yanından geçtiği bir sehpanın üzerine rastgele bıraktı. Adımları sonsuzluğa yürüyor gibiydi. Kendi sonsuzluna benim sonumu yazarak yürüyordu. Aramızda ki mesafeyi kapattığında ellerini iki yanına sürtüp sağ elini ileri uzattı. "Sende İkra olmalısın. İkra Konak" Sanki bir yıl önce hayatıma girmemiş, başımı döndürecek kadar kendine aşık etmemiş ve hayatımın en zor zamanlarındayken beni yarı yolda bırakmamış, sanki benimle hiç tanışmamış gibi uzattı elini. Peki ama neden? O an anladım ki Yasin benim tanıdığım Yasin değildi artık. Zaman yeniden dağıtıyordu kartlarını. Oyun değişiyor, ben değişiyorum. Tavan arasında ki örümcek ağlarının arkasından çıkan geçmişin vurgunu, planları alt üst edecek ama oyunu bozmaya yetecek mi bilemiyorum. Merve Karakaş ☄ -Kör Kurşun adındaki ilk kitap-

Kendi kurduğu iki hayat arasında sıkışmıştı. Gece bir kedi kız gündüz dört göz bir inekti. Aşık olduğu adama Alp'e sırlarını anlatamazken hiç hesapta yokken her şeyini öğrenen başka biri vardı okulun playboyu Tolga. İki hayat arasında kalmışken şimdide iki erkek arasında kalmıştı. Ama asıl sorun daha sonra başlıyordu. Hiç bilmediği bir düşmanı vardı. Ve bu düşman tek bir şey istiyordu. HAYATINI. Kapak için; Elvis_ce ye çok teşekkür ederimmm...

"Küle dönmek için yanmak, yanmak için de aşka düşmek gerek oğlum" demişti babası. Zafer onun ne demek isteğini şimdi daha iyi anlıyordu. Çünkü Mihriban'ı gördüğü gün, gönlüne kurulan cehennemi anlatacak doğru sözcükler o daha aşka düşmeden dile böyle gelmişti. Hayallerin umuda, umutların gerçeğe dönüştüğü, içinizi ısıtacak sıcacık bir öykü

"Asya seni seviyorum." "Biliyorum Çin Malı Sevgilim ." "Çin Malı Sevgilim mi?" "Evet Çin Malı Sevgilim. .."

Çok küçük yaşta ailesini trafik kazasında kaybeden ve yetimhaneye bırakılan bir kız. Ailesini kaybettikten sonra hiç yüzü gülmeyen Almila, arkadaşları tarafındanda dışlanıp ezilmesi onu içine kapanık bir kız yapar. Peki ya Almila'nın yüzüne şans gülerse?

İki sene boyunca, insancıl yanını uzaktan keşfettiği Tarık'a umutsuzca aşık olan Ela, bir gün kendisini ona fark ettirmeye kararlıdır. Ancak bu farkındalık, beraberinde bazı gerçekleri de ortaya dökecektir. Tarık'ın ve Ela'nın kaderi, inanması güç bir şekilde aynıdır. Bu, onların arasında garip bir bağ meydana getirecektir. İç dünyasında yaşayan Tarık ve Tarık'ın iç dünyasına sızmaya çalışan Ela, ileride neler yaşayacak? 28.06.2016 Wattpad üzerinde Çirkin Adamın Ütopyası ismiyle yayımlanan ilk hikayedir. 25.11.2017 tarihinde bitmiştir.

"Kaşınıyorsun kızıl!!" "Kaşısana" "Benim kaşımam kimseninkine benzemez izi kalır haberin olsun!" Söylediklerinden etkilenmezken gözlerinin en derinine baktım.Karanlıktı..İçinde kaybolacak kadar boşluğa sürüklerdi seni.Rengi yeşil olsa bile arkası karanlık,koca bir boşluk gibiydi. "İzi kalanından istiyorumdur belki.." Soğuk bakışları fısıldama mı içine çekerken çenemdeki elinin baskısını artırdı.Hafif sızlamaya başlayan çenemi umursamıyordum.Bütün ilgimi gözlerine çevirmiş beni boşluğa sürüklemesine izin vermiştim. "Tehlikeli sularla oynuyorsun, yanarsın!!" Kolumu yavaşça kaldırarak ceketinin üsten beline yerleştirdim.Artık daha fazla yakın olmuştum ona.Başımı kaldırıp gözlerine baktığımda anlamsızca bakıyordu bana.Ne yaptığımı anlamıyormuş gibiydi.Yüzümü yüzüne yaklaştırmaya başlayınca ayak parmak uçlarımın üstüne çıktım.Savaşın gözlerinde son anda gördüğüm afallama bana keyif verirken kulağına yaklaşıp dudaklarımı kulağına sürttüm.Vücudu ellerimin altında kasılırken sırıtıp kulağına fısıldadım. "O tehlikeli sularda ben çok yandım Savaş, alışığım yani yapacağın şeyler fazla etki yaratmaz üzerimde"

"Siz iki kardeş biraz şeysiniz. Yani şey..." Kader bir türlü doğru kelimeyi bulamıyordu. "Farklı." Neyse ki karşısındaki genç adam en uygun kelimeyi bulmuştu. Ve Kadir devraldı bundan sonra konuşmayı. "Biz iki kardeş farklıyız. Siyah ve beyaz gibi tıpkı. Doğu ve batı gibi. Gece ve gündüz gibi. Güneş ve ay gibi. 'Güneş' ve 'Ay'. " Buruk bir şekilde gülümsedi ve öyle devam etti konuşmaya. "Tüm bu zıtlığımıza farklılığımıza rağmen tek bir ortak noktamız var aslında. Ne biliyor musunuz? Biz Güneş ve Ay ikimizde aynı şeye sevdalandık: Dünya'ya. Lakin ben Dünya'nın etrafında döndükçe Dünya hep onun etrafında döndü. Güneşin olduğu yerde ayın esamesi okunmaz zira. Dünyanın adaleti böyledir işte. Seven değil daima sevilen kazanır." Kader. Ne kadar çok etkiliyor insanı? Kimleri ne hale sokuyor hangi hallerde çıkarıyor karşımıza da biz farkına varamıyoruz. Ne kadar kaderden kaçmaya çalışırsak çalışalım attığımız her adım ona çıkıyor yine. Peki biz mi yönetiyoruz kaderimizi yoksa o mu bizi? Bu kitap yarım kalmış sevdaların, yıllarca verilemeyen hesapların, yorgun yüreklerin, boynu bükük hayallerin, yüreğinden yaralanmış umutların, yok hükmündeki rüyaların, daha doğmadan evvel başkaları tarafından kaderi çizilenlerin, acıların, yasakların, nefretlerin ve bütün bunlar içerisinde inadına kardelen misali açmaya çalışan aşkların hikayesi.

Bu bir masal ya da efsane değil... Bu sadece ikimizin kızgın tavada pişen aşk hikayesi... Benim tek aşkım, mutfağımdı. Sonra bir gün o mutfağa bir kız giriverdi. Sonra usul usul kalbime de... Ve ben hem kendimi hem de bıçaklarımı ondan saklayamayacağımın farkına geç de olsa vardım.

Gezgin Kuzel, yurt edindiği bir kenar mahalle entrikasının merkezinde, bizzat kendisi, kendi için tasarladığı kalıpların içerisinde yaşayan genç bir kızdır. Tecrübeli bir rotaya, hayatı boyunca onu yalnız bırakmayan dostlara, dikenli bir maziye ve kuşlara sahiptir. Geçmişinden kopamayan yanı, iradesini bir örümcek ağı gibi saran korkularının arasında, onu yıllarca havasız bırakarak yetiştirmiştir. Bir gece yarısı üst kademeden dört yabancı adamın hayatına dahil oluşuyla sonu görünmeyen bir dehlizin methalinde bulur kendini. Gezgin Kuzel'in bu kısımda bildiği ve aynı zamanda bilmediği bir şey vardır. Bildiği, bu dehlizin onun başlangıcı olmayan bir sonu olacağıdır. Bilmediği ise, bu dehlizin uzun yıllar önce esasen onun için inşa edildiğidir. ©