Η Heather ήταν μοναδική. Κανένας όμως ποτέ δεν θα περίμενε πως θα γεννιόταν με μια σπάνια νευροψυχολογική ασθένεια που μόνο εξήντα άτομα είχαν σε όλο τον κόσμο. Υπερθυμησία. Τι είναι η υπερθυμησία; Λοιπόν, η Heather δεν μπορούσε να ξεχάσει τίποτα από όλα όσα έχει ζήσει. Μπορούσε να θυμηθεί τι συνέβη στα πρώτα γενέθλια της , ολόκληρη την σειρα βιβλιων του Harry Potter (λέξη-λεξη) ακομα και την γέννησή της. Τι θα γίνει όταν ένας κατά συρροή δολοφόνος την πλησιάσει και καταλάβει αυτό το μοναδικό της "χάρισμα"; Τι θα συμβεί μεταξύ τους; [Started: 04.07.19] •cover by: i_seira_mou_tora_

Η ομορφιά της νύχτας, φωτισμένη με την φλόγα της φωτιάς, φαντάζει μαγευτική μέσα από την αγάπη του πλήθους που έχει έρθει εδώ για να παρακολουθήσει τους αγώνες που διοργανώνονται κάθε χρόνο από την FOACO. Αγώνες ελεύθερης πάλης, κόντρες αυτοκινήτων, παραγωγή μαριχουάνας καθώς και παρασκευή μεθαμφεταμίνης χαρακτηρίζουν την οργάνωση. Μεγάλωσα σε αυτή την οργάνωση, εδώ πάλεψα για να νικήσω, εδώ δοκίμασα πρώτη φορά ναρκωτικά. Αποτελεί πια κομμάτι της ζωής μου. Όλοι περιμένουν εμένα για να αρχίσουν. Άνθρωποι σκοτεινοί, άνθρωποι αναγκασμένοι. Κάθε άνθρωπος έχει την δικιά του ιστορία. «Από μικρή θυμάμαι πως ήθελα να γίνω πρόεδρος της FOACO. Δεν ήθελα πολλά, μια μοτοσυκλέτα και ένα όπλο μου έφτανε. Αυτό... Αυτό με έκανε να νιώθω γεμάτη. Είναι τιμή μου βρίσκομαι σε αυτή την θέση. Στην θέση που κάποτε βρισκόταν ο πατέρας μου και ο παππούς μου.» Πιάνω το όπλο μου βγάζοντας την ασφάλεια. Στοχεύοντας προς τον ουρανό.«Για να μην τα πολυλογώ, θα κλείσω με κάτι που έλεγε ο παππούς μου. » Εκείνες η ημέρες δεν πήγαν όπως τα ήθελα. Το ένιωθα... Καταβάθος ήξερα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Όμως, τελευταία στιγμ

Collision//Σύγκρουση Ο καθένας μας παλεύει με δαίμονες, άλλοι φανερά, άλλοι μυστικά.Μα αλήθεια, κατάλαβες ποτέ με πόσους δαίμονες παλεύεις;Πιστεύεις πως κάποιος θα τους ησύχαζε;Πιστεύεις πως θα το έκανες εσύ σε κάποιον;Στην αγάπη καταφέρνεις πολλά, πράγματα που πριν σου φάνταζαν απίστευτα.Εσύ, αγάπησες; Σύγκρουση. Κλειώ και Αντώνης. Σύγκρουση ομώνυμων που στους άλλουςδείχνουν ετερώνυμα,στους ίδιους όμως όχι. Άραγε, πόσο "κολλάνε" τα δήθεν ετερώνυμα στη σύγκρουση; Η ιστορία δύο παιδιών που ερωτεύονται υπό περίεργες συνθήκες,ο καθένας με το δικό του παρελθόν.Τι λες,θα διαβάσεις την ιστορία τους; ×η όποια ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι καθαρά τυχαία× Started:5/4/2019

Οι σκέψεις μου γίνανε κραυγές που ήθελαν κάπου να αποτυπωθούν και να γίνουν δαίμονες νέων ατόμων.

[book1] «Το ξέρω πως με θες» μου λέει με αυτή την κολακευτική φωνή καθώς με πλησιάζει ακόμα περισσότερο , δεν ξέρει τι λέει ειναι μεθυσμένος , δεν του έχω δωσει κανένα δικαίωμα να το νομίζει αυτό Εκτός ότι τον κοιτάς επίμονα κάθε φορά Αυτός δεν με βλέπει Εκτός ότι τρέμεις όταν είσαι διπλα του Δεν το καταλαβαίνει Ότι ανατριχιάζεις κάθε φορά οταν σε ακουμπάει Ε εκεί που ακουμπάει λογικό «Το ξες ότι έχω δίκιο» μου ξανά ψυθιριζει ενώ έχει έρθει ακόμα πιο κοντά βγάζοντας με από αυτο τον υπέροχο διάλογο «δεν εχεις να πεις τίποτα;» «Δ-δεν ξες τι λες» καταφέρνω να του πω χωρίς να δείξω ότι τραβλιζω σπρώχνοντας τον από πανω μου χωρίς κανένα αποτελέσμα , αυτός κολλάει ακόμα πιο πάνω μου μην πέρνωντας τα μάτια του από τα δικά μου «φύγε από το δωμάτιο μου» καταφέρνω πάλι να πω κάνοντας τον να γελάσει ειρωνικα , ξανά επέστρεψε «Σου έχω πει μικρή πως δεν μου αρέσει να μου λένε τι να κάνω» λέει με το ύφος του όλο ειρωνία «Και εγώ σου έχω πει κάτι άλλο να λες μικρό»

Στην κατασκήνωση "Το χρυσό ακρογιάλι", όπου η δεκαοχτάχρονη Ήβη δεν πήγε με ιδιαίτερη προθυμία, ερωτεύτηκε παράφορα τον Μιχάλη, τον εικοσιδυάχρονο εν δυνάμει φωτογράφο, ανατριχιαστικά παρατηρητικό καλλιτέχνη, πρώην κατασκηνωτή και πλέον στέλεχος της κατασκήνωσης. Επτά χρόνια μετά, ο Μιχάλης συναντά στο περιοδικό όπου πιάνει δουλειά ως φωτογράφος μια πολύ διαφορετική εκδοχή της πρασινομάτας, με ειλικρίνεια που σπάει κόκαλα και απαισιόδοξης Ήβης που ήξερε και αγαπούσε. Εκείνη έχει ακόμα το μολύβι που της χάρισε κι αναπολεί το καλοκαίρι του 2012, το μέρος και τον χρόνο στον οποίο ξεκίνησαν όλα. Εκείνος θέλει να πλησιάσει και να γνωρίσει την αλλιώτικη Ήβη που στέκεται μπροστά του, μα τα τείχη που έχει χτίσει γύρω της δεν πέφτουν εύκολα. Κι ενώ στο παρελθόν ξετυλίγεται μια ιστορία εφηβικού έρωτα στη μαγευτική Σαμοθράκη, στο παρόν οι ήρωες παλεύουν να καλύψουν την απόσταση επτά χρόνων και σιγά σιγά ανακαλύπτουν πως τους ενώνουν πολλά περισσότερα πέρα από εκείνο το καλοκαίρι.

Η Μανια δεν ειναι καλο κοριτσι. Ειναι μαθημενη και υποταγμενη στους κανονες της νυχτας, σε αντιθεση με το νεαρο της ηλικίας της που απαγορευει κατι τετοιο. Ξερει πολυ καλα την ζωη αλλα ενα πραγμα δεν εχει νιωσει και δεν εχει μαθει:την αγαπη. Ο Ορεστης απο την αλλη, φοιτητης Ιατρικης ειναι αθωος απο μια καθως πρεπει οικογενεια. Αφοσιωμενος και αριστος στα παντα. Το καμαρι των καθηγητων που δεχεται την κοροϊδια των συμμαθητων του καθως δεν ειχε ποτε κοπελα Μια νυχτα θα αλλαξει την ζωη τους και θα τους μαθει την αγαπη

Philocaly: Η αγάπη για καθετί όμορφο και καλαίσθητο.

Θεσσαλονίκη, 1972 Αγαπημένε μου θείε, Νιώθω πως όλες οι λέξεις είναι τόσο μικρές, τόσο ασήμαντες για να περιγράψουν τη θλίψη και τη συντριβή που έχει φωλιάσει στη καρδιά μου. Ναι φίλε μου Χάρη, πονάω. Έχει χαθεί πλέον η αισιοδοξία από τα μάτια μου. Πονάω όταν σε θυμάμαι, όταν σκέφτομαι το γέλιο που κοσμούσε τα δυο σου χείλη. Τώρα πλέον είναι νεκρά, αδύναμα να ανοιγοκλείσουν και να φωνάξουν: "Ελευθερία". Αδελφέ μου, επέτρεψε μου να σε αποκαλώ έτσι γιατί αυτό ήσουν για μένα, ο αδελφός που ποτέ δεν απέκτησα. Φοβάμαι. Αισθάνομαι το οξυγόνο να λιγοστεύει, το καράβι της δικαιοσύνης να βουλιάζει κι εγώ να βρίσκομαι μέσα του και να πνίγομαι μες στην άβυσσο των σκιών. Γράμμα με προορισμό το παράδεισο λοιπόν. Θείε μου, αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές, στείλε ένα επαναστάτη, ένα Ρομπέν των Δασών να μας σώσει από τις θύελλες οδύνης. Θείε, βάστα γερά! Θα δούμε ξανά την ειρήνη! Μα για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή... Θα σε θυμάμαι, Λαίδη Μάριον °Θα καταφέρει η Λαίδη Μάριον να βρει το Ρομπέν των Δασών που τόσο πολύ ποθεί ή ο τρομερός δράκος-κοινωνία θα τον κατασπαράξει; 📖 by lefkothea- Cover: @-shzedd

❝Εχεις νιωσει ποτε λες και δεν εισαι ο πρωταγωνιστης της ιδιας σου της ιστοριας; Σαν να εισαι απλα ενας υποστηρικτικος χαρακτηρας, και οποιος παιζει αυτον τον ρολο, δεν εχει σημασια. Η ταινια θα ειναι και παλι η ιδια. Γιατι το σεναριο εχει ηδη γραφτει, και συνεβη να εισαι ο μονος διαθεσιμος ωστε να παιξει αυτον τον ρολο. Αλλα δεν ειναι δικος σου. Καταλαβαινεις; Θελω απλα να εχω μια ιστορια που να την αποκαλω δικη μου. Και οχι μονο αυτο,αλλα θελω να ειμαι και η υπευθυνη για το τελος της.❝ ____________________________________________________ ❝Goodbye is not forever.Goodbye is not the end.It simply means, I'll miss you, until we meet again.❝ ____________________________________________________ "Η αληθεια ειναι σαν τον ηλιο. Μπορει να κρυβεται για λιγο, αλλα δεν μπορει να παει πουθενα.." Highest rates: 29-04-19:#1 in escape. Book's song:Halsey-Without me °Do not copy the story.°