*TAMAMLANDI* ...sessizce sokulmuş yine ellerini tutuyordu. Sonbahara mal ettiği öfkeyi bu seferde ona çevirdi genç kız. "Yine ne istiyorsun ellerimden?" Demir kendinden emin bir şekilde söyledi içinden geçeni. "Ellerimde olsunlar istiyorum." Ve bu gerçeği gözleri sözlerinden daha gönüllü anlatıyordu. Yüreği inansa da aklının gördüğü bir tuzaktan ibaretti. Aynı netlikle cevap isteyerek sordu Duygu. "İyi ama neden?" Sesindeki öfke aşikârdı. Merhamet dilenircesine başını hafif yana eğdi Demir ve gözlerinin ta içine duru bir tebessümle bakarak "Mutlu oluyorum böyle," dedi. Duygu'nun sesi düştü. Hüzünlendi. Sızladı içi ve kaçırdı gözlerini. "Böyle mutluluk mu olur?" "Şu duvarların olmasa..." "Duvarları olmayanlar nasıl olur?"