"Nadir olan ne varsa nadir olan içindir." '' Gel buraya küçük dahi..'' derken ışıl ışıl yeşil gözlerine,dolgun kırmızı dudaklarına baktım.Omuzlarından aşağıya şelale gibi dökülüp ince beline değişini kızıl saçlarının,uzun bacaklarını süzdüm aç bakışlarla... Ben ona hep aç kalacaktım. Ne olduğu,kim olduğu ya da çaresiz ' sessizliği' asla umrumda olmayacaktı. O benim sessizliğim bense onun kalan hayatımız boyunca herşeyi olacaktım ama en çokta onun duyuramadığı sesi olacaktım. *** Bazen her ses anlamsızlaşır alelade olur ama duyabiliyorsan...Peki ya her yer herkes sessiz olsaydı. Ne yapardın ? Çünkü o ne kadar zeki olursa olsun hep içinde sesini kaybettiği yaşta olacak. O küçük kız olarak..

Senem deli dolu bir kız.Boyun eğmez,dediğim dedik,nazlı,niyazlı.Bakalım aşk ona boyun eğdirebilecekmi. "Ben Senem.Aşk denen şeyin bir gün beni bulacağına ihtimal vermedim.Yaralar içinde bırakacağına,dönülmez ummanlara atacağına hiç inanmadım.Attımı,attı.Ya benden vaz geçeceğim ya aşkımdan.Hangisinden vaz geçmek daha zor bilmiyorum!"

TANITIM! Artık aşka inanmayan ve sadece iş dünyasında göstermelik olması için evlenen bir adam! Kibarlığı ile kızların dikkatini çekse de artık düzenli bir hayat için kendisine eş seçmesi gerekmektedir. Parasının peşinde olan bir çok kadın ve av olmamak için tüm seçeneklerini ortaya döken bir adam. Zengin ama yaralı bir kalbi olan adamın kendisine ilan ile eş seçmesi sonucu bir hayat nasıl değişebilir. Peki ya yeniden kalbini çarptıracak bir kadınla karşılaşırsa nasıl davranmadı gerekir. Vermiş olduğu sözleri yerine getirebilecek mi? Genç ve güzel bir kadın. Tek derdi geçmişin hesabını sorabilmek ve tüm prensiplerini hiçe sayarak eş seçmelerine giderse, hem de hiç tarzı olmayacak bir şekilde! Peki yaşadıklarından sonra intikamını alabilecek midir? Ya kocası beklediği gibi biri çıkmayacak olursa? Çatışmaların olduğu bir evlilik ve kendi rengini belli etmemeye çalışan bir çift. Sizce nasıl duygularının farkına varacaklardır! ************* Umarım hikayemi beğenirsiniz. Uzun zaman önce yazılmış bir hikayedir. Öncelikle isimler yabancı olduğu için okumamazlık etmeyin arkadaşlar çünkü her zaman kısa ve okunması kolay isimler seçmişimdir. Umarım ön yargıyla yaklaşarak hikayemi okumamazlık etmezsiniz... Okunma sayısına göre devam edecek bu hikayenin paylaşımı! mermarid (yasemin)

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

"Bir köşede öylece unutulduğum değil de, o köşeye bilinçli olarak bırakıldığım aklıma geldikçe ağlamamak için dişlerimi biraz daha sıkıyorum. hergeçen gün bir önceki günden daha anlamsız ve daha kötü geçiyor, hergeçen gün yeni bi dip keşfediyorum. " Bazen çok güçlü bi' kız olduğumu düşünüyorum. Bazen de ben ne için çabalıyorum acaba diyorum işte bugün o günlerden biri. Sanırım sabrım tükendi. Her şeyin daha fazlasını ne aklım kaldırıyor ne de kalbim." Niva

Savaş HAZNEDAR Yesil... Hiçbir zaman renklere onem veren biri olmamistim. Belki de hep siyah oldugumdan. O kadar guzeldi ki o Orman Yesilleri... Bir gun bile gormezsem ölecekmis gibi hissedecegimi hic dusunmemistim o zamanlar. Eslem ÇELIK Bilmiyorum... o gozleri ilk gördüğümde hissettiklerim neydi. Daha önce hic boyle olmamistim ki... Birden bire kalakalmamistim mesela birine. Kekeleyebilecek kadar hiçbir sey olmamisti... Su zamana dek. O zamanlar bu adamin bana yaraya sürülen merhem kadar iyi gelebilecegini bilemezdim. Tabii yaralayanin da o olabilecegini bilemedigim gibi.... Meltem&Nergiz. Tüm hakları hayal dünyasında saklıdır... 27.06.2017 Romantizm içinde#82

Hikaye Hep Seni Bekledim hikayesi bitince başlayacaktır. Benim Küçük Gelinim ve Göremediğim Sen kitabından tanıdığınız Asude ve Sedat'ın kızı Melek'in hikayesidir. Umarım hikayemi seversiniz. Ben heyecanla yazmaya başladım. Umarım sizde severek okursunuz.

01.12.2015 Yankı Sonat, sıradan bir kızdı. Mükemmel değildi, hiçbir zaman olmamıştı. Yankı'ya göre hayat toz pembe bir masal sayılmasa da o hep kalbinin ilkelerine göre hareket etmiş ve sert bir rüzgara kapılmıştı. Belki de sadece böyle olsun istemişti. Çünkü o yalnızdı, daima hor görülmüş ve birileri tarafından kırılmıştı. Yaşama tutunmak için tırnaklarını geçirdiği duygular onu bambaşka limanlara savurduğundaysa Yankı, hayatına dokunan ve gerçeklerini tepetaklak eden biriyle alabora olma riskine rağmen değişmek istemişti. Değişmişti de. O artık eskisi gibi iyi kalpli değildi. Uğruna göze aldığı her şey, sevdiği adamın günahıyla katrana bulanmış ve Yankı'yı siyaha adamıştı. Oysa bilmediği bir şey vardı: Tüm renkler, gökkuşağının karanlık yüzündeydi ve onun siyahı sahteydi. Hayatı gibi. Bora Aren Ateş de kötü bir adam değildi. Esip gürlemeyi, kırıp geçmeyi hiç sevmemişti. O geçmişinden kaçmaya çalışırken kaybolmuştu yalnızca. Gülmek istediğinde ağlatılmış, yaşamak istediği her an biraz daha öldürülmüştü. Zamanla çığlıklarını duyan olmadığını fark ettiğindeyse o da kalbini sağırlaştırmıştı herkese. Çocukken annesinin daima iyi biri olması gerektiği hakkındaki nasihatlerinden başka hiçbir şeyi yoktu belki ama o, tüm yaşadıklarından sonra iyi biri olamayacağına inanmayı seçmişti. İntikam almak istemişti. Kendi kalbine bile kulak tıkayıp almıştı intikamını aslında. Ancak sandığı gibi mutlu olamamıştı. Çünkü o nefretinin ucuyla tutuşturduğu kıza çoktan aşık olmuştu. Bunu anladığındaysa onu çoktan kaybetmişti. * Paletlerdeki tüm renkler siyah artık. Yankı'nın istediği, Bora'nın kirlettiği gibi. Onların artık bir rengi yok. Belki de sonunda renkler bile onları terk etti. O halde, şimdi sıra ölmelerde. * "O ve ben vardık. O gitti. Ve biz yarım kaldık."

15.6.2017 Romantizm #8 #ÖneÇıkanlarda İki inatçı, asi ruh; Huysuz, oyunbaz acayip yaramaz tatlı bir cadı. İşkolik, inat mı inat, kıskanç bir adam. Aynı köprüde karşı karşıya gelen iki inatçı keçi... Bir evin son tekne kazıntısı, şımarık Ahu. Komşu evin direği, tek oğlu Yusuf. Bir araya gelemeyen, ayrı da duramayan iki deli. Peki ya aşk; ansızın narin bir Kelebek gibi bu iki huysuz kalbe konuverirse?.. Ya Kelebek olup bir anlık nefese muhtaç olacaklar. Yada Anka kuşu misali sonsuzlukta yeniden doğacaklar. İki inatçı OYUN BOZAN! İkisi de kıskanç. İkisi de aşık. NOT: BU HİKAYENİN TÜM HAKLARI TARAFIMCA SAKLIDIR. 2014 yılında kaleme alınmıştır.

"Sen ..." dedi adam boğazındaki acı tortuyu bastırmaya çalışarak; "Sen benim en karanlık odalarıma girip, hiç sevilmemiş saçlarıma dokundun." Sigarasını içine bir kez daha çekerken; kısık gözleri kızın beyaz, küçük, kemikli ellerine kaydı. "Ve ben bu elleri hiç bırakmayacağım."