Vampir içinde #1-15.12.2016- Vampir içinde #4-15.06.2017- Vampir içinde #2-15.06.2018- Vampir içinde #3-15.06.2019- Vampir içinde #3-15.06.2020- Başlangıç-21.08.2016- (DÜZENLEMEDE) Yanlış seçilen Erkek Vampir Lisesi... .... "Sen kimsin ve odamda ne arıyorsun?" "Şey burası benim odam,siz yanlış geldiniz galiba.." "Benim değil de senin yanlış geldiğin kesin..." ... "Sen benimsin yani sen benim Doğuşumsun" "Sen de benim Dolunay'ımsın" ... Saflığının ödülünü alan bir kız mı yoksa her şeyi boşuna yaşamış bitik bir kız mı.. Karar sizin.... Facebook : Erkek Vampir Lisesinde Tek İnsan Kız

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

Tren raylarına geldiğimde ışıklar yanıp sönmeye başlamıştı. Korkuyordum çünkü burası kullanılmayan bir istasyondu. Belki de tren geliyordur diyerek kendimi avutmaya çalıştım. Susmak bilmeyen iç sesim kötü düşünceleri de beraberinde getiriyordu. Sessiz, ıssız ve ürkütücü bir yerde ne işim vardı? Sesler geliyordu. Yakında bir yerlerde. Ağızımda hissettiğim el, ve belimi kavrayan güçlü kollar beni içine almıştı. Beni hızla karanlık bir köşeye çekti. Ve duvara yasladı. Sert, acımasız! Bağırmaya başladım. Beni tutmaması için her şeyi deniyorum. Ya o fazla güçlü, ya da ben fazla çaresiz hissediyordum. Onu zorladığım fazla belliydi. Tekrar koşma sesleri duyduğumu fark ettiğimde onunla göz göze geldik. Bana susmam için işaret yaptı. Sinir ve öfkeli bakışlarımı onun yüzünde gezdiriyorum. Gözleri kahve renginin en koyu tonunu almıştı. Keskin yüz hatları vardı. Gözlerimi kaçırıp sesleri dinledim. "Neredesin Kıvanç?!!" Art arda gelen konuşma sesleri gittikçe azalıyordu. O her kimse onun yerinde olmak istemezdim. Seslerin kesildiğinden emin olduktan sonra belimde olan kollarını gevşetip ağızımdaki elinide bıraktı. Etrafa baktı. Gideceğini anladığım an kolunu sertçe tuttum. "Hey, dur!" **** Sürükleyici inanılmaz bir kitap. Devamını merak ediyorsan okumaya başlamalısın...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.