Bir kadını en çok ne üzebilir, ne yıkar... Yuvası için nelere göğüs gerebilir? Neleri görmezden gelebilir? Hor görülmek, küçümsenmek, sevgisizlik, güvensizlik... birçok şey sayılabilir. Peki kocasını paylaşmak? İşte buna asla sessiz kalmayacaktı. Yıllarca, gelin geldiği evde verdiği onca emeğin karşılığı neydi? Daha ne kadar susacaktı? Babasının kızıydı Asya, elbette susup sessizce bir köşeye çekilecek değildi.

Sen benim sevip,aşık olduğum adam mısın sahiden? Bu topraklarda yaşıyorsan acımasız olmak zorundasın Kayabey gelini, alış bu duruma Ben İzmir'de aşık olup,sevdiğim adamı istiyorum. Buradaki adam bir cani gibi davranıyor. Öyle mi?Madem beni cani olarak görüyorsun, bu adama da alış ve sevmeye çalış.Zira artık böyleyim Evime gitmek istiyorum. Bu topraklardaki hayat bana göre değil Mehmet Senin yanımdan gidişin ancak bir tabut içinde olur Deniz.Ve Allah(c.c) ömrümden alsın, ömrüne versin ki acını görmesin bu gözlerim İzmir'de doğmuş büyümüş lakin köklerinin birazı hala Adıyaman da olan Deniz ve Mehmet'in hikayesi... Mehmet Kayabey; namı güneydoğuda duyulan gözü kara yaman delikanlı ailesi ve yüreği arasında kalırsa kimi seçer? Deniz Kayabey;evlendikten sonraki kocası bambaşka biri olduğunda aşık olduğu adamı bulmak için çaba gösterecek mi? Yoksa mücadele etmek yerine bırakıp gidecek mi? Wattpad uygulamasındaki bu isimde ilk kitaptır Tüm hakları saklıdır.

"Yalvarmaksa." Ağırca yutkundu. "Yalvarıyorum." Göz bebekleri çektiğim acıların hüznünü taşıyorken, kıvranan siyah irisleri koyu karalığını kaybetmiş gibiydi. Acı çekiyordu. "İzmiray'ım ol, Karan'ın İzmiray'ı ol." Sert ve gür sesi işkencelerle boğuşuyor, titriyordu. Artık o kadar da güçlü değildi. Bu hâli bana zevk verdi, onun korkunçluğu tamamen kaybolmuşken benim varoluşum gün yüzüne acımasızca doğmuştu. "Canavar'ın İz'i olmam için de yalvardın." Dedim, alay dolu bir fısıltıyla. "Ben İz oldum, Canavar'ın İz'i. Karan öldü, İzmiray yok olmaya mahkum kaldı." ................................................................. 'Bu bir vahşetti. Karanlık gecelerin ardına gizlenen, var olmaması gereken, gün yüzüne çıkmaması gereken. Korkunç ölümlerin acımasız yüzünde, felaketin gülümseyişiyle asılı kalandı İz. Canavar, o ölümdü. Vahşet, İzliğe mahkum kalmış Canavar'ın benliğiydi.'

Bir sabah gözlerimi açtım; on yedi yılım yalanmış. ** 'Harf Hatası' ismiyle yayımlanan ilk kitaptır. (Karışan hayatlar ve abiler klişesidir.)

"Ondan hoşlanıyor musun?" Kıskanç çıkan sesine ne tepki vereceğimi bilemiyordum. "Ona sarıldın." Kaşları çatıldı. "Hoşlanmasaydın sarılmazdın. Hoşlanıyorsun ki sarıldın." Burnundan nefesini sertçe verdi. "Bana bile sarılmadın." Ters ters baktı. "Bana niye sarılmıyorsun?" Kıskandığı kişi en yakın arkadaşıydı. Ve onun arkadaşı benim babamdı. Hiçbir şeyden haberi yoktu. Eflah kim olduğumu bilmeden beni seviyordu ama ben, onun kim olduğunu bile bile ona âşık olmuştum. Benim günahım daha büyüktü. Bir insanın başına en kötü ne gelebilirdi? Babam gözlerimin önünde öldürüldüğünde ve onu öldüren annem olduğunda en kötüsünü yaşadığıma çok emindim. Artık annem cezaevinde, babam ise mezardaydı. Bundan daha kötü ne olabilirdi ki? 25 yıl geçmişe gitmek? Bu kötünün de kötüsü olabilir miydi? Ölümcül bir kaza sonucu kendimi 1998 yılında bulduğumda o an için bunun bir felaket olduğunu düşündüm. Felaket bir durumdu çünkü bu zaman diliminde anne ve babamla aynı yaşlardaydım. Onların hayatına bir yabancı gibi girmek zorundaydım. Ama aslında felaket sandığım şey mucize de olabilirdi. Mucizevi bir durumdu çünkü bu zaman diliminde annem cezaevinde, babam da mezarda değildi. Onların evlenmesinin nedeni annemin bana hamile kalmasıydı. Ana rahmine düşmeme sadece üç ay kaldığını anladığımda ise kendi doğumumu engellemenin nasıl olacağını düşünmeye başladım. Annemi cezaevinden, babamı da ölümden kurtarmanın tek yolu bu olabilir miydi? Belki de olabilirdi. Planını uygulamak için babamın arkadaşı Eflah'ın evine bir dadı olarak işe girmekse hayatımda verdiğim en kötü karardı. Bunu ona anlatmanın bir yolu var mıydı? Buraya ait olmadığımı, öyle bir uğradığımı anlatmanın bir yolu olmalıydı. Doğru insanı yanlış zamanda bulmak birine verilen en büyük ceza olmalı.

Üniversite öğrencisi Eylem; bol bol gezmeyi, kahkahalarla gülmeyi ve kelebekleri fazlasıyla severken, kitaplardan, yalnızlıktan ve ciddi olan her konudan nefret ederdi. Tarih bölümü öğrencisi olan erkek arkadaşının ısrarıyla bir 17.yüzyıl hükümdarının hayatını konu alan kitabı okumasıyla bazı şeylerin farkına varır. Kitabın baş kahramanı Artun Emir Han'ın kendisiyle birçok ortak noktası olduğunu gören Eylem henüz içindeki tuhaf hisleri bile isimlendiremeden geçirdiği ufak bir kazada bayılır. Uyandığındaysa kendini 1682 yılında bulur. İlk başta olayı anlayamasa da sonradan döneminin en önemli hükümdarı Artun Emir Han ve onun can yoldaşı Eray Paşa'nın hayatını koruyabilecek tek kişi olduğunu fark eder. Kendisine çok uzak olan bu yeni ortamda henüz nasıl hayatta kalacağını bile bilmezken birçok düşmana sahip bu genç hükümdarı nasıl kurtaracağıysa tam bir muammadır. Üstelik bunu yaparken hiç bilmediği tarihi akışa da müdahale etmemesi gerekmektedir tabii dünyayı bir paradoksla yok etmek istemiyorsa!

Taksicilik yapıyorsanız eğer her türden insanlarla karşılaşabiliyorsunuz demektir. Hele ki çalıştığınız durakta da pek normal insanlar yoksa eğer, hayatınızda aksiyon ve eğlence hiç de eksik olmaz! Ama aile durağı olan KARŞIYAKA DADAŞ DURAĞI'nın dostlukları bir başkaydı! Arkanıza yaslanın ve kemerlerinizi bağlayın. Çünkü biraz(!) deli dolu bir taksiciyle karşılaşacaksınız. ✔02.01.2017 Tarihinde yayımlanan BU TÜRDE VE İSİMDE İLK KİTAPTIR.

KİTAPLARIM REKLAM PANOSU DEĞİL!!! *Kitabın (ç)alınması halinde gerekli işlemler yapılacaktır. Çok soğuktu... O gün Ay'ın Güneş'i kucaklayan, rüzgarın dahi ziyaret etmediği aydınlık tarafı, karanlıkla anlaşmış gibiydi. Sarayda tatlı bir telaş vardı. Kraliçenin odasına girip çıkan sinaları izleyen kral, ellerini bel hizasında arkasında bağlamış, yerinde durmuyor, birkaç adım attıktan sonra arkasını dönüp adımlarına devam ediyor, bir döngü şeklinde sürekli bu hareketi yapıyordu. Kraliçenin haykırışları sarayın duvarlarını yıkmak istercesine çarpıp geri dönüyor, bütün sarayı inletiyordu. Hekimle beraber içeri giren sinayla nefesini tuttu. Kral bekledi... Uzun bir sürenin ardından kral artık eşinin çığlıklarına dayanamamış, bir hışımla iki kapı kolunu da tutup açmıştı. Önce bir bebeğin ağlama sesi, sonra hekimin elindeki bebek... Kraliçenin sesini hiç aratmayan bebek, hekimin kucağında temizleniyordu. Ter içinde yatağına serilmiş olan kraliçe, gözlerini hafifçe aralayarak uzaktan yeni doğmuş olan bebeğine baktı ve yüzünde buruk bir gülümseme oluştu. Şaşkınlık ve mutluluk içinde olanları izleyen kral gözlerinin dolduğunu hissetti. Şaşkın halinden çabucak kurtuldu ve eşinin yanına doğru adımladı. Birinin geldiğini hisseden kraliçe hemen yüzünü çevirdi. Eşiyle göz göze geldiğinde, rahat bir nefes verdi, hafiflediğini hissediyordu. Kral eşinin elini tuttu ve yukarı kaldırıp kısa ama duygulu bir öpücük kondurdu. "Azur, bebeğimi almak istiyorum." Eşinin mavi gözlerine bakarken aldığı istekle onu onayladı. Hekime dönüp bir baş işareti yaptı, hekimden karşılık aldığında, saniyeler içinde bebeği kucağındaydı. Ancak bebeklerinde bir şey vardı; Gri saçlar... 1-#buz (10.02.2022) 1-#evren (27.02.2022) 3-#prenses (27.02.2022) 1-#savaşçı (28.02.2022) 30-#fantastik (17.03.2022)