Tevafukları okuyan bilir... Hayat bir kaç tevafuktan oluşur. Kimi zaman bir otobüs bileti, kimi zaman sürgün gibi hissettiren bir yatılı okul, kimi zaman görüntüsünden dahi rahatsız olunan bir sıra arkadaşı... Gülsüm ve Zehra'nın hikayesi bundan ibaretti işte. Birkaç tevafuk :) Hiç olmayacak şekilde tanıştılar. Allah subhanehu ve teâlâ yollarını birleştirdi. Evlatlarına kardeş sevgisini hissettirdi. Eşlerini dost etti. Zehra ve Gülsüm çocuklarını bir çatı altında iki aile büyüttüler. Zehra'yla Gülsüm'ün hikayesini kâh gülerek, kâh ağlayarak, kâh yeni bölüm atmadığım için bana kızarak okudunuz. Şimdi sıra tevafuklar-2'de... Umarım tevafuklar gibi kalbinize dokunan kelimelere yer verebilirim bu hikayemde. Herşey besmeleyle başlar; Bismillahirrahmanirrahim. -Rahman ve Rahîm olan Allah'ın adıyla...-

Zehra hayatını değiştirecek kararlar verirken de en büyük destekçisiydi Gülsüm. İşte bu Allah için sevmekti.. Peki bir insanın hayatı bu kadar kısa bir sürede en fazla ne kadar değişebilirdi? Zehra ve Gülsüm'ün başına gelenleri okuduktan sonra bu konu hakkında fikirlerinizin değişeceğinden eminim..

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

Daha çok küçüktüler kader onları bir hastane köşesinde karşılaştırmıştı Rüzgar "büyünce evlenelim mi şeker kız o zaman hiç ayrılmayız" Bu fikir ikisininde hoşuna gitmişti O anda bu iki küçük yürek birbirine söz vermişlerdi küçüktüler belki ama aşkı tatmışlardı küçük kalbleri bunun farkında değildi Rüzgar beni bekle tamamı şeker kız ben seni bulacam büyünce dedi rüzgar elindeki ayıcıgı hümaya uzattı hümada elindeki Cok sevgi tavşanı vermişti böyle bulmayı düşünüyorlardı birbirlerini Hüma "annem birine Allah'a emanet ol dersen illa ölmeden önce görebilecegimi söylemişti" öyle yapalım mı diye sordu süper kahramanına ikiside birbirlerini Allah'a emanet edip ellerinde birbirlerine hediye ettiği oyuncaklarla ayrıldılar o gün Fakat ilerde kader onları nasıl karşılaştıracaktı orası meçhul ....

Veda Caddesi'nin devamıdır.

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

En sevdiğin de bir gün yakar canını ! Sevgi varsa imkan var mıdır ? Seven insanın bahanesi olabilir mi ?

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©