Havuzun ılık suyunda yüzeye çıkmaya çalışırken bir el başımı daha fazla dibe sokuyordu. Tırnaklarımı, beni tutan ele geçirip çırpınmaya başladım. Çok güçlüydü. Ondan kurtulmam imkansız gibi görünüyordu. Ciğerlerimin, oksijensizlikten beni sıkıştırmaya başlamasıyla daha çok çırpındım. Suyun yüzeyinden gelen boğuk çığlık sesi duyduğumda başımı tutan el bir anda beni serbest bırakmıştı. Hızla yukarı çıktığımda yeniden nefes alabilmiştim. Derin derin, acı öksürükler arasında ağzımdan çıkan suya aldırış etmeden... Elimi, göğsümden fırlayacakmış gibi atan kalbimin üstüne koydum. Kendimi toparlamak bir dakikamı almıştı. Jonathan havuzun kenarında baygın yatıyordu. Birazdan kendine geleceğini bildiğimden hızla havuzdan çıkıp tekrar koşmaya başladım.

"O giderse ölürüm baba! Onu götürme..." Hıçkırıklarının arasında babasının önünde çökerek yalvardı. Bu hali kalbimi parçalara ayırmıştı. Baron Harry'den uzaklaşıp onu adamların arasında bırakırken yüzündeki gülümsemeyi görebiliyordum. Beni tutan adamlardan kurtulmak için çırpındım. "Bırakın beni!" Sesimin son seviyesinde bağırmıştım. "Harry geri geleceğim! Geri geleceğim!" Büyük evden çıktığımızda bahçedeki arabaya itildim. Kapılar hızla kapandı ve kilitlendi. Harry adamlardan kurtulup kapıya çıktığında araba hareket etti. Hala bağırıyor ve ağlıyordu. Koştu. Biz gözden kaybolana dek arkamızdan koşmasını izledim. Bu hayatım boyunca izlediğim en acı verici olaydı...

"Pekala. Siz Bayan Angelina Hamphry, Bay Jonathan Bondersweig'i eşiniz olarak kabul ediyor musunuz?" Önce konuklara sonra karşımdaki beni endişeyle izleyen John'a baktım. Gözlerim anneme kaydığında dudaklarıyla "evet" dediğini gördüm. Çocuk tiyatrosunda repliğimi unutmuşum gibi bana ne söyleyeceğimi hatırlatıyordu. "Durun! Bu evlilik gerçekleşemez!" Harry? Hayır Louis. "Mutlu musun? Neden her seferinde benim söylemem gereken şeyleri sen söylüyorsun?" "Kendimi tutamadım. Bu çok havalıydı. Üzgünüm ama benim kız arkadaşım her hafta gidip başkasıyla evlenmeye kalkışmıyor ki onun düğününü basayım."

-Ben Jennifer. -Ve bende Justin. -Sen çeneni kapatsana! -İnan bana senden çok beni merak ediyorlar. -Kimsenin seni merak ettiği yok. -Google'dan hangimizin daha çok merak edildiğini öğrenebilirsin. -Hile yapıyorsun. Sen ünlüsün. Tabi ki sen çıkarsın. -Demek ki ne yapıyormuşuz? Büyük lokma yiyip büyük laf etmi... Ah! Bunu neden yaptın? -Neyi? -Bana vurdun? -Dahi çocuk. -Ben eve gidiyorum. -Güle güle. Ne diyordum? Ben Jennifer. New York'a yeni geldim. Hayır ünlü olmak için değil. Şu üniversiteyi bitirebilsem Rahibe Teressa'nın sürekli müşterisi olacağım. Hayattaki amacımı şöyle bir düşünürsek; okulumu bitirip hayatımın aşkıyla karşılaştıktan sonra güzel bir düğünle evlenip çocuk sahibi olmak gibi sıradan şeylerdi. Ta ki onunla karşılaşana kadar. Tamam hayalimdeki hayatta pek içler açıcı sayılmaz. Ama Justin'le bir hayatta o kadar basit değil. Bana hak vereceksiniz.