.

Kendini mesleğine adamış hayatındaki zorlukları kenera bırakmış doktor BEREN ATEŞ Karanlığın efendisi yer altının korlulu rüyası adı duyulsa bile düşmanı titreten bir adam ARSLAN YALINOĞLU namı diğer ATEŞ

. "Bana küçük kız demeyi kes!" heceleyerek konuşmuştum herhâlde sesim böyle daha sert çıkmıştır. "Ayrıca ben yanlış bir şey yapmadım. Ukala olduğunu eminim sana daha önce birileri söylemiştir! Ben de sana bunu hatırlatıp kendine gel diye üstüne suyu döktüm!" yüzünde ukala bir sırıtış vardı "Demek ukalayım!" "Evet yakışıklı bir ukalasın!" bir dakika bir dakika ben az önce ne dedim! YA-KI-ŞIK-LI bir ukalasın!!!! Ne demiştim ben! Sesli düşünmüştüm resmen! Bunun üzerine bir kahkaha patlattı. En kötüsü neredeyse bütün okul bizi izliyordu! "Hahahahahahahahahhaha ve sen bu YAKIŞIKLI ukaladan hoşlanıyorsun hem de fazlasıyla!" "Hayır! Ben bu ukalaya sinir oluyorum!" "Hıhı inekler de uçuyordu zaten!" sırıtmaya başlamıştı ama...

"Herkes televizyondaki dizi kahramanları kadar şanslı olamıyordu ne yazık ki. Bazımız sakat doğuyor, bazımız anne babasız... Benim hikayem, ilk doğduğum gün yazıldı. Henüz bir çocukken bile, babam tarafından sevilmedim ben. Hayata yenik başkamaktı bu. Benim hiç şımaracağım bir babam olmadı. 'Babasının kızı' olamadım ben hiç. Babam varken babasız büyüdüm ben. Sonra annemi de kaybedince dünya üzerime yıkıldı işte. Ben Bukre, o kimsenin tanımadığı, takmadığı kızım ben. Babam bile beni sevmezken, birilerinin beni seveceğine inanmadım hiç. Taa ki, o karşıma çıkana kadar. Ben Bukre Soydan, babam tarafından bile sevilmeyen bir kızım ben. Nereden bilebirdim ki bir yabancıya gökyüzü olacağımı..."

- ya abi aç şu kapıyı ve elbisemi ver ! - şansını zorlama güzelim ne ben elbiseyi veri cem ne sen o elbiseyi giyeceksin. kapıyı yumrukalamayi bırakıp merdivenleri ikişer üçer inip aşağıda uzanmış ve tv izleyen yiğit abimin yanına giderek önüne geçtim ve küçük bi kiz çocuğu gibi ayağımı yere vurarak ağlamaya ve bi yandan da derdimi anlatıyor dum. - ya abi barış abi partide giyeceğim elbiseyi vermiyo - bebeğim kaç kere bu konuyu konuştuk seninle o elbise giyilmeyecek ve o partiye gidilmeyecek fazla uzatma ve ağlamayı da kes biliyorsun aglamandan nefret ediyorum evet yiğit abimden de nasibimi aldıktan sonra sıra özgür abime gelmişti konuşturarak merdivenleri çıkarken yiğit abimin " koşma dusuceksin " gibi cümleleri duymazlıktan gelip yukarı koşmaya devam ettim ,nihayet gelebilmistim kapıyı çalmadan içeri girdim ve abim uyuyordu ama aldırış etmeden yatağının üzerine çıkıp ziplamaya ve ağlamaya basladim sonunda abim uyanabilmis olacak ki gözlerini açıp bi bana bi de yatağına bakiyordu uykulu ses tonu ile - lena sana kac defa beni bu şekilde uyandirmamani söylemiştim birden bağırınca süt dökmüş kediye döndüm ama en masum ses tonumu kullanarak - ya barış abi elbisemi vermiyo - hangi elbiseymis o - partide giyeceğim abimin kaşları anında catilinca beni tersleyecegini düşünmüştüm ama abim elimi tutup - gel elbiseni alalım ama sende bunun karşılığında o sikik partiye giremeyeceksin abime ciddi mi diye bakarken hiç olmadığı kadar ciddiydi ama olsun bi elbiseyi alalim gerisini sonra düşünürüm .. evet üç abisi olan lena nin bakalım başına daha neler gelicek hikayeme bekliyor olacağım ..

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

Birbirinden nefret eden iki arkadaş Ege ve Ada'nın ileriki bölümlerinde olacak aşkı bakalım bizi nereye sürükleyecek.

TÜM BÖLÜMLERİYLE SİZLERLE TAMAMLANDI

Civciv: Selam bebek. Ben civciv. kısa hikaye+texting tamamlandı. not: rezillik içerir!!!!!!!

05*********: bugün buluşuyoruz dimi? Ben: galiba yanlış kişiye mesaj attın 05*********:hassss 05*********: ya cidden özür dilerim bilerek olmadı ben:sorun değil 05*********: iyi günler ben: sizede