"Bazen o kadar saf ve salak oluyorsun ki, seni kandırmaya kıyamıyorum."

İki yanlıştık biz. Olmayacak şeyler yaşamış ve umulmayacak hatalar yapmıştık. Baştan sona yanlışlara bulanmışken doğru yolu bulabilir miydik? Gözlerimdeki akan yaş ruhumun derinliklerin de birikiyordu. Onu kırmak istemiyordum ama başka bir seçeneğim de yoktu. "Seni istemiyorum Alkan!" Kızaran gözleri acıyla yoğunlaştı. "Ama ben seni istiyorum." Başımı iki yana salladım. Kabul etmek istemiyordu. "Ben başka birisine aşığım. Yanlışız biz. Unut beni." Hırsla beni kendisine çekti ve sıkıca sarıldı. Yavaş bir şekilde kulağıma doğru fısıldadı. "Bu saatten sonra bana aşıksın."

Bir kız düşünün; Annesi, gözlerinin önünde tecavüze uğrayıp öldürülmüş... Babası; iflas ettiğinde kendini asmış... Akrabaları, kendisini istemeyip yetimhaneye bırakmış... Yetimhaneden çıktığında; kalacak bir yer bile bulamadan kendini, 'hayatının dönüm noktası' olarak nitelendirdiği şahsın karşısında bulmuş... İki yıl tecavüze uğramış... İki yıl eve hapsedilmiş... İki yıl dayak yemiş... İki yıl acı çekmiş... Yirmi yaşında, hayatının baharında bir genç kız... Deniz Ilım. O kız, benim. Ve bu benim hikâyem. (Tecavüzcüsüne aşık olan aptal bir kız aramayın.)

Canını yakanın canını yakarım Beritan.! (Beritan sen gül Amedin bütün Işık'larını keseyim ) Kurgu tamamen bana ait gerçeklikle alakası yok sadece hayal bunu bilerek okuyun ) ön yargıların canı cehenneme)

"Yıllarca üvey babasının dayağını yemiş bir kız. Oradan kurtulmak için her anı gözlüyor. Ama artık önünde daha büyük bir engel vardı. Babası onu insanlara acı çektirmekten zevk alan bir psikopata satmıştı. Artık kaçması zorlaşmıştı. Ama yinede pes etmemişti kız. Denemişti ve yakalanmıştı. Hem de o manyağa. Şimdi işler daha da çıkmaza sürüklenmişti."

Sözün bittiği kelimelerin kifayesiz olduğu yer... Şu an bulunduğum durum bunu açıklıyor. Titreyen parmaklarım daha da titrerken sol gözümden kanlı bir yaş akıyor. Bu... Bu... bu olamazdı... Hayır! Tam karşımda sevdiğim KADIN çırpınıyor. Evet o bir kadın. Yıllar önce kızlığını kaybetmişti. Derinlerde hala yaşam belirtisi veren çocuk ruhunun yaşlı gözleri bana hiç bakmadığı kadar çaresiz bakıyor. Yardım istemek istiyor ama boynuna dolanmış bir kol ve kafasına dayanmış bir silah var. Başka biri olsa sırtındaki bedenin onu öldürmek istemesinden rahatsız olmazdı. Zaten ölü bir ruhu istesende öldüremezdin. Ölen sadece elinden alınmış bedeni olurdu. Ama... Ama o canını kafasındaki silahın sahibine zaten vermişti. Yıllar önce ruhunu da alıp gitmişti. Şimdi tekrar onu hayata geri döndürmüşken ellerimden kayıp gidiyordu. Geçmişin kanlı izleri silinmemişti. Yıllar önce elindeki tek şeyi elinden alan adam onu öldürecekti. Sevdiğim kadın çaresizce bana bakıyor, biraz sonra son kez birbirimizi göreceğimizin farkındalığıyla yaşlı gözleri dinmiyor, her zamankinden daha derin olan bakışlarını bana sunuyordu. Olmuyordu... Elimden birşey gelmiyordu... Hayatımın tek anlamını elimden alıcaktı... Bana bakmaya devam etti ... Derin bir nefes aldı.. Gözleri daha da derinleşti... Bir kez bile öpemediğim dudaklarını araladı... Son sözleri dudaklarından firar etti... "Seni Seviyorum... " Arkadaşlar yeni bir kurgu hem komik hemde acıklı bir kitap sizleri çok seviyor ve kitabımı şiddetle okumanızı isterim.

Yasemin, bir şahin gibi avını izleyen Evren Giray'ın etkisinden çıkamamış bir şekilde bir grup kızın yanında duruyordu. Lisedeki gençler arasında düzenlenen bir yılbaşı partisindelerdi ve Yasemin, ünlü futbolcu Evren partiye gelmeden önce neredeyse sıkıntıdan ölecekti. Ancak şimdi gece yarısına bir saat kala varlığıyla partiyi şereflendiren adamın bakışlarının altında güçlükle nefes almaya çalışıyor, ondan etkilendiğini belli etmemek için adeta çaba harcıyordu. Onun bakışlarından kaçmaya çalıştığı her seferde, ona yakalanıyordu. Aralarındaki kıvılcım patlak vermek üzereydi. Nihayet gece yarısı olduğunda ve ışıklar kapatıldığında Yasemin elini saran bir sıcaklık hissetti. Avuçlarına bir peçete tutuşturuldu ve ardından dudağının kenarından öpüldü. Karanlıkta bunu kimin yaptığını göremiyordu ama O'nun yaptığını biliyordu. Kalabalık ondan geriye doğru saymayı bitirdiğinde ışıklar yandı. Yasemin Evren'in olduğu tarafa baktığında onun çıkışta durmuş kendisine baktığını gördü. Birkaç saniye sonra da arkasını dönüp gitti. Yasemin çığlık çığlığa bağıran kalabalığın arasında peçeteyi sıkıca tutarak açtı. Evren Giray, küçük tatlı bir not ile numarasını bırakmıştı. - Tek bölümlük bir hikayedir. +18 içerir.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."