"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

"İSTEMİYORUM"diye bağırdım karşımdaki adını bile adam akıllı bilmediğim ama benimle evlenmek isteyen adama doğru. Hem bir katile hem de bir mafyaya görünümlü kişiye bağırmak ne kadar doğru siz düşünün bakalım. "Tamam, sen bilirsin ailenden önce kimin nefesinin kesilmesini istersin peki güzelim? Annenin mi, babanın mı, yoksa çok sevdiğin kız kardeşinin mi? Yada vazgeçtim hepsinin topluca nefesi kesilsin.Ne dersin göz bebeğim?" dedi adam ve her ne kadar yaptığının adice olduğunu bilmesine rağmen sevdiği kadını kazanmak için herşeyi yapardı o! "Yapamazsın, duydun mu? Aileme zarar falan veremezsin."dedi kadın yeşil hareleri dolu dolu bir şekilde. Adam ise karşısındaki sevdiği kadının dolu gözlerini görünce içi parçalanmıştı, ama bunu pek fazla belli etmeyerek oturduğu"ben lüksüm" diye bağıran rahat koltuğundan kalkarak sevdiğinin yanına gitti . "Emin misin yavrum? Peki öncelikle çok sevdiğin kız kardeşinin üzerinde deneyelim. Sende ne kadar ciddi olduğumu anlarsın"dedi adam bütün acımasızlığı ile. Adamın bu sözlerinden sonra kadının kalbi biricik kardeşine birşey olma düşüncesi ile korkuyla atmaya başlamıştı. Adamın gözlerinde ki somut kararlılık ifadesi ile kadının yavaş yavaş ümidi tükeniyordu. Adam karşısındaki kadına sarılma isteğini daha fazla göz ardı edemeyerek atik bir haraketle kadının ince belinden yakalayıp onu kendi bedenine yasladı. Sanki günlerce nefessiz kalmışcasına burnunu kadın ın saçlarına gömüp hayat bulduğu kokuyu içine çekmeye başladı. Dudaklarını kadının kulak hizasına getirip son sözlerini de söylemeye başladı; "Sen benimsin kızım, zorlama artık direttikçe senin canın acıyor, başka bir bok olduğu yok. Yap şimdi tercihini artık?"

Karan Haznedaroğlu. 27 yıldır her istediğini elde eden, sadece adıyla bile bütün kapıları açabilecek bir adam. Şimdi her şeyden çok istediği bir şey vardı. Onu alarak buz tutmuş kalbinin en güzel köşesine saklamak, gülümsemesiyle çıkan güneşte ısınmak istiyordu. Hale Seçkin.. onu 1 yıldır kanatlarının altında yaşatıyordu. Her ne kadar BERCESTE bunu bilmesede... +18 içeriklidir. (sahneler/ argo kelime ve konuşmalar vardır.)

🌺... .. Kitap kapağı bana aittir. 2020.01.29. Saat: 23:25

Şirketinde staj yapan gencecik toy bir kızdı o. Murat ona tutulamazdı, tutulmamalıydı. Ama elinde değildi bu kıza öyle bir tutuldu ki ona kendisinin olmaktan başka bir yol bırakmadı. Genç kız ise hayatına hükmetmeye çalışan bu adama öfkeliydi. Halbuki en başında ne kadar da farklıydı her şey. Nerden bilebilirdi ki bu adamın kendisine olan düşkünlüğünü. Şimdi ise yanında olmaya zorlandığı bu adamın tutkusuyla, sevgisiyle baş etmeye çalışıyordu. Peki ya kendi duygularıyla da baş edebilecek miydi?

"Görüşeceğiz küçük hanım bir gün mutlaka! "