"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Hangisi daha zor ? Bir yeri terk etmek mi, yoksa yeni bir yere alışmak mı ? Bilemiyordum. Bunu yaşayarak öğrenecektim. Kimi şeyler, mutluluk ve aşk için terk edilir. Onları bulmak için, doğduğun şehri bile terk edebilirdiniz. Ben bunu yaptım ! Aşık olmak ve mutluluğu yakalamak için, İstanbul'u terk ettim. Üstelik her şeye sahipken yaptım bunu ! Kararımdan pişman olmayacaktım. Olmak istemiyordum. Pişman olmam, annem ile giriştiğim kavgayı onun kazanması demekti. Ben Begüm Demiray ! Demiray şirketinin sahiplerinin biricik, isyankar kızları, Aras ve Özgür'ün ilk görüşte aşık oldukları ve onlardan sırlar saklayan kızdım. Onlarda, benden bir şeyler saklıyorlardı. İşlerin arap saçına dönmesi an meselesi. Bu da, benim hikayem !

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

Tamamen kendi şiirimdir. Alıntı yapılıp farklı yerlerde kullanılmasın. 15.08.2018🙈🙉🙊 Kapak tasarımı:@writerladdy

Adam güçlü esen bir Poyrazdı.Kız ise kendi sularında boğulan mavi bir Denizdi.Adam çok acımasız ve kendini düşünürdü.Kız ise hiç bir şeyden habersiz saf bir duru su misaliydi. Genç adam mavi gözlü kıza yaklaşırken ona bakar bakmaz nefesinin kesildiğini hissetti.Genç kızın Bütün vücudu olgun kıpkırmızı bir çilek gibi kokuyordu.Adam bu kokuya resmen 'mest' olmuştu.Hiç bir zaman onu bir kardeş gibi görmemişti. Adam birden kendinden bağımsız bir şekilde ellerini kızın yanaklarına koydu.O anda bütün vücuduna elektirik akımı sarmıştı.Adam her defasında bu karşısındaki kıza sözde baş belası diyordu.Ama normalde o onun tatlı baş belası oluyordu, Derin bir nefes alarak gözlerini kapadı ve kelimeler dökülüverdi dudaklarından.. "Tüm siyahlılığımla gökkuşağın olmaya geldim'' ********* 10/2/217 genç kız edebiyatında birinci sırada!

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

Ben. Dolunay. erkek gibi güçlü kişiliğim ve cekiciligimle istediği her erkeği elde eden ben. bi erkekle 3 aydan fazla zaman geçirmeyen ben. aşık olmuştum. her şey üniversitede başladı..

hiç yaşamadığın korkuyu,heyecanı hatta macerayı belki bu kitapta yaşayacaksın.

KOSKAN GEZEGENİNDE BABASININ LABARATUARINI ARKADAŞI İLE BERABER ZİYARET EDEN VOZİ VE TOZİ BİR KAZA SONUCU DÜNYAYA IŞINLANIRLAR. GARİP OLAN İSE KENDİ ANATOMİLERİ İLE DEĞİL DE DÜNYADA YAŞAYAN VARLIKLARDAN BİRİNİN ŞEKLİNE BÜRÜNÜRLER. BUNDAN SONRAKİ SÜREÇTE BU VÜCUTLARI İLE GEZEGENLERİNE DÖNMENİN YOLUNU ARARLAR