Mijn ouders keken me aan. 'Yasmin' hoorde ik iemand zeggen. Ik keek op en zag hem staan mijn eigen broer die ik al 3 jaar lang niet heb gezien. 'Ik wil het goed maken. Ik wou tegen hem schreeuwen en zeggen dat het nooit meer goed komt maar ik kon niks uit brengen. Hij heeft me leven verpest. Ik zal nooit gelukkig word...
''Waar zijn ze?'' Schreeuwde ik. Mijn oma keek weg. ''Ze zijn heen hbiba, ze zijn heen.'' Antwoordde ze huilend. Ik voelde alle leven uit mijn lichaam trekken en viel neer. Ik was een paar uur bewusteloos, al kon ik wel om me heen horen wat er gebeurde. Ik hoorde mijn oma huilen, en met Hassan praten over het ongeluk...