''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Benimle Yan Wattys 2014 adlı bitmiş olan hikayenin özel bölümlerinin toplanacağı kitaptır. Kapak yapımı; @RUROGRIME

3. Caddedeki ormanın ön tarafında kalan müstakillerden biriydi.Bundan yıllar yıllar önceydi.Bahçede çığlık ve göz yaşı yerine bir piano sesi vardı.Pianonun okkalı vuruşları,her bir nota aslında hikayenin yeni başladığını gösteriyordu.Bu sesin sahibi minik bir kızın doğum günüydü.Yemyeşil çimenlerde çevre mahallelerden çocuklar koşuşturuyor aileleriyse uzun masaya bir şeyler getirip götürüyordu.Bir an masanın başındaki kadının şefkatli sesiyle çocuklar durdu. -"Haydi pasta zamanı." Herkes gülümseyerek masanın başına toplandı.Kadın yanına gelen minik kızını sandalyeye çıkardı.Büyük pastanın önünde duran kız,pastaya hayranlıkla bakarken kadın memnun olmuştu. -"Önce bir dilek dile ve sonra üfle bebeğim.Ne istersen kabul olacak." -"Ne istersem mi?"dedi minik kız şaşkınlıkla.Pastaya döndü ve var gücüyle üfledi.Herkes alkışlar eşliğinde doğum günü şarkısını söylerken minik kızın annesi de pastayı kesmeye başladı.Herkes pastasını yerken kadın kucağındaki minik kızının kulağına eğildi. -"Ne istemiştin?"Kız kıkırdadı. -"Anormal olmayı kabul edebilmeyi istedim."dedi ve pastayı yemeğe devam etti.Kadınsa bembeyaz kesilmişti.Çünkü asıl hikayenin fragmanını şimdiden görebilmişti.

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."