ხელოვნება ქაოსურია.

"შიშს მზერა გაუსწორე, ჩემო ბიჭო"

"შენ მე დამხატავ, შემდეგ ფულს მომცემ და ორივენი საკუთარი გზით წავალთ"

" I DREAM OF PAINTING AND THEN I PAINT MY DREAM " - VINCENT VAN GOGH ნელ სიოს ზღვის სურნელი ჩემამდე მოაქვს,ჰაერიც მძიმდება და მეც თვალებს ვხუჭავ. წარმოგიდგენ ჩემს გვერდით წამომჯდარს.შენ გიყვარდა ზღვა,მე კი მიყვარდა შენი მის ფონზე ნახვა.როგორ ერწყმოდა შენი ნაზი თმა ზღვის მუქ ფერებს და ხასიათი - მღელვარე,ჯიუტი,შეუპოვარი

როდესაც დედამიწა საცხოვრებლად უარგისია და წასვლა საჭიროა... ---------------------------------------------- ფიკი ჯიგუქზე და მათი ისტორია ახალ პლანეტამდე.

"პოეტურად არაფერი სრულდება. მთავრდება და ჩვენ ვაქცევთ მას პოეზიად. ეს სისხლი ერთ დროს არ ყოფილა ლამაზი, არამედ - უბრალოდ წითელი."

თეჰიონი არც მდიდრებში ეწერა და არც - მკვდრებში.

"ფოტოგრაფმა სწრაფად მოათვალიერა გარემო იმ იმედით, რომ უცნობ, საზიზღარ მხატვარს კვლავ დაინახავდა და ასეც მოხდა. ბიჭი ჯონგუკისგან მოშორებით, იმავე ადგილას იყო ჩამომჯდარი, ისევ ტილოთი და ფუნჯებით ხელში. თითქოს არაფერი შეცვლილა გუშინდელიდან, მხოლოდ მისი ტანისამოსი." "მეშინოდა, რომ ვეღარ გავიღვიძებდი და შენს სახეს ვეღარასდროს ვნახავდი! მშიშარა ადამიანად მაქციე ჯონ ჯონგუკ!" ფოტოგრაფი ჯონგუკი და მხატვარი თეჰიონი. ფოტოგრაფი, რომელიც მხატვრებს ვერ იტანს და მხატვარი, რომელსაც ფოტოგრაფია და ფოტოგრაფები არ ეხატება გულზე. რა მოხდება როდესაც ამ ორი ადამიანის გზები გადაიკვეთება? შეძლებენ ერთად შეცვალონ წინასწარ დაწერილი მომავალი? რას მოუტანენ ერთმანეთს, ბედნიერებას თუ ტკივილს? Started - 13/07/18 Ended - 02/01/2019

თვალები, სავსე სიცოცხლის სურვილით, მაგრამ - მკვდარი.