RATED 15 Minjun przyjeżdża do małej nadmorskiej miejscowości, by uciec od zgiełku miasta i siebie samego. Ma być tylko gościem - cichym obserwatorem letnich dni i zachodów słońca. Ale wszystko się zmienia, gdy poznaje Haneula - chłopaka z dłuższymi włosami, wiecznie ciepłym uśmiechem i oczach, które od początku wiedziały, że coś w Minjunie milczy za głośno. To miało być tylko lato. Kilka tygodni ciszy, spacerów, drobnych spojrzeń. Ale z każdym dniem coś się przesuwa - bliżej. Z każdym uśmiechem trudniej udawać, że to nic. A kiedy przyszłość wreszcie dogania teraźniejszość, staje się jasne, że nie wszystkie opowieści mają czas się rozpisać. Bo niektóre letnie historie kończą się jeszcze przed wschodem wrześniowego słońca.

Każde małe miasteczko posiada swoją tajemnicę, której nie zdradza się od razu przyjezdnym. Seabrook Haven miało wiele sekretów, jednak dla Malii Whitemore, najbardziej interesujący stał się ten, który dotyczył Collina Hartwella i wszystkich jego demonów. _______________ Nowa wersja historii, która nosiła kiedyś tytuł: "Almost Polite". Wkrótce pojawi się tu pierwszy rozdział.

"Damy radę wszystkiemu, na własną rękę. Nie potrzebujemy niczego, ani nikogo. Jeśli się tu położę, czy położysz się ze mną, zapominając o całym świecie?" Gdzie "zbuntowany" Michael kradnie ojcu auto, chcąc pojechać przed siebie, a "doskonały" Luke nieudolnie próbuje odwieść go od tego pomysłu. "- Chciałbym zauważyć, że to jest porwanie. - Naburmuszony, rozgoryczony, zmęczony i wciąż w piżamie oparłem brodę na nogach. Odniosłem wrażenie, że przeistaczam się w dojrzałego pomidora, bo musicie wiedzieć, że blondyni naprawdę potrafią poczerwienieć ze złości. - Chciałbym zauważyć. - Clifford zaśmiał się, parodiując mój głos. - Że sam wsiadłeś mi do auta., więc szykuj się na syndrom sztokholmski. - Poruszył złośliwie brwiami, na co prychnąłem urażony. Niech go diabli..." pisane: listopad 2018 - ?

Załóżmy, że chcesz urządzić dom. Ten dom to opowieść, która składa się z poszczególnych pomieszczeń. Te pomieszczenia to elementy opowieści. Chodź, rozgość się. Widzicie, zamierzam was oprowadzić po poszczególnych etapach pisania opowieści. Postaram zawrzeć tu wszystko, co istotne i mam nadzieję, że komukolwiek w ten sposób pomogę. 06. 02. 2016. - #3 w Literatura faktu!

Do akademi zostaje zwerbowana nowa uczennica. Skrywa w sobie niepojętą magię, godną równać się z tą Sabriny. Wkrótce sprawy nabierają tempa, kiedy Pan Podziemia postanawia przyspieszyć obrót spraw...

- Jesteś słodki, Luke. - Słyszałem żałosny, beznadziejny, irytujący, prawa ręka diabła... Ale słodki? Uderzyłaś się w tę piękną główkę? - Nie. Skąd. Jesteś słodki jak Eklerka. I wszystko byłoby w porządku gdyby nie fakt, że Margaret Langford nienawidziła eklerów bardziej niż zmarszczek, niekompetecji i wytrawnego wina. Może zacznę jak w AA? Cześć, jestem Luke Hemmings, nie piję dużo wódki, ale Mike z recepcji szepnął, że tutaj mnie wysłuchają. Zatem mam na głowie ślub siostry, marudzącą z tego tytułu mamusię, sprawę rozwodową ze zdradzającą żoną i ośmioletniego syna. W pracy robią restrukturyzację, to znaczy po prostu zwalniają ludzi, mój szef właśnie wyleciał. Na jego miejsce natomiast wsadzili jakąś bucowatą angielkę ze zbyt wysokim ego, która prawko znalazła najpewniej w chipsach. Jeśli ona mnie wyleje, skoczę z Brooklyn Bridge. Żartuję, zapewne zniszczę jej Hondę, a potem będę uciekał przed NYPD śmiejąc się histerycznie w rytm Guns'n'Roses. Ja mam się spowiadać? Nie mam się z czego spowiadać! No już... Siedzę. Dobry wieczór, moje imię: Margaret Langford, dyrektor kreatywny, przełożona nowojorskiego zespołu kopiowania projektów w Hood&Dunning. Ta, kogo to obchodzi. Niedługo stuknie mi trzydziestka, jestem zaręczona z nudnym prawnikiem i codziennie rano buudzę się skacowana moralnie widząc szczęście mojej siostry, jej cudownego mężą i dzieci, a potem muszę oglądać te kanalię, Hemmingsa. Och, chciałabym go zrestrukturyzować, ale im bardziej rozpiera mnie taka ochota, tym bardziej on udowadnia, że jest na to za dobry. W którym Luke nie radzi sobie z dorosłością, a Margaret zapomniała już jak to jest się śmiać. napisane: czerwiec 2018 - wrzesień 2019

II część „Typowych przemyśleń nietypowego pisarza" Sytuacje i przemyślenia, których choć raz doświadczyli czytelnicy. Serdecznie zapraszam i mam nadzieję, iż sprawię, że na waszych twarzach pojawi się uśmiech.

"- Matthew Espinosa? - do środka wparowało kilkunastu antyterrorystów, trzymających w rękach karabiny, które na celu miały chłopaka stojącego obok mnie - Ręce do góry, jesteś aresztowany pod zarzutem morderstwa Emily Moutain." *~* Wyjazd dwóch przyjaciółek do Hiszpanii. Zabawa, imprezy, wakacyjna miłość, wylegiwanie się na plaży, nowe znajomości... A później? Morderstwo, ból, rozpacz, strach, strata. Czy to wszystko miało jakiś cel? Czy ktoś maczał w tym palce? Dowiecie się czytając "Runaway"! *~* Opowiadanie NIE jest tłumaczeniem.

"Nienawidzę go, wchodzi do mojego domu od tak, rozwala się na kanapie i wrzuca w siebie zawartość lodówki. Mojej cholernej lodówki. I to dlatego, że jest przyjacielem mojego brata. Przecież to nie daje mu takich praw! Co z tego, że jest przystojny, wygląda jak grecki Bóg, skoro jest skończonym dupkiem? (...) A jednak, oddałabym wszystko żeby zwrócił na mnie uwagę." ~*~ Rekord: #3 miejsce w rankingu "Dla nastolatków", dziękuję! 03.01.16r.

Zgrzyt zamka i wszystko stało się jasne. Oto historia zgwałconej dziewczyny - człowieka, który stał się ciałem i wspomnieniem jednego mylnego wyboru. Prosta droga jeszcze nigdy nie wydawała się być tak kręta. Okładkę wykonała @bralliesbae #36 w Opowiadanie - 31. 08. 2017