Akşin, gözünde yaş kalbinde kırıklarla karşısındaki uçsuz bucaksız denize bakıyordu. Yaşadıkları tıpkı bir film şeridi gibi gözlerinin önünden geçmeye başladı. Şu an sağlıklı düşünemiyordu. Bu acıların son bulmasını istiyordu. Uçuruma doğru bir adım daha yaklaştı... Kendini buradan atıp bu acılardan kurtulmalı mıydı? Belki de acıları son bulurdu. Düşündüklerine alayla güldü. O, çok korktuğu denizin bir gün kendini huzura erdireceğini düşünmemişti. Ne yapmalıydı? Atlayıp tüm bunlara son mu vermeliydi yoksa ayakta kalıp tüm bunlarla savaşmalı mıydı?

Adı çıkmış bir kızdı Gazal güzelliği dillere destan. Bir eşkıya 'nın elinde solacak mı yoksa o dağlarda sekecek mi? Gazal & Mihrali

"Ben sana bir şey yapmadım.Ne olur bırak beni" "Seni bırakmak mı ? Senin için ölürüm de öldürürüm de... ÖLÜ YA DA DİRİ farketmez her türlü benimsin" ****** Babamın bıraktığı ses kaydını dinledikten sonra resmen başıma musallat olmuştu. Onun ki aşkmıydı yoksa tutkumuydu... Bilinmez bir gerçek... Onun için ÖLÜ YA DA DİRİ farketmezdi . Önemli olan onun olmaktı ... (24/05/2020) Not; Kitabımda ki tüm haklar bana aittir . Kopyalanma veya çalıntı olursa gereken yapılacaktır .

Sıradanların aksine mahvolan bir hayat... Platonik aşkı yüzünden hayatı yeterince zorken saplantısı olan adam tarafından tecavüze uğrayan Aisha siyaha boyandı. Karanlığa hapsolduğunu düşünürken karşısına ansızın çıkıp intikam almasında yardım edeceğini söyleyen adamla hayatı tamamen değişmeye başladı. İlk umudu kurtuldu karanlıktan. Peki intikam yolunda insanlara güvenmeyi ve aşık olmayı ögrenebilecek miydi? Siyaha Boyanmış Ayısıt hapsolduğu karanlıktan kurtulabilecek mi? *** ''Hadi ama bana oradan atlayacağını söyleme bebeğim. Sen oraya varmadan ben seni yakalamış olurum.'' Diyerek bir adım daha attı. Fakat Aisha kararını vermişti. Bu aşağılık adamın oyuncağı, iğrenç işleri için kullanabileceği biri olmayacaktı. Geriye doğru yürümeye başladı. Adam hala kendinden emin ve fazlasıyla rahat adım atıyordu. Aisha kırılmış cam duvarın dibine geldiğinde adam la arasında ortalama dört adımlık mesafe vardı. ''Ee atlayacak mısın?'' diyerek kızı baştan aşağıya süzerek sırıtıyordu. ''Öğrenelim o zaman.'' Diyerek arkasını döndü ve kendini özgürlüğün kollarına serbest bıraktı. Aşkın ''KIZILLIĞI'' ile boyanmış kadın, insanların ihaneti ile ''KARANLIĞA" hapsoldu. Başlangıç tarihi: 25.12.2017 ❤

"Sizden daha iyi dünür mü bulacağım, tabii ki verdim gitti."dedi sanki mal satar gibi. Erva gözlerini zorlayan yaşları tutmakta zorlanıyordu. Babası ona sormamıştı bile. Kim bilir evleneceği adam nasıl birisiydi. Ondan büyük müydü? Kaç yaşındaydı? O bu evliliği istiyormuydu? ........................ "Benimle evlendiğine seni pişman edeceğim karıcığım." Öyle bir 'karıcığım' deyişi vardı ki Erva bir an irkildi. Tüm bedeni korkuyla titredi. Sanki o istemişti evlenmeyi babasının zoruyla olmuştu her şey. Ona kimse sormamıştı ki. Gözlerinden firar eden yaşları sildi hemen. Ömer elini Erva'nın bacağına koyarak canını acıtacak derecede sıktı. "O timsah gözyaşların bana sökmez. Kes şimdi zırlamayı insanlara mutlu rolü yapmak zorundayız." ................................... "Sen asla benim karım olmayacaksın. Benim karım olamayacak kadar aşağılık birisin. Şimdi defol gözümün önünden." diyerek yere doğru fırlattı. Yere hızla yapışan Erva'nın elleri ve dizleri acımıştı. ........................ arkadaşlar tatlış zamanınızı ayırıp hikayeme bir bakın derim. *27.02.2016 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır.* wattpad de 'sen üzülme diye' adlı ilk hikayedir.

Zümra, babasının geçmişinin kurbanı olduğunun farkında olmadan okulunu bitirmeye çalışıyorken bir gün hastaneden aldığı haberle yerlebir olur. Babası bir kadını bıçaklamıştır. Zümra babasının savunulamaz hatasıyla hayat savaşına bir yenisi eklemiştir ancak hayattaki tek varlığı annesi olan Dağhan Koçdemir'in gazabıyla karşılaşacağının farkında değildir. Geçmişin yükü, iki insanın düğümü olacaktır. ~ "Baba?" diye fısıldadım o olmasını ister gibi. "Gitme." Tereddütle nefes alıp verdi. Gidiple gitmemek arasında kalmıştı şimdi. Bacaklarımı iyice kendime çektim. Suratımı buruşturup yanaklarıma dağılan yaşları silmek için hareketlendiğim an, sırtımda ve bacaklarımda beliren kolların bedenimi sarmaladığını ve beni yattığım yerden kaldırdığını fark ettim. Bedenimi çepeçevre saran kolların arasına alındığımda sessiz sessiz hıçkırmaya devam ettim. Saçlarım sakallarının arasına gömülmüştü, başım çenesine değiyordu. "Baba beni burada yalnız bırakma. Çok üşüyorum." Kollarım boynuna dolanırken aynı tanıdık koku doldu burnuma. Burun deliklerim sızlarken bedenim uçsuz bucaksız bir okyanusun ortasında yapayalnızdı. Öyle yorgundum ki, beni kucağına alan adamın düşmanım olduğunu bile bile onu babam yerine koyuyor, kendimi aldatıyordum. Neden onu babam yerine koyduğumu bile bile hayal kurmama izin veriyordu? "Yanındayım." diye fısıldadı güçsüzce serbest bıraktığım başımı dik tutmaya çalışırken. "Yalnız değilsin, korkma." Sıkı sıkıya kavradığı bedenim kollarında küçücük kalmıştı. Başımı olumsuz anlamda sallarken usul usul ağlıyordum. "Hayır," dedim acıyla. "Yalnızım." Hem de öyle yalnızdım ki ben... Kelimeleri arkadaş saymıştım kendime. ~ İlk yayımlanma tarihi: 05.09.2015'tir.

"Kaçmaya çalıştıkça beni içine çeken bir Kara delikti bu." "Ne kadar çabalasam da , kendimi içinde,Zifiri karanlığın ortasında bulmuştum." -Bir adam düşünün. Düşünün ki , onun olmayan birşeyi zorla onun yapmaya çalışan. Düşünün ki ondan gitmek isteyen birisini zorla yanında tutan. - Aşkın en tutkulu, en karanlık ve en zor halini görmek istiyorsanız bir göz atın. (+18 vardır bu bir hikaye rahatsız olan okumayabilir )

Bir adam.. İstanbulun en zengin gözde bekarlarından ve çapkınlarından biri.. Bir kadın.. Köyünün en güzel ve hamarat kızı.. Bu iki zıt insanı bir kaza birleştirirse ne olur?

Hiçbir şey söylemeden çekip gitmişti savaş. Kalakalmıştı leyla içinde binlerce soruyla. İlk aşkı sonsuz acı bırakmıştı küçük kalbinde. savaş gitti. Leyla adının kadını oldu. Gece renkli kadın... Nefret ile aşkın birleştiği bu imkansız aşk hikayesi okuyanları geçmişle gelecek arasında güzel bir yolculuğa çıkarıyor.

Korkudan ağlayan kızıma baktım. Gözünden akan her damla yaş kızgın birer lav gibi kalbime düşüyordu. "Ağlama." "Git burdan." Bağırışı boğazını acıtmış olacakki yüzünü buruşturdu. "Burdan giderim ama senden gidemem küçük." "Seni asla sevmeyeceğim! " Sadece sözleriyle kalbime sayısız hançer saplıyordu. Sinirleniyordum. Sinirimli halimi görürse psikopat olduğumu anlar ve benden ölesiye korkardı. Sinirimi ona göstermemek için son kez o güzel suratına baktım ve odadan çıktım. Odadan çıkarken beynimde tek birşey yankılanıyordu. 'Sonum olacaksın küçük velet. Sonum olacaksın.'