GATA'da işine başarılı bir doktor olan Kuzey Ataman, aşk, aile, kadınlar ve güven ile ilgili hiçbir şeye inanmıyordur. Onun için aşk yoktur, sevgi yoktur, aile ise hiç var olmamıştır. Çünkü o, hiçbir zaman sevilmemiş, aşık olmamış, tercih edilmemiştir. Babası ile ilgili ciddi problemler yaşamış olsa bile babasının Büyükada'da olan özel kliniğini yönetmek için oraya gitmiştir. Hayatı, her daim bir başına göğüslemek zorunda kalan Yeşim Alaz, Büyükada'ya 2 yıl önce gelmiştir. 20 yaşında yapmış olduğu evliliğinden 7 yaşında bir kızı vardır ve bu adaya boşanmış olduğu eşinden kaçmak için gelmiştir. Hatırı sayılır bir nüfusa sahip olan eski eşi onu burada da rahat bırakmamaktadır. Bu dünyada hiçbir şeyden korkmayan Yeşim, 5 ay önce kendine gelen bir celp kağıdı ile korkudan ölmektedir. Çünkü eski eşi, onu geri döndürmek için velayet davası açmıştır. Hem zengin, hem nüfuslu ve oldukça pislik biri olan ve davaya bir avukat ordusu ile gelecek olan eski eşinin karşısına şimdiki hali ile çıkarsa kızını kaybetme riski vardır. Biri aşka, aileye, kadınlara ve duygulara inanmayan, kendinden başka kimseye güvenmeyen Buzlar kralı, Bir diğeri inandığı ne varsa darbesini yemiş ve kendini her şeye kapatmış Buzlar kraliçesi, Her ikisinin de yolu bir adada karşılaşırsa ve her ikisi de anlaşmalı bir oyuna girerse aralarında çıkan yangın o buzları çözebilir mi? Alev alev yanmaya başladıklarında iki çiftten önce hangisi tüm buzlarından kurtulacaktır. Kuzey ve Yeşim'in Alev Alev hikayesi ile Kal serimize devam ediyoruz ....

Sırayla okurlarım geliyor; bana soru soranı, kitabı nasıl sevdiğini anlatanı, sohbetten kitabı konuşmayı, heyecandan konuşmayı ve heyecandan sarılmayı bile unutanları... Sonra, bir şey oldu. Biri geldi. Hiç beklemediğim anda, hiç beklemediğim şekilde hemde. Etrafta duyulan çığlıklar heyecanın ve şokun etkisiyle çoğalmıştı. Şaşkınlık tüm bedenimi sararken, tek yapabildiğim gülümseyerek 'Hoşgeldiniz' demekti...

İnat uğruna yapılan bir evlilik aşka dönüşebilir mi? Ya hiç bir şey göründüğü gibi değilse? Elif içinde iyilik ve masumiyeti taşırken insanların onun hakkında düşündükleri ve konuştukları ne kadar doğruydu? Babasının evinde yaşayan genç kız ailesinin zalimliği altında eziliyordu. Karşısına çıkan adam kurtuluşu mu yoksa bir diğer cehennemi mi olacaktı.

Kahküllü' Arkasından duyduğu sesle önce gözlerini kocaman açtı daha sonra gözlerini sonuna kadar yumdu sanki yok olabilecekmiş gibi. Nereden çıkmıştı bu. En büyük kabusu tam arkasındamıydı? Arkası da dönüktü nereden bilmişti o olduğunu kokusunu mu almıştı? Önüne gelen uzun adamla başını yavaşça yukarı kaldırdı. 'Kenan Abi ?' 'Ne işin var senin burada? ' Aslı başına daha ne gelebilir bu gün daha ne kadar kötü olabilir bilmiyordu. Gerçi en büyük kabusu karşısında duruyordu. Aslı karşılaşmamak için dışarı bile çıkmazken onu burada nasıl bulmuştu? Abisinin en yakın arkadaşı, yan komşularının oğlu, Ferayın abisi ve kendisinin kabusu olurdu kendileri ve ilerde tüm hayatı olacağını henüz bilmiyordu Aslı...

Hazal Arapçada kuruyup dökülen ağaç, yaprak anlamına gelir. Kelebek misali tek bir bahar yaşayacağını bilir gibi salınan, kısacık vaktini de kendinden çalarak ya gölgesini mesken edinenleri serinleten ya da yeryüzünde nefes alan onlarca canlının soluğunun sebebi olan bir garip canlı... Kendini düşünmeden veyahut düşünecek vakti olmadan vadesini doldurup cansızlaşan; küçücük bir ayazda, hatta bazen hiç buna gerek kalmadan kendiliğinden hayat kaynağından koparak süzülen varlıktı hazal. Genç kız sıklıkla ismiyle müsemma bir insan olduğunu düşünürdü. Ona göre de kendisi dünyada kendine dair hiçbir keyfi an yaşamadan, öylece süzülüp toprağa karışacaktı. Ve her bahar binlerce hazala olduğu gibi ona da dönüp bakan olmayacaktı. Fark edilmeyecekti bile, öylece solup gidecekti hatırası. Bilemezdi. Masmavi gözleri olan koca bir adamın gözü kapalıyken bile kendini düşleyeceğini, yokluğunda da varlığında da aynı kıymetle sevileceğini bilemezdi. En sıcacık düşlerini bir devin kocaman kollarının gerçek kılacağını bilemezdi.

"Beyla?" arkamı döner dönmez ismimi duymam bir olmuştu. Bu oydu işte. Gözlerimin ve kalbimin hasretini çektiği, aklımın ise sürekli kötülediği kişiydi. Sertçe yutkundum hafif tebessüm ile bakıp güldüm. "Cihangir abi." dedim bende. Kaşları çatıldı. Şaşırdığı her halinden belliydi. Sustum sadece. Bekledim tepki vermesini. "Sensin." dedi fısıldar gibi. Başkomiser Cihangir KOÇASLAN ve öğretmen Beyla KAÇAN'ın hikayesi...

Yarım kalan değil, hiç başlamayan bir sevdanın hikayesi.

Yanlış anlamadan doğan bir hata ve getireceği sorunlar onları karşı karşıya getirdi. İlk izlenim kesinlikle etkilenme değildi. Yalnız bilmedikleri şey bu birbirlerini son görüşleri olmayacaktı. ... Almina sadece o merak ettiği ülkesine giderek orada çalışmak istemişti. Gazetecilik en büyük hayaliydi. Tabi işe girdiğinde ilk görevini yapmak isterken ortalığı karıştırmasa daha iyi olurdu... ama hey! Bunun tek sorumlusu egosunun verdiği kibirle açıklama yapmaktan kaçınan kaçık patronuydu. -Pis kan emici! Başına gelenler keşke bu kadarla kalsaydı. Felaketler yanında aşkı da getirdi. Bari işe kalbi karışmasaydı.

Olaya hiç bu açıdan bakmadım ben. Hayatım boyunca o kadar çok şey kaçırdım ki... Hayaller, dostlar, mutluluklar, güven, aşk, eğlence... Ama bu adam! Kaçırdığım en iyi şeydi.

Tıp öğrencisi Beren, yıllardır göğüs gerdiği aile şiddeti yüzünden sonunda evden kaçtığında, aklına gelecek son ihtimal uluslararası bir ajanla karşılaşmaktır. Çok gizli bir örgüt için çalışan James Hunter içinse genç kadına ifşa olduğu anda, bu sorunu çözecek iki yol vardır. Beren'in hafızasını silerek eski hayatına geri göndermek ya da genç kadını yanında tutarak, tüm görevi tehlikeye atmak. James için ne Beren'i bırakmak, ne de hayatına almak kolay olacaktır.