Niemal cztery lata na walizkach. Dwanaście przeprowadzek. Dwanaście nowych domów i osiem do złudzenia podobnych szkół. Sześć krajów i setki poznanych osób. Ciągłe życie w drodze sprawia, że chcąc nie chcąc zaczynasz nazywać swoją rodzinę stadem, a samego siebie samotnym wilkiem. Wiesz, że nie warto rozpakowywać swoich rzeczy, bo za chwilę rodzice i tak ogłoszą wyprowadzkę. Nie przywiązujesz się do nikogo ani niczego, ponieważ to wszystko jest dla ciebie jak śnieg, który prędzej czy później roztopi się i zniknie. Każde miasto to nowa i jednocześnie ta sama historia. Te same ulice przepełnione samochodami, kawiarnie wieczorem oblegane przez grupy przyjaciół i zakochane w sobie pary. Centra handlowe, dworce, lotniska, parkingi, szkoły, biblioteki, do znudzenia przypominające te, które już poznałam. Nazywam się Debra Moquin i właśnie przeprowadzam się po raz trzynasty. Po raz kolejny wniosę walizki do swojego tymczasowego pokoju i pójdę do nowej szkoły, którą pożegnam zanim zdążę się obejrzeć. Trzynasty raz poznam kolejne, nudne miasto tylko po to, żeby za kilkadziesiąt dni pożegnać się z nim na zawsze.

Nora Winslow, w wyniku traumatycznych doświadczeń z dzieciństwa i diagnozy, która zakłada, że zostało jej pół roku życia, w ogóle nie wychodzi z domu. Dziewczyna ma praktycznie zerowe doświadczenie w relacjach z innymi ludźmi, co w gruncie rzeczy bardziej niż samej Norze przeszkadza jej mamie, która siłą posyła córkę do szkoły, by ta przed odejściem poznała smak przyjaźni i miłości. Ale pójście do liceum i żenujące spotkania szkolnej grupy wsparcia to tylko wierzchołek góry lodowej. Nora nawet nie spodziewa się, że na drodze do spokojnego ukończenia szkoły mogą pojawić się kłopoty. Kłopoty te mają czarne włosy, ciemne oczy, tatuaże na rękach i powszechnie znane są jako Parker Presley, przez wielu uznawany za alegorię chaosu i nieporządku. Wkrótce Nora przekona się, że każda plotka zawiera ziarnko prawdy, a Parker faktycznie jest jedną z osób, których dla własnego bezpieczeństwa lepiej unikać. Ale co zrobić w sytuacji, gdy unikany człowiek na siłę wchodzi ci z butami w życie, a ty nie masz serca, by go z niego wyprosić? Okładka wykonana przez @Tail90 Praca została nagrodzona w konkursie literackim "Splątane nici".