Hiç bir şey olduğu gibi değildi.....

İçerisinde bir çok cesedi sakladığı yuvanın üzerinden kaldırdı göz kapaklarını. Onun bu cesetlerden haberi bile yok. Petrol mavisi gözlerinin dibi gene mor ve o moru çok seviyor... ... Yorgun ruhu güçlü bedeninin altına saklanıyordu her zaman. Heybetli bedeni bazı şeyleri saklamakda çok iyiydi. Mesela o sırtında 6 yaşında bir oğlan çocuğu taşıyordu. Kirpikleri hala ıslak, ağlamakdan sesi soluğu kalmamış... ... Bedenin benden uzaklaştığını fark ettiğimde yerimde huzursuzca kıpırdandım ama ne gözümü açabildim nede çığlık atabildim. Yabancı beden odamı terk ederken ilk kez konuştu -iyi uykular inci... Duyduğum sesle kaşlarımı olabildiğince çattım ama olmadı. İçimi kaplayan ürperti o kadar barizdi ki ... -iyi olan son uykuların... ... karanlığa ait iki insan... tek farkları biri beyaz diğeri ise simsiyah... Beyaz bir kadın karanlıkta ne kadar saklanabilir? Yada simsiyah olan bir adam nasıl beceremez karanlıkta saklanmayı? hayatları 18 sene önce kader tarafından birleştirilmiş iki çocuk biri daha 6 yaşında intikam ateşiyle büyümeye hazır bir diğeri ise yeni doğmuş ve katiline aşık. peki ya sonra... mutlu son diye bir şey yoktur olamazda her kitapta olduğu gibi bunda da mutlu bir son arıyorsanız uzak durun çünkü burası gerçek dünya. Burada sonlar mutlu değil mutlu bir son olamaz çünkü biten hiç bir şey mutluluk getirmez. Ne mi getirir; hüzün, özlem, acı, nefret... Sonlar acı kokuyor burada saf nefretle harmanlanıp kanla yıkanmış enfes bir acı...

Bir insan, bir şeytana aşık olabilir miydi? Olursa bu aşk yaşanabilir miydi? Hayır!! Ya sende şeytan olursun, ya da aşkın olan şeytan'dan olursun!!!

Kafamın içinde binlerce düşünce ordan oraya savruluyordu. O kimdi? Kim olacak polis işte diye düşündüm ama sebebini anlamadığım bir şekilde beni huzursuz eden bir şey vardı. Bir şey..... adını koyamadığım. Tam da mutlu olacağım artık ben de dediğim zamanda hep bir engeller çıkıyordu karşıma ama bu seferki engel çok başkaydı. Aşamayacağım kadar büyük ve zorlu. Belki de O'nunla olursam engelleri birlikte aşabilirdik. Ama böyle birşey mümkün dahi olamazdı. Hasta adamın söyledikleri Savaş'ı bir hayli sinirlendirecekti ve O'na güvenmediğim için bana oldukça kırılacaktı. O zaman adamın dediklerini kendim araştırıp bulmalıydım ama..bu daha yanlış olurdu. Sevdiğim hatta belki de aşık olduğum adamın arkasından gizli işler çevirmemeliydim. Ama adamın dediklerinin doğruluğunu nasıl anlayabilirdim ki! Sahi, o adam tam olarak ne demişti? Hafızamı zorlayıp hatırlamaya çalıştım. "Eğer... k-kendini biraz... olsun düşünüyorsan O'ndan uzak.... uzak...dur kızım. O...O senin tanıdığın gibi...birisi değil. O...O...aslında. .." Ah! Evet adam tam olarak böyle demişti delirmek üzereydim. Kahretsin ki adam sözlerini bitiremeden sonsuzluğa gitmişti. Aldığı kesik kesik nefeslerin onu çok zorladığı belliydi. Yine de hasta halini düşünmeden beni görmek istemişti ve bana bunları söylemişti. O zaman söyledikleri gerçekten çok önemli şeylerdi. Ama ben... tam da birisine bu kadar güvenmişken kaybetmek istemiyordum. Gözümden birkaç damla daha kendini bırakırken mırıldandım. "Sen kimsin Savaş SARUHAN? Azılı bir katil mi yoksa KALBİMDEKİ YABANCI mısın?" Ada KARAHAN & Savaş SARUHAN Şimâl GÜLER & Alaz SANCAKTAR Kumsal DEMİR & Asrın TUNALI