"Neden ağlıyorsun Aşiyan?" diye sordu. Ses tonu sert ama bir o kadar yumuşaktı. Sesine o kadar takılı kalmıştım ki Aşiyan'ın ne olduğunu, bana mı söylediğini algılayamadım. "Ba- bana mı sordun?" dedim titrek bir sesle. Başını sallayarak onayladı. Şu an tek istediğim şey karşımda oturan adamın olmaktı. Neden ağladığımın artık bir önemi yoktu çünkü içimdeki arzu dinmek bilmiyordu. "Hiç, öylesine." Şu an sorulması gereken birçok soru vardı ama lâl olmuş gibiydim. Aniden aklıma gelen şeyle kendimi tebrik ettim. Konuşmasına müsaade etmeden, "Sevgilin var mı?" diye sordum. Biçimli kaşları havalandı, yüzünü şaşkınlık kapladı. "Yok." diye cevap verdi tok sesiyle. Az önceki yumuşak tını kaybolmuştu. Yeniden sordum, "Kalbinin sahibi var mı?" bu defa kaşlarını çattı. Gözleri hala gözlerimde, "Yok, neden soruyorsun?" diyerek sinirlendiğini belirtti. Derin bir nefes alıp, hayatım boyunca bir daha asla söylemeyeceğim bir şeyi dile getirdim, "Benimle birlikte olur musun?" Her şey verilen kayıplarla başladı, Sürekli kayıplar verildi, Hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Yanılıyordu Arin Jeyan! Henüz bitmemişti. O gün kayıplar verilmişti, Ama hala umut vardı Kül yeniden alev aldığında, Alevler büyüdüğünde anlayacaktı, Arin Jeyan hiç beklemediği anda kendini yangının ortasında bulacaktı. Kendisi ateşti ve ateş külü harlaycaktı. Hiç beklemediği anda kendini Arî'nin kollarında bulacaktı.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."