Marvel karakterlerini Rıza Baba'nın sorgu odasına tek tek kapattık ve onlara tek bir şey söyledik "İtiraf et!" *Bol cringe içerir. #tümhaklarıjarvistesaklıdır.

Hogwarts'ın birbirinden en çok nefret eden iki öğrencisi, Hermione Granger ve Draco Malfoy, kavgalarının birinde çok daha farklı bir sonuçla yüzleşirler. Tüm gerçekleri altüst olur. İkisi de muggle dünyasında sıradan mugglelar gibi yaşamaya başlarlar. Tüm hafızaları değişmiş şekilde. Kim olduklarını hatırlayabilecekler mi? Daha da önemlisi bu kafa karışıklığının sonuçları ne boyutta olacak?

AU bir Stony hikayesidir. Tony Stark kendi içinde sorunları olan ve çözüm olarak kendine zarar veren biridir. Bir gün ailesiyle yaşadığı eve babasının eski bir arkadaşının oğlu olan Steve Rogers taşınır. Bundan sonrası iki genç adam içinde artık eskisi gibi olmayacak. Acaba gerçekten sevgi insanların olduğu kişiyi değiştirmeye yeter mi? Ya da sadece sevgi tüm yaraları kapatabilecek kadar güçlü mü? Kapak -Gevher-'e aittir. Kendisine çok teşekkür ederim!

"En sevdiğim renk..." gözlerimi düşünmek için bir saniye kapattım. Tekrar açtığımda bana bakan okyanus rengi gözlere bakarak konuştum "Mavi. Tüm tonları hem de." klasik bir cevap olduğunu biliyordum ama bana bakan mavilikleri o kadar beğeniyordum ki başka bir cevap versem canım yanardı. "Senin?" dedim konuyu dağıtmak için. Biraz düşünür gibi göründü. Sonra da omzunu silkti. "Siyah." dedi ve beni taklit ederek ekledi. "Hem de her tonu." gözlerimi devirdim. "Siyahın tonları var mı?" Yeniden omzunu silkti. "Var ve benim gök kuşağım siyahlardan oluşuyor, farklı tonlarda bir sürü siyah." yüzüne bir gülümseme yerleştirmeye çalıştı ama pek başarılı olamadı. Tony Stark sonunda ailesinden ve soy adından uzakta kendini bulabilmek için bir askeri okula gider. Bazen bir beladan kaçarken daha büyüğüne çarparsınız. Kapak -Gevher-'e aittir. Kendisine çok teşekkürler!

Tanrıça Serisi-1, devamı Buzdan Cehennem'de. Avcı ve element kullanıcıları olmak üzere ikiye ayrılıyorduk. Ben ikisine de dahil olamıyordum çünkü avcıların aksine bir element kullanabiliyordum ; Ruh. Element kullanıcılarına dahil olamayacak kadar hızlı ve çeviktim. Ben bir Tanrıça Çocuğuydum hatta bundan da fazlasıydım. Hades'in ihaneti sonucu yıkılan tahtına ben geçmiştim , ben Son Tanrıçaydım. Titanlar ve onlarla birlikte olan tanrılara karşı , Olimpos'u son nefesime kadar koruyacaktım. Sevdiğim kişilerin yaşamaları için ; ya ölecektim ya da öldürecektim. Fantastik'te #4

Kulaklarımda fısıltısı yankılandı ve geride derin bir uğultu bıraktı. Kalp atışlarımı düğümlenmiş boğazımın tam ortasında hissettim. Konuşamıyordum. Hareket edemiyorum. Kapalı olan kirpiklerinin altından bile gözlerinin hangi renge büründüğünü biliyordum. Aynı anda hem mutlu oldum, hem de kemiklerimin iliklerime kadar sızladığını hissettim. "Ben ne yapıyorum ki?" "Gözlerimin içine bakıyorsun." Cümlesiyle beraber gözlerini açtı, gözlerime kenetlendi. Ruhumun ve bedenimin elinde beyaz bayraklarla teslim olduğunu gördüm. O benim gözlerime bakıyordu fakat ruhumu görüyordu...

Bir de Hermione'nin ağzından dinleyelim Harry Potter öyküsünü...

en saçma değişik ve güzel shipler

VOLDEMORT VE SHIPLER

J.K. Rowling, dindar bir insan olup Harry Potter'ı Arap yapımı olarak yapsaydı?