Hikayemiz güzeller güzeli Asiye ve Murat'ın aşkıyla başlasa da, Asiye'nin en az onun kadar güzel ve şeker kardeşi Asya ve Murat'ın yakışıklılar yakışıklısı kardeşi Mehmet'in zor aşkıyla devam etti. Okuyup destekleyen herkese teşekkürler. :) Murat & Asiye ''Geçmişin üzerine sünger çekemem, yaşadıklarımı unutamam ayrıca ben Karadeniz kızıyım ağzımdan laf bir kere çıkar.'' ''Sen ne kadar Karadeniz kızıysan ben de o kadar Karadeniz uşağıyım. Sen ne kadar inatsan ben iki katı inadım. O geçmişin üzerine süngeri bal gibi çekeceksin, yaşadıklarını da unutturacağım. Tükürdüğünü yalayacaksın.'' Öfkeme hakim olamayıp hiçte pişman olmayacağım o hareketi yaptım. O kendini beğenmiş yüz bu tokadı hak ediyordu. Mehmet & Asya Murat eniştem daha da gülmeye başladı. "Mehmet benim kardeşim. Amerika'dan yeni döndü de ben de yanımda getirdim bi işe yarasın diye." Anlamalıydım zaten aynı mavi gözlere o da sahipti. Uyuzluğum yine üzerimdeydi. Şoku atlatıp konuştum. Ciddi ciddi. "Senin için zor oluyor mu Mehmet?" O da aynı ciddiyetle cevap verdi. "Ne?" "Ailede ki tüm kötü genlerin toplandığı kişi olmak. Hani anlarsın ya abin ince ruhlu romantik ama sen tam bi öküzsün falan." Göz kırparak arkamı döndüm. Kasaya yürümeye başladım. Arkamdan eniştemin gülmeleri ve Mehmet'in homurdalanmaları eşliğinde..

Biri ünlü doktor,biri hemşire Aynı hastaneye düşüp, birbirlerine sinir olurlarsa ve yıllar önce beşik kertmesi olduklarını öğrendiklerinde zorla evlendirilseler ne mi olur?? gelin hep beraber görelim Enzel ve Emre'nin masalı :) Ellerini iki yanıma koyup kulağıma yaklaştı "madde 3 evliliğimizi kimse bilmeyecek , madde 6 biri bir maddeyi ihmal ettiğinde diğeride başka bir maddeyi ihmal ederbilir ve ben hangi maddeyi ihmal edicem biliyormusun? madde 4 hiçbir temas olmayacak. Dedi ve bir anda dudagımdan öptü. not: yazım yanlışları olabilir.

İstanbul misali derin, hırçın, aşka inanmayan ve bilmediği hâlde başka bir adamın derin yarası olan bir kadın. Karadeniz misali hoyrat, aşkı tanımayan ve tek kadına bağlanmam diyen bir adam. * Hayat onlara neler yaşatırdı bilinmez ama kader; kadına, aşka inanmayı öğretecekti. Adama, ömür boyu tek bir kadını sevmeyi. Kadına yeniden doğmayı öğretecekti. Adama sevdiği kadının kokusunda hayat bulmayı. Kader; Ateş ve Barut'u yan yana getirecekti. Bundan sonrasında onlara düşen, sadece bu aşkla yanıp, yeniden doğmak olacaktı. Yayın tarihi: 02.08.2017

"Birbirimiz için yaratıldığımızı ne zaman kabul edeceksin?" "Asla! Sen ve ben... o kadar farklıyız ki!" "Ah evet evet biliyorum şu klişeler değil mi? Gündüz ve gece, siyah ve beyaz, ay ve güneş gibi bir sürü benzetme yapacaksın." "Hayır, öküz ve trene benzetecektim aslında!" * 2012'de kitap olarak yayınlanmış ve baskısı hemen tükenmiş olan 'Beni Buna Zorlama' artık wattpad'de! Zeynep ve Zorlu'ya, onların olaylı geçmişlerine bayılacaksınız!

Canından çok sevdiği kadını bir anlık şehvete kapılıp aldatan bir adamdı Ege. Güvendiği, hayatımın aşkı dediği adamın ihanetiyle derinden sarsılan bir kadındı Adelina. İlk görüşte aşık olduğu kadını hayata döndürmeye çalışan bir adamdı Uraz. Adelina ne yapacaktı? Yıllarını verdiği adamı affedecek miydi, yoksa Uraz'ın aşkına mı sığınacaktı? Ege kendini affettirebilecek miydi? Peki ya Uraz ne olacaktı? Hayatımın kadını dediği Adelina'nın aşkını kazanabilecek miydi? En önemlisi de Adelina artık mutluluğu yakalayabilecek miydi? İşte bunu zaman gösterecekti...  

​Yade, acı bir ayrılığın sonrasında kendini bir çıkmazın içinde bulur. Aşağılanmış, kırılmış ve özgüvenini yitirmiştir. Ama kardeşi Mahir'in arkadaşı Asaf'la karşılaşmaları içine bir umut ışığı düşürür. Kaybettiği özgüvenini Asaf sayesinde yeniden kazanmayı ve yaklaşan mezuniyet balosuna bambaşka bir Yade olarak katılmayı kendine amaç edinir. Ve sonrasında olaylar birbiri ardınca gelişir... Sizce, istenmeden söylenen bir yalan, hayatın yönünü nasıl değiştirebilir? Aşk bir zaman meselesi midir yoksa yalnızlık meselesi mi? Yade'nin sahici hikâyesini okurken kimi zaman gülecek kimi zaman da hüzünleneceksiniz. "Birini ne kadar seversen sev, ona tüm kalbinle güvenemiyorsan sevmenin çok da anlamı kalmıyor."

Bir adama yenilmemek için neler yaparsınız? Hayatta kalmak için şehir şehir gezen bir kadın... Her şehirle birlikte yepyeni bir kimliğe kavuşup, sırf bir adama yenilmemek için neyi var neyi yoksa ortaya koyarken bir anda kollarına düştüğü yabancıya kuvvetle çekilirken ona güvenebilecek miydi? Bu sefer gittiği şehir onun hirası değil, yepyeni yarası olacaktı. "İki köklü ağacın ortasında gibiyim. Bense bunların toprağı gibiyim. İkisi de köklerini o kadar derine salmış ki içimde, ağaç devrilse bile kökü kalır. Bir ağacı kökünden sökmenin mümkün olmadığını on beş yaşımda öğrendim. Abim bahçeyi süsleyen bir sürü ağaçlardan kalan son ağacı sökmek isterken. Evimizin kapısının hemen önünde, iki tarafta, bir bölmede çiçekler dikiliydi. Bir çam ağacı da bir bölmenin hemen yanında bulunuyordu. Yolu kapattığı ve trafiğe zarar verdiği için kesilmesi gerekiyordu. Tehlikeli olduğu gerekçesi ile abim idamına karar vermişti o dallarını yuva bilmiş kuşların konduğu ağacı. Elektrikli testerenin ağaca işkence ederken çıkardığı o ses hâlâ kulaklarımı tırmalar. O ağaç kesildi ama sökülmedi. Toprağa öyle bir sarılmıştı ki, sanki baba mirasıydı da bırakmıyor, terk etmiyordu toprağını. Ömrümüze misafir olan insanların bir kısmı da ağaçlar gibi; onları tamamen yok etmek mümkün değil. Kesmek mümkün ama söküp atmak imkânsız. Erdem'i istemesem bile topraklarıma sarılı kökleri var. İvan onu kesmeye çalışmış ama söküp alamamıştı. Alamayacaktı da. Ben, toprak olana kadar, bedenim de topraklaşana kadar Erdem içimden sökülmeyecekti." *Bu bir hikaye değil, bir iç döküştür. Küfür ve uygunsuz sahnelere yer verildiği için on sekiz yaşından küçüklerin okuması uygun değildir. Yazılanlar yetişkinler içindir. *Hikaye 2016 yılında başlamıştır, yayınlanmıştır ve düzenlenmiş haliyle yeninden yayı

Artık umutsuzca etrafıma bakarken akan göz yaşlarımı sildim. Yine bom boş hayaller, saçma sapan beklentiler bu hale getirmişti beni. Elimdeki peçeteyi sinirle sıkarken tam önüme buruşturulmuş bir kağıt düştü. Şaşkınca etrafıma baktıktan sonra bana ait olmasını umarak elime aldım ve yavaşça açtım. " Farklısın. Karşılaştırılmayacak kadar özelsin, benimsin. Belkide sana kalp gözüyle baktığımdandır, bilmiyorum. Tek bildiğim bu bedene derman olduğun. İyi ki varsın. " Altında yazan isim ona aitti, heyecanla ayağa kalktım. Islak yüzümdeki şaşkın gülümsemeyle etrafıma baktığımda gülerek beni izlediğini gördüm. Hızla atan kalbim ve git gide artan heyecanımla ona doğru ilerledim. Tam yanına vardığımda kağıdı ona okuyabileceği şekilde uzatıp gülümsedim. " Sen gibi. " Elleri omuzlarımı bulup beni kendine çektiğinde kulağıma yavaşça eğildi. " Biz gibi. " - ©️3 Temmuz 2019 - Argo ve küfür içerir.

Bazı adamlar incitmeden sevemezdi.. Kırardı, dökerdi, yangınlar bırakırdı arkalarında.. Bazı adamlarsa tüm geçmişi unutturur, parmak uçlarından öperdi.

İzmirli 19 yaşında bir genç kız... Babasının yüzünden daha doğru düzgün bir kez dışarı çıkamazken yine babası yüzünden bilmediği bir şehirde , bilmediği bir aileye gelin giden bu kızın sonu ne olucak? Daha mı üzülecek , daha mı mutlu olucak ? Gelin beraber görelim. ••• Watpadde konu, kurgu ve isim açısından ilk kitaptır, tamamen şahsıma ait❗