*** Bu koridoru da geçtiğimde boş ve sessiz bir koridor karşıma çıktı. Koridorun sonundaki tabelada 'yoğun bakım' yazısını görünce adımlarımı oraya çevirdim.Tabeladaki ok işaretini parmağımla takip edip karşıma çıkan beyaz kapıya baktım.Merakla kapıya yaklaştığım anda açılınca zıplaya zıplaya elimde çilek kesemle içeri girdim.Karşıma camdan oda çıktı ve daha da meraklanıp yürümeye başladım. Gördüğüm şeyle nutkum tutuldu.İçeride tahminen benim yaşlarımda bir çocuk üzerine bağlanmış kablolarla uyuyordu."Vay canına ne kadar da yakışıklı!"Pamuk prenses üvey annesinin verdiği zehirli elmayı yediğinde sonsuz bir uykuya dalmıştı.Cüceler onu cam bir tabuta koymuşlardı.Nedense aklıma bu masal gelmişti.Tek fark ikisinin cinsiyeti farklıydı. Tam çıkacaktım ki son anda vazgeçip sinsice sırıttım ve kapısına yaklaştım.Otomatik kapı açıldığında büyük bir mutlulukla yanına koştum. Bir filmde görmüştüm.Adam hastane odasında uyutuluyordu.Baş ucuna sevdiği kadın geliyordu ve bir mucize gerçekleşiyordu.Kadın ağladığı anda adam gözlerini açıyordu.Belki bende bir mucizeyi gerçekleştirebilirdim... *** Olur da bir gün;çok yaklaşmışken hayaline...Dayanamayacak kadar çok yaktılarsa canını...Göğsün sıkışıyorsa durup dururken...Nefes almayı sürekli unutuyorsan...Elini kalbine koy ve gözlerini kapat.Hala hayattaysan vardır bir umut.Unutma sakın!Her şeyi unutabilirsin ama bunu asla. *** İlk bölümler düzenlenmeye alındı.Okumaya yeni başlayanlar için bir sorun olmaz.Amma ve lakin...Ön yargılı yaklaşmadan sonuna kadar okuyun.

"Birbirimize en yakın olduğumuz an, Gün doğumu." Baran ARSLANOĞLU: Bir şehre sahiplik yapan gözü kara,delikanlı bir adam. Mardin'in en büyük aşiretinin başı, Baran Ağa'sı. Roza KARACAN: İstanbul'da doğup büyümüş azimli,çalışkan bir kadın. İstanbul'un en büyük hastahanesinin güzide kalp cerrahı,doktor Roza'sı. 🍁 Planladıkları bir hayat onları bir araya getiremezdi. Getirse bile onlar istemezdi. Baran evleniyordu. Sevdiği kadın ile mutlu bir yuva kurmaya hazırlanıyordu. Roza doktorluk hayatında yeni bir o kadarda iddialıydı ve büyük kariyer hedefleri vardı. Bir de kendisini canından çok seven sevgilisi. Fakat hayat biz planlar yaparken başımıza gelenlerden ibaretti. Kendi irademiz ile kurduğumuz hiçbir plan kaderimizin önüne geçemezdi. Ve Kader; Onları bir araya getirmeye kararlıydı. Hem de çok kötü şartlar altında. Roza,Baran ile tanışacaktı, ona sevdiği kadının ölüm haberini vermek için. Baran,Roza'nın peşini bırakmayacaktı. Sevdiği kadının ölümüne sebep olduğu için. Fakat yine habersizlerdi. Onlar ölümün pençesinde dolaşırken, kader son kozunu oynayacaktı. Ve yapılan hiçbir plana dahil olmayan,ortaya ateş gibi düşen bir evliliğe kurban gideceklerdi. •Yayımlanma tarihi : 31/08/2018

Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★

#Trajedi de 1 // 03.06.2018 #GençKızEdebiyatı nda 1 // 03.08.2018 #Heyecan da 1 // 19.11.2018 #Dostluk da 1 // 19.11.2018 #Macera da 1 // 11.12.2018 #Tutku da 1 // 24.10.2019 "Kaderimizi değiştirdik be Mira! Biz yaptık bunu... Sen ben oldun, ben sen. Onların oyununa, yeni bir oyunla karşılık verelim istemiştim sadece. Nereden bilebilirdim ki bu oyunun bizi bitireceğini?" *** Yıllar sonra birbirlerini bulan tek yumurta ikizi Pera ve Mira, onları birbirinden ayıran ve yıllarca acı çektiren ailelerinden intikam almak için bir plan yaparlar; yer değiştirirler. İşte her şey ondan sonra başlar. *** Başlangıç tarihi; 09.02.2016 *** #PeraSancak #MiraSancak #EserYaman #ÇağrıÖnder

Göz göze geldiği tüm erkekleri etkisi altına alabileceği halde, o bir tek kişide tutuklu kalmıştı. Göz göze geldikleri her anda onu etkisi altına alan tek kişiye. Nevra Asena Karahan, vatan aşkıyla yanıp tutuşan bir adama kapılmıştı. Bilmediği şeyse aynı şekilde Kağan Akıncı'nın da ona kapılmasıydı. Kağan Akıncı onun için bir milattı. Sıradan olan hayatını alt üst eden bir milat. Babasının Asena'sı, annesinin Nevra'sıydı o. O adı gibi bir Asena'ydı. Tam bir dişi kurt. Öncesinde sadece Asena'yken, şimdi kalbinde Kağan'ı taşıyan bir Asena'ydı. * * * * * * * * * * Büyük kayanın arkasına yaslanarak elindeki silahını yavaşça yere koydu ve kulağındaki telefona dikkat kesildi. Yaklaşık 9 gündür ilk defa çekiyordu telefonu. "Oralar nasıl? Güzel mi?" Telefonun ucundan kızın naif ama alaycı sesi çıkınca gözlerini kısarak ciddiyetle çevresine baktı. Dağın başında onlar tarafından elleri ve ayakları bağlanmış bir kaç terörist. Tiksinerek diğer tarafa baktı. Askerlerinin bir kısmı yorgunluktan yere serilmiş bir şekilde yatarken, Fırat ve bir kaç kişi gülerek muhabbet ediyorlardı. "Hayır" Karşı taraftan ses gelmezken sanki kız 'neden' diye sormuş gibi, özlemle iç çekti ve "sen yoksun" diye fısıldadı.

Merkezin en iyi ajanı olmak nasıl mı? Sanırım bu karışık hangi gözlüğümü takıp baktığıma göre değişir. Ama bildiğim bişey varsa yaşadıklarım beni savaşçı yaptı. Ben bir savaşçıysam intikamımı alıcam. Ama herkesin unuttuğu birşey var intikam aceleye gelmez. Herkese kim olduğumu göstermenin zamanı geldi! (Bir ajanın aksiyon dolu hayatına tanık olmak istiyorsan durma oku)

Hayatım boyunca öldürmek için yetiştirildim... Bunun normal olduğu öğretildi bana.... Ama şimdi bir ölü yerine, bir canlıya sokulmamı istiyorlar... Hemde karanlığın en güçlü liderlerinden birinin içine... Korkması gerekenler onlar... Sonuçta dünyada nam salmış, tek canlı cellat, yani "Ölüm Meleği" benim... Peki neden asıl korkanın ben olduğumu hissediyorum... "Ruhumun insanlık adına verdiği savaşı sen kazandın..." Ateş Dinçer... Ölüm Meleğini öldürebilen tek güç... Bana ruhumu geri veren tek gerçek... "Ölüm Meleği..." bu kitaba başlarken, sadece hayal ettim ve sonuç hayallerimin ötesinde bir mutluluk... Teşekkür ederim...