Okula geç kalmamak için hızlı hızlı giderken çok beğenerek aldığım ayakkabıcıklarımın bağcıklarınin gazabına uğradım ve yere kapaklanıcakken kolumdan tutulmasıyla yerle öpüşmekten kurtuldum. Kafamı kaldırdığımda teşekkür edicektim ama ultra yakışıklı yunan tanrısı tipli kasları ben burdayım diye bağıran çocuk "Tanışmak istiyorsan düşme numarası yapmana gerek yoktu tamam biliyorum cazibeme karşı koyamıyosun ama daha yaratıcı fikirler bulmalısın bence. "dedi. 04.06.2017 tarihinde Gençkurgu #1.

'Beğenilerek kitapların arasına konulmuş sonradan ise unutulmuş çiçekleriz biz.Kimimizin suya kimimizin toprağa ihtiyacı varken benim güneş ışığına ihtiyacım olurdu her zaman.Kitapların arasındaki karanlıkta kalmaktan hep korkardım nedensiz.Bir gün birileri beni hatırlayacak o kitabı açacaktı fakat en güzeli güneşin üzerime aydınlık saçması olacaktı.Güneşimi buldum,şimdi gayet huzurluyum.'

"Kısaca sen benim hiç kabullenemediğim umudum oldun, Derin." ∞∞∞ Minnak notcuk: Hikayenin Wattpad'de yayınlanma tarihi 26 Haziran 2014'tür ve ikinci kitabın adı "The Protez" ona da profilimden ulaşabilirsiniz! Kocaman notcuk: Birlikte girdiğimiz şu yazarlık adımlarından birlikte çıkmak umuduyla, yazdığım en saçma yazıyı bile beğenen koca ayıma; @coolovatics 'e. ∞∞∞ ©Tüm hakları gözlüğümün tozunda saklıdır.

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

İki ailenin ortasında kalan masum bir kız. İntikam uğruna harcanmış bir hayat. Ailesinden koparılan taptaze bir çicek. Bu intikam oyununun bir piyonumu olacak yoksa bu oyunu bitiren hamle mi? Seçimler ve sonuçlar Ben Masal Demir namıdeğer Duru Nefes Korkmaz. Benimle bu maceraya var mısınız? Eğer varım diyorsanız buyrun hikayeme... ##küfür içerir Telif hakları masalın hayal dünyasında benim hayal dünyamda saklıdır Olay akışları birkaç bölüm sonra başlayacaktır. İlk bölümler olayın başlangıcıdır

Ikside acılyla yoğrulmus kişiler! Soğuk, mesafeli , ruhsuz ,acımasız bakışlarının arkasında yatan masum çocuklar onlar aslında. Ikside yoruldu Ikside acı çekti Ikside ölmek istedi Onlar Tanrı'nın yaralı çocukları! Aralarında farklı bir çekim var gizli ipler var ama o ipleri kesmek için ne kadar uğraşsalar o ip kopmadı o ip daha güçlenip kalınlaştı. O sarrafoğlu ailesinin tek çocuğu O bir dolandırıcı , iyi biri değil, O bir kaybeden, o bir serseri, Yalan söyler, o güvenilmez , o uzak durulması gereken biri , o yoldan çıkmış biri , O lekeli kalpli kötü bir çocuk, O şeytanın avukatındaki kötü karakter , o aşık olunması gereken son kisi! o yanlız kimseyi sevmeyen soğuk birisi düzgün bir ilişkisi olmıyan kadınları zevk icin kullanan kimseye acımayan ve korkusuz yakışıklığından dolayı gözler onun üstünde konuşmayı pek sevmez kısa cümleler kurmayı daha çok sever Bir kizi gözüne kestirmisse kolay kolay BIRAKMAZ hele ki o kız onun dikkatini fazla çekiyorsa ! Ne playboy ne bad boy geçmişe karışan gizliliklerle ayakta durmaya çalışıyor Birbirlerini yıkarak sevecekler birbirlerinin canlarını yakarak sevecekler her seye rağmen vazgeçmeyecekler Biri asi galata Biri Kız kulesi O masum , sabırsız Fazlasıyla soğuk , korkusuz görünüpte korkak olan , acıyla üzüntüyle çocukluktan alışkan birisi siyah lenslerinin arkasında yatan mavi gökyüzü O Arya aktaş bir okadarda herkesi kiskandiracak bir guzellige sahip iyi bir aileye sahip değil annesi desen küçükken bırakıp gitmiş ilgiliz mesleğine düşkün parası icin yaşayan bir babaya sahip başına gelecekler habersiz YEŞİL GÖZLÜ ÇOCUGUN PESINDEN AYRILMIYOR Öper, sevişir, ama sorduğun zaman SADECE ABINIM .

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

-ara verdim :/♡-

Okula yeni gelen psikopat çoçuk , Ecrin'in hayatını değiştirecek miydi ? Aşk ikisini değiştirebilecek miydi ? Gelin bunu hikayede görelim.