Het begon met feiten, maar eindigde met fantasie

"No ghost was ever seen by two pair of eyes." -Thomas Carlyle "Au, Bill, rustig aan. Man, je bent lijkbleek, heb je een geest gezien ofzo?", grapte Tom met een nog pijnlijke blik op zijn gezicht. "Ja", piepte Bill, die het alles behalve grappig vond.

Jazzlynn is een jonge vrouw van vierentwintig jaar. Ze heeft lange, asblonde haren, een slank postuur en mooie rondingen. Menig man draait zich om als Jazzlynn voorbij loopt. Het verbaast je dan ook vast niet als ik je vertel dat ze model is. Geen super model, maar het is genoeg om ervan rond te komen. Ze is opgegroeid met haar moeder in Nederland, maar woont sinds een aantal jaar op zichzelf in Duitsland. Leipzig, om precies te zijn. Ze is al zolang ze zich kan herinneren fan van een band die hier is opgegroeid: Tokio Hotel. Dat punt heeft ook meegeholpen in de beslissing om hier te gaan wonen. Ze hoopt hierdoor een kijkje te kunnen nemen in het leven van haar idolen. Live every second is haar levensmotto. Maar wat als ze meer dan alleen een kijkje kan nemen in het leven van Tokio Hotel? Helpt haar levensmotto hierbij? Of werkt dit haar juist tegen?

Twee tegenpolen: een jongeman die teveel heeft gezien en een jonge vrouw die te weinig heeft gezien. Beiden hebben ze een passie voor muziek, maar zelfs in hun muziek zijn ze allebei anders. Dit leidt tot irritatie en frustratie. Als de jongeman er op een dag genoeg van heeft en boos op de deur bonkt, komt hij erachter dat zijn wereld niet de wereld is die iedereen kan zien.

This is my first vampire story so please don't be to hard on me 😇 All rights reserved to me. No copy please.

Stoned en lichtelijk dronken sla ik nog een paar snaren aan op mijn gitaar. Mijn lange, zwarte haren vallen achter mijn oren vandaan, waarna ik ze zorgvuldig weer terug stop om mijn gezicht te bevrijden. De eerste regendruppels voel ik op mijn hoofd landen. Ik kijk op, zodat de regen recht in mijn gezicht valt. Ik pak mijn spullen: mijn gitaar, sigaretten en natuurlijk mijn fles wijn die inmiddels al half leeg is. Vervolgens loop ik door de schemering naar huis. Ik loop dezelfde route als altijd, om één simpele reden: mijn dealer is hier ook rond dezelfde tijd.

In a world of intolerance, a corrupt political system, and starving homeless children, Louis Tomlinson (the leader of a gang of 30 children) kidnaps Harry Styles (the son of a stinking rich family) for ransom money in order to survive.

"Wat een arrogante zak." Ik schop woedend mijn schoenen uit en loop stampvoetend naar mijn kamer de trap op en gooi de deur met een klap dicht. Ik laat me op bed vallen en de spanning en frustraties komen eindelijk vrij. De tranen rollen één voor één over mijn wangen.

"Die jongens zijn vreselijk! Ik snap niet dat ik ze ooit leuk heb gevonden. Gadver." Dat is de eerste reactie die Eilyn had na het laatste concert van haar eens-favoriete band: Tokio Hotel. Woede, verdriet en schaamte. Ze wist niet dat ze die drie dingen tegelijkertijd zo makkelijk kon voelen. Ze vindt ze belachelijk en hoopt er nooit meer iets van mee te krijgen.

Wat doe je als je opgesloten zit met dé jongens van Tokio Hotel? All rights reserved for me. Do not copy this, unless you have my permission. #574 in category Fanfiction 08'04'2017