"Πού ήσουν;" η αυστηρή φωνή του ηχεί στα αυτιά μου, καθώς κλείνω κουρασμένη την πόρτα πίσω μου. Γυρίζω προς το μέρος του, μ' ένα αδιάφορο βλέμμα. Ύστερα, αρχίζω να βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρά μου, αγνοώντας την ερώτησή του. Η σπαστική φωνή του όμως με σταματά. "Πού ήσουν, γαμώτο;" φωνάζει εξοργισμένος, καθώς με πλησιάζει. "Δεν σε αφορά." λέω κοφτά, ώστε να γίνω κατανοητή. Τείνω να φύγω, όμως το γυμνασμένο χέρι του με τραβάει κοντά του. Τα πρόσωπά μας απέχουν μόλις λίγα εκατοστά. Η βαριά ανάσα του σκάει στο πρόσωπό μου και μόνο απ' αυτό μπορώ να καταλάβω ότι έχει πιει. "Πάλι σε αυτόν τον χλεχλέ ήσουν; Δεν νομίζεις πως η ηλικία σου δεν σου επιτρέπει να πηδιέσαι;" ρωτάει, πιέζοντας τα χείλη του σε μία ευθεία γραμμή. Πλέον τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο. "Μήπως πρέπει να σου θυμίσω ότι μόλις έκλεισα τα 17, ε; Και επιπλέον ποιός είσαι εσύ που θα μου κάνεις ανάκριση κάθε φορά: πού είμαι, με ποιόν είμαι και με ποιόν πηδιέμαι;" φωνάζω στον ίδιο τόνο, σηκώνοντας ενοχλημένη το φρύδι μου. "Αυτός!" λέει και πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι εννοεί, απαντάει στις σκέψεις μου, σφραγίζοντας τα χείλη του με τα δικά μου.

Ο Louc είναι το 'άτακτο' παιδί στο σχολείο.Η Βάνα είναι η καινούρια μαθήτρια.Είναι αρκετά όμορφη αλλα πραγματικά έξω απο τα νερά της.Τα δημοφιλή παιδιά του σχολείου θα την πλησιάσουν λόγω της ομορφιάς της αλλά οι σκοποί τους ειναι άλλοι.Ο Louc θα βαδίσει στο ίδιο μονοπάτι με τους φίλους του ή οχι; *Έχουν ανέβει και άλλα δύο βιβλία που είναι η συνέχεια. Θα τα βρείτε στο προφίλ μου.*1 *Το βιβλίο είναι γεμάτο ορθογραφικά και συντακτικά λάθη καθώς γράφτηκε σε πολύ νεαρή ηλικία και δε διορθώθηκε ποτέ. Συγχωρέστε αυτά τα λάθη.*2