Arızanın ta kendisi olan adam DOĞU ÜZEYİROĞLU! Ne çok iyi ne çok kötü. Onu acımasızlaştıransa kardeşinin bir başka kıza ondan habersiz nakil edilen kalbi. Batu'nun kalbini geri almaya ant içtiği günlerin azabını ise yaşam çiçeği yeni oksijen almış İnanç Gürmen çekecekti. Sessizliğin içinden doğmuş Ekinezya. Bütün sessizliğini Doğu Üzeyiroğluna karşı bozmuş hazırcevap bir dişi. Kızılperestin acılarına göğüs geren, Her darbesinde dimdik ayakta duran, İblisin cazibesine kapılan Gürmen kızı. Nakil edilen kalbi ARIZALI geri alabilecek mi? Peki ya bu savaşta ölüm olsa? Kalbi aldıktan sonra pişmanlıklar sarsa? Geri dönüşümü olmayan yollara direksiyon çevrilecek mi? COPYRİGHT © TÜM HAKLARI SAKLIDIR

İnsan rotasını kaybedebilir miydi? Ben kaybetmiştim. Onca kalabalığın içinde gideceğim yeri bilmiyorum ama bir yıldız var gökyüzünde; kaybettiğim her yolu bana gösteren... O benim yol gösterenim. Şu kısacık hayatımda bana yönümü bulduran bir yıldız. Başlangıç: 28/07/2023

Kimsesizliğin ücra derinliğine onu gözünü dahi kırpmadan atan zalime eş yapmışlardı hiç düşünmeden. Yakarışları ve yalvarışlarına sağır kılınmıştı sanki tüm ahali. Öylesine sessizdi ki şimdi herkes, gören de öldü zannederdi. Ama ölmeye ne hacet, yaşadığı söylenemezdi zaten. Cenaze töreni, diyemedikleri şeye düğün demişlerdi. Kefen demeye dilleri varmadı diye gelinlik diye aksetmişlerdi üzerindeki beyaz entariyi. Kör bir hırsın kurbanı olmuştu, Şilan... Cehennemi ise yeni başlıyordu! ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 4 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)

Kor olmuş elem dağı bir semer misali sarmıştı bedenlerini... Kalp ağrıtıcı feryatlar dilleri zorluyor, bir türlü dökülmeyen vaveylalar boğaz yakıyordu. Suskunluk en sarsıcı tepkiydi. Ağzı bıçak açmıyor, kederli gözler asla kurumuyordu. Derdi veren Rab dermanını da veriyordu ya işte... Dinlemiyordu gönül. Defterin kara sayfası, ardındaki aydınlığı gölgeliyor, o an içinde boğulacakları kör kuyuları andırıyordu. Fakat her karanlığın bir sabahı vardı. Ve her sabah bambaşka bir yapraktı... Yirmi dört yaşında, yüz yaşında insanın hayatına sığdıramayacağı şeyler yaşamış Ahsen -Karahan- Miroğlu, feleğin en sert sillesini sol yanından yemişti. Yürek burkan hikâyesinin en can alıcı yeri silahından çıkan kurşundu. Gerçeğin aksine, kurşunu sol yanından yiyen Yavuz Arslan Miroğlu'nun çiçek açmamış toprakları buz tutmuş bahtına ve Çiyeşan soyuna inat tekrar tekrar yeşerecekti. Kuru topraklar sevdiğinin ellerinde can bulacak, yıllardır karanlığa gömülmüş mazi kendini aklayıp, pirüpak karşılarına dikilecekti. Bunca yıldır onlarca canı katleden kara yazgı gerçeğe kavuşacak ve hikaye baştan yazılacaktı. Yürek kırgındı, vicdan mahcup. Ruh perişandı, beden bitap. Diller lâl, gözler şair... Kaderin kanlı pençesinde kıvranıyordu iki can... Kirli geçmişin gölgesinde çırpınan iki kan... Ve ortak bir düşman... Belki de tek düşman. Yanlış bilinen doğrunun acı gerçeği... Hüda'nın keskin kılıcı ve aşk denilen bataklığın iki kölesi... Yürekli bir kadın, akıllı bir adamın hikâyesi... *** Kapak tasarımı @ayatutulansizofren 'e aittir. ~~Tüm hakları saklıdır, herhangi bir çalınma, izinsiz kopyalanma durumunda tarafımdan yasal işlem başlatılacaktır. ~~

Bazı kadınlar vardır bu hayatta bir gece de yirmi yaş birden büyüyen kadınlar gücünü kadın olmasından iki ayağından mangal gibi yüreğinden alan kadınlar ve siz o kadınlara ne vaadederseniz edin onları karakteriniz dışında hiçbir şeyle etkileyemez ve onlara sahip olamazsınız. Üstelik bu kadın Diyar'sa ! Aşkın ne kadar acımasız olduğunu o annesinde öğrenmişti... *** Diyar hasta annesi , minik kızı ve hastalarıyla devam ediyordu hayatına taki o güne kadar sağlık ocağına kanlar içinde getirilen Alparslan'la karşılaşana kadar. Bir adam hem can yakıp yara açmakta hemde merhem olmakta bu kadar usta olur muydu? Bir adam aynı zamanda hem melek hem şeytan olur muydu? "Sensin benim kaderim sensin nefesim isterse ölüm gelsin... Diyar Diyar ..."

Velet! Dur bakiim hişt! Kime diyorum ben .....ay ısırdı... Kızı tuttu silkeledi .hala çırpınmaya çalışıyor.Artık iyice sinirlenmişti,emretti. Yeter !kıpırdamayı kes!dişleri birbirine vurana kadar sarstı.kız gözlerine odaklanıp aniden sakinleşmişti. Korktuğunu biliyorum, Kızı kucağına çekip ensesinden ve sırtından sabitleyip vücuduna bastırdı sıkıca Hareket etme de canını yakmayayım Kızı atabiner gibi kucağına oturtmuştu,kalbinin küt küt atışını göğsünde hissetti,Emre yanlarına oturmuş kıza eğilmişti Kıpırdama da iğne kırılmasın fecı acı çekmişsin zaten .o cesur kızı nereye soktuysan bul çıkar meleğim,ağabeyin yanında merak etme.... Hemşire ilk iğneyi yaparken Ayse yüzünü çevirip Mehmet'in göğsüne bastırdı oradan konuştu..... Emree ?... Emre .....ayy!!!..bitimi? Bitti mi diyorum Ayyyyyy!..... Kadın ikinci iğneyi yapıp çekildi Bıtti. Bıtti Bittiiiii.....üfle abisi üfle.....kızın çığlıgıyla birlikte sesi kesildi omuzları sarsılmaya başladı.

Bir bey hikayesidir... "Beyim izlerini bulduk." Karısı hamile. " İşte bu iki cümle yüreğini söktü kanattı . O ki sevdiğini incitmemek için uzaktan sevmişti. Dokunamamışken sevdiği başka tende hayat bulmuş, sevdiğini yaban eller sarıp sarmalamıştı! O öldürnesinde kimler öldürsündü. Hüküm belliydi lâkin onlara kolay ölüm yoktu. Ölmeyecekler sürüm sürüm sürüneceklerdi...

Hayaller Zümrüdü Anka kuşunun rengarenk tüyler ile bezeli kuyruğuna tutunup, Kaf Dağı ardına uçmak gibiydi bazen. Benimde hayallerim vardı, en toz pembesinden... Anaokulu öğretmeni olmak istemiştim ben hep. Onlarca çocuğun annesinden sonra annesi olmak, onların yüzlerindeki tebessümlerine sebep olmak istemiştim. Derler ki, kul yazar, kader gülermiş... Onlarca çocuğa anne olmak isterken, bir çocuğun annesi oluvermiştim ansızın... Âh... Bir de O vardı elbette... On beşinci yaşımın yürek sızısı... Ben ömrümün her deminde ona mısra mısra hecelerken sevdamı, bir gün karşıma çıkacağını nereden bilebilirdim? Şimdi üzerimde gönlümün tek sahibi olan adama giydiğim gelinlik, kucağımda ise emanetim, kızım, Zeynep'im vardı... Ben Nevâl ... Zeynep'in annesi.. Bâyezid Çalaphan'ın karısıydım artık... Nevâl & Bâyezid ❤️ Müsemma severleri mutlaka bekleriz ❤️ ✨ Muâşaka Serisi 4. Kitap ✨

-Beni istiyorsan O'dan iste . Beni seviyorsan seni sevmemi benden değil O'dan iste . Değişmek istiyorsan O'nun için değiş benim için değil .' Genç kız umut dolu gözlerini genç imamın üzerinde gezdirdi . -Peki ben bendimi bulana kadar ya seni kaybedersem ?..' Genç imam cebinden çıkarttığı beyaz mendili kıza uzattı . -Ben seni beklerim ..'dedi ve gözlerine minik bir bakış kondurdu genç kızın . 'Ömrüm yettiğince beklerim ..' -Söz mü ? ' -Rabbimin izniyle söz.. ' ~Rüyalarındaki saliha eşini bekleyen Emir Hoca .. ~Cehennem gibi bir hayattan kaçan Su Hümeyra .. Nikah evvela Göklerde kıyılır .. Yeryüzündeki nikahları için biraz sabır gereklidir .. Bu zamanın Yusuf ile Züleyha'sı ... 💕

Romans #1 🩷 Romantizm #3 🩷 Romantik #4 🩷 Neydi gonca gülü açtıran? Bahar mı, bülbülün aşkı mı? Bülbülün aşkı olmasa gül açmaz mıydı? Ya baharın geldiğini nasıl anlardı? Gülnihan Karaca... Ne bahar görmüştü ne de ona aşık bir bülbül. Bedenini hapseden mührün etrafında pervaneydi ruhu. Her kadın kadar kadındı, ama kendi kadar olamamıştı. Argun Turayev... Çok bahar görmüştü ama hiç güle bakmamıştı. Kalbini hapseden hayatının etrafında aşka yer yoktu. Her erkek kadar erkekti, ama hiç bir güle ait olmamıştı.