-Κράτα με πιο σφιχτά! -δε μπορώ, δεν έχω πια δύναμη. -Τότε βρες την. -δεν αντέχω άλλο. -Μάθε να αντέχεις και δώσε μου πίσω την καρδιά σου. -την έχεις. -λες ψέματα, μόνο μια ψεύτικη πέτρα μου άφησες με το χρώμα του έρωτα. -Το φιλί σου δεν έχει την ίδια γεύση όπως στην αρχή... Μύριζε κρασί και μέλι τότε. -Πάντα την ίδια γεύση έχει. -Όχι, πριν λίγο που με φίλησες άφησες θραύσματα γυαλιού στο στόμα μου που μου έκαναν πληγές. -εσύ τις άνοιξες, σύνελθε και κράτα με αλλιώς θα φύγω. -όχι, μη φύγεις, μη με αφήσεις... -Τότε κράτα με που να πάρει!

εκείνη είναι νέα, όμορφη και μορφωμένη. ζούσε ωστόσο πάντα στη σκιά της μητέρας της που είχε κατακτήσει κάποτε τον κόσμο ολόκληρο. Τη λάτρευε ωστόσο και είχε βάλει πια για μόνο της στόχο να καταστρέψει εκείνον που της την πήρε τόσο νωρίς κι άδικα... Εκείνος, είναι λίγο μεγαλύτερος, καταξιωμένος επαγγελματικά αλλά με τους δικούς του αιώνιους δαίμονες να τον κρατάνε ξάγρυπνο τις νύχτες. Κάποτε, έκανε δυο μοιραία λάθη, το ένα στην επαγγελματική και το άλλο στην οικογενειακή του ζωή, και τα δυο με φρικτές συνέπειες για αυτόν. Θα έρθουν κοντά, μόνο για να συγκρουστούν πολλές φορές με αβάσταχτη σφοδρότητα κι ένταση... Κάθε φορά θα απομακρύνονται βιαστικά για να γλιτώσουν από τις γλώσσες της φωτιάς μα και ενός επίσης ολοπόρφυρου πάθους που θα αρχίσει να τους στοιχειώνει γοργά. Κάθε βήμα και μια πληγή, κάθε ανάσα και μια λεπίδα... Και οι ζωές τους σφιχτοδεμένες μα και παράλληλες θα κυλήσουν μια για πάντα σε έναν αρμονικό χορό έρωτα, μίσους ,λύτρωσης μα και θανάτου.