AV, EPHESUS YAYINLARI aracılığıyla raflarda! * Zamanın çok öncesinden gelen bir savaş ve tüm bunlardan habersiz bir genç kız... Annabelle Jefferson, Hiddenfield kasabasına adımını attığı an bir şeylerin yolunda olmadığını biliyordu. Fakat bu kadar akıl almaz olayların tam ortasına düşeceğini asla tahmin edemezdi. Ağaçların arasındaki tapınağın anlatılmamış hikâyesi, kanlı bir tarih ve aydınlık ile karanlığın bitmek bilmez çatışması... Tüm bunların ortasında Annabelle'i, karşısına çıkan tehlikelerden koruyan ama rengini asla belli etmeyen bir genç adam: Jay Sullivan. Peki ya Annabelle'i, Jay'den kim koruyacaktı? Kendi avına âşık olan bir avcı, Yok edecek mi avını hiç düşünmeden? Ya da Koruyabilecek mi onu kendisinden? * #1 in Fantastik

Mitolojide kelebek ateşi simgeler, ateşe koşan pervane böceğinin yanıp ateşle bağdaşmasıdır. Eski Yunan'da ise ruhun beden üzerindeki etkisini ve bu etkinin yarattığı büyük değişimleri simgeler. Mavi kelebek, saf ruhu simgeler. Bu, monoton hayatını sürdüren sıradan bir insanın hikayesi. Bu, o sıradan insanın hayatının bir anda nasıl değişebileceğinin hikayesi. İnançlarınızı sorgulayın. Çünkü en büyük maceralar en akıl almaz şeylere inanmakla başlar.

Ruhlarının saflıkları kalplerinin siyahlıklarında yok olmuştu. Kapanmaya yüz tutmuş yaralar yeniden açılmıştı. Hatalıydılar. Ve kendi hatalarını bir başkalarının günahlarıyla kapatmıştılar. Prangaların birbir açıldığı, tabuların tek tek yıkıldığı bir oyuna; binlerce kez hissetmeye var mısınız? Binlerce His Sizlerle... ❤️ "Herkesin hikâyesi vardır ama herkesin şiiri yoktur, der Özdemir Asaf. Sence bizim şiirimiz var mıdır?" "Kim bilir, Talay. Belki de uzaklarda bir yerde, mum ışığının altında mürekkep lekeleriyle bezeli yabancı parmaklar, dolma bir kalemin raks ettiği bir saman kâğıdına bizim şiirimizi yazıyordur. Ya da çoktan şiirimiz yazılmış ve kitap raflarına konuk olmuştur." "Nasıl başlardı bizim şiirimiz?" "Buzdan kalpli bir kızla, çocukluğunu kaybetmiş bir oğlan çocuğu nasıl anlatılabilirse öyle başlardı."

'Sen Asla iyi olamazsın Lucretia. Sen kötü olarak var oldun. Dehşet acı kaos ve kan bunlar seni güçlendirir iyilik, işte onun olduğu yerde sen yok olmaya mahkumsun. Seni İyiliğin ve saflığın varlığını sürdürebilmesi için yarattık. Tıpkı siyahın olmayacağı bir yerde beyazın değerinin olmaması gibi. Sen olmalısın ki iyilik için hala bir savaş verilebilsin.'

Wu beni yavaşça boşluğa bıraktı. Bırakmadan önce "Ölmek istemiyorsan, sakın nefes alma!" diye uyarıda bulundu. Ama hiç birşey bana etki etmiyordu. Ve havada süzülmeye başladım. Hızım artmaya devam ediyordu. Beynim zonklarken gökyüzü de ona eşlik ediyordu. Tek düşündüğüm dudaklarıydı. Yumuşaktı... Nazikti... Kısaydı... Sanki uzun olmasını ister gibiydim. Her zaman ölmek istediğim halde, ölüme giderken bu telaşım neydi. Henüz hayatı tadamamıştım, değil mi? Kapak yapımı bana ait. Isteğiniz varsa sadece mesaj atmanız yeterli \(^.^)/ Tüm hakları saklıdır. Copyright © Seokjinda

ILLEGAL Çift: Baekyeol Baekhyun 21 yaşında bir kafe çalışanıydı. Her gün işine düzenli gidip gelen, işini doğru yapan, Ev ve iş arası gidip gelen bir garson parçası. Rutindi günleri, kendine bile bakmayan sadece işine odaklanan disiplinli kişiliğe sahipti. Chanyeol 24 yaşında yaşında polisti. Sadece polis. Sivil bir polis.

“Birazcık üstelesem, benimle yatmak için bana yalvarırsın Colin.” Ben mi? Bir erkeğe mi? Yalvaracak mıyım? Hah! Dalga geçiyor olmalıydı. Kaşlarımı kaldırdım ve alaylı bir sesle konuştum, “Tanrım! Üzerimdeki tişörtü çıkarıp yanına gelsem üstüme çıkmak için yapmayacağın şey kalmaz.” Fark ettiniz değil mi millet? O başlatmıştı, teknik olarak ben bir şey yapmamıştım. Yani şimdiye kadar. Üstelik lütfen, asla bir erkeğe yalvarmam. Genelde bu işi onlar üstlenirler. “Kendine fazla güveniyorsun Colin.” Kaşlarını çatmış, dilini dudakları üstünde gezdirmişti. Dudakları ise midemi bulandırmayan tek yeriydi. Her neyse. Bir şey duymadınız tamam mı? Eğer size ‘Colin Harold’ın dudakları hakkında ne düşünüyor?’ diye sorarlarsa, bir şeyler saçmalayıp koşmaya başlıyorsunuz. Bir daha arkanıza dahi bakmadan koşmaya başlıyorsunuz… “Deneyimlerim yüzünden, Harold. Anlarsın ya?” Göz kırpışıma başını sallamakla karşılık vermiş, “Harry.” Diye de düzeltmişti. Düzeltmesine karşın umursamazca omuz silktim ve tam tekrar telefonumu elime alacağı sırada, boğuk sesiyle irkildim, “Ufak bir iddiaya ne dersin Colin?” “Nasıl bir iddia dan söz ediyoruz?” Bir kez daha gözlerimi kısmış, direkt olarak gözlerine dikmiştim. “Bilirsin, belli bir süre belirleyeceğiz ve ilk dayanamayan, pes eden-“ “Yalvaran,” Bunu gülerek söylemiştim. "Kaybeder.” “Bana aşık olma sakın.” Evet, sanki hiçbir işi yokmuş gibi, bir de onun bana aşık olmasına katlanamazdım… “Lütfen, kural bir, aşk yok.”

Erkek arkadaşındaki garip davranışlarını fark eden Melanie filmlerde ve kitaplarda gördükleriyle gerçekte karşılaşırsa ne olur?

Bir yanda tüm inancını kaybeden bir kızın utançları, diğer yanda ise bu utançlarının başlattığı ''başlangıçlar''. Kime inandığını, kimi sevdiğini hatta kendini bile bilmezken nasıl devam edeceksin? Birbirinden habersiz iki çocuk... birbirlerinde sandıkları noksanlar onların başlangıçları olacak. ''Herkes her şeyin bir sonu olduğunu söylüyor. Peki sonu olan bir şeyi neden yaşamak isteyeyim ki? Bizim de sonumuz olacak mı?'' ''Hayır. Bizimkisi sonsuz bir başlangıç''