Başlama tarihi; 24/11/18🍷

#Trajedi de 1 // 03.06.2018 #GençKızEdebiyatı nda 1 // 03.08.2018 #Heyecan da 1 // 19.11.2018 #Dostluk da 1 // 19.11.2018 #Macera da 1 // 11.12.2018 #Tutku da 1 // 24.10.2019 "Kaderimizi değiştirdik be Mira! Biz yaptık bunu... Sen ben oldun, ben sen. Onların oyununa, yeni bir oyunla karşılık verelim istemiştim sadece. Nereden bilebilirdim ki bu oyunun bizi bitireceğini?" *** Yıllar sonra birbirlerini bulan tek yumurta ikizi Pera ve Mira, onları birbirinden ayıran ve yıllarca acı çektiren ailelerinden intikam almak için bir plan yaparlar; yer değiştirirler. İşte her şey ondan sonra başlar. *** Başlangıç tarihi; 09.02.2016 *** #PeraSancak #MiraSancak #EserYaman #ÇağrıÖnder

Mizah #5 Gittiği düğünde düğün pastasını mahveden, yanlışlıkla bikiniyle mescite giren, yaşlı teyzelerini öpüşürken basan, kimin eli kimin cebinde anlayamadığınız karmakarışık aşk hayatları ve entrikalarıyla ikizlerin hayatına hoşgeldiniz. **Bol kahkaha ve gülmek garantilidir!** ****Tüm hakları yazara aittir çalınma ve kopyalama gibi durumlarda yasal işlem başlatılacaktır.**** ****Wattpaddeki ilk ve tek İkizin Varsa Konuş! Adlı Hikayedir****

Bu kitapta her bölümde farklı bir hikaye paylaşacağım. Beğenilen bir hikaye olursa o hikayeyi devam ettireceğim ilk üç bölümden kesitler; Ölüm: Genç kızın arkadaşının cenazesiysen beri görmemişti. Koskoca bir yıl olmuştu özlemişti. Genç kız dışarıya bakamıyordu. Eğer dışarı bakarsa nefesi kesiliyordu. Anıları gözünde canlanıyordu. Kız çok acı çekmişti. Ama bilmiyordu ki onun acı çektiğini bildiği için yaşamakta zorlanan genç adamı. Bilmiyordu karlı ve soğuk gecelerde de onun penceresini izleyen birinin olduğunu. Ne olduysa o gün oldu... İntihar: Bitmişti bir hayat daha bir kişi daha hayata gözlerini yummuştu ve genç kız hayata gözlerini yumduğu an dünya bir bebek ağlamasıyla sarsıldı ne adelitsizdi dünya birileri acı çekerken diğerleri mutlulukla gülüyorlardı acımasız dünyaya elveda dedi genç kız ve acımasız dünyaya MERHABA dedi küçük bebek MERHABA ... Cinayet: Minicik masum kız kardeşi bir cinayet uğrunu gitmişti dünyadan. Ama o korkardı karanlıktan üşürdü o soğuk toprağın altında en son sekiz yıl önce ağlamıştı o gün kardeşinin cenazesinde yemin etmişti polis olacaktı. Bulacaktı kardeşinin katilini...

Arabama binip mezarlığın yolunu tuttum. Mezarlığa gelince yavaşladım ve durdum. ■■■ Yağız bunu anlamış olmalı ki ben de gelicem dedi. Sesimi çıkarmadım kafamı sallamakla yetindim. ■■■ Gözlerimi açtığımda bir hastane odasındaydım. Bana ne olmuştu. Niye buradaydım. ■■■ O..o A.. Asaf nası..l yaa" ■■■ Flashback Asaf'la havuza girmek için hazırlanmıştık. Daha küçüktük yedi yaşındaydık. O günden sonra okula başlayacaktık. Asaf büyüdüğünü idda edip yüksekten havuza atlamak istemişti. Atlarken dengesini kaybedip havuzun kenarına başını çarpmıştı ve dört gün komada kalmıştı. Sanırım 9 yaşındayken de bir hafta komada kalmıştı. Flashback Son ■■■ Bir abim olmasada bana hiç yokluğunu hissettirmeyen bir arkadaşım var. ●●● Hadi gelin beraber Afra'nın acılarına ortak olalım.

Karşısındaki kız, bir adım daha atıp yüz yüze gelmelerini sağladığında gözlerini kıstı. Güzelliği neden gözlerini kamaştırıyordu? Omuzundan aşşağıya dağılmış saçlarını hafif okşarken kapüşonlusuna uzandı. Güzelce saçlarının üzerini örterken "varlığın, yeryüzündeki hemcinslerine hakaret gibi" diye mırıldandı. Vera, onun dediğini duymamış gibi yaptı ve biraz önce adamın yaptığı hareketi kastederek "kendini saklama demiştin?" diye sordu. Genç adam hafif bir tebessüm etti ve kızın alnına uzandı. Islak dudakları orada kısa bir süre oyalandıktan sonra kulağına yaklaştı. "Vazgeçtim. Seni kendime saklamak istiyorum." Orkestranın rastgele parçalar çalıp Vera'nın çıkmasını beklerken mekandaki insanları oyaladıklarını bildiği için adamdan ayrılarak "bencilsin" diye takıldı. Barın'ın yüzünde karizmatik bir gülümseme oluşurken erkeksi sesiyle de "konu sen olunca hep bencilim" demesiyle dudaklarını birbirine bastırdı. Bu adam onu mahvediyordu. Aklında olan çaresiz düşüncelerini, geçmişini, amaçlarını ve tüm umutsuzluklarını unutturuyordu. Bu adam ona aşkı vermişti. Aşık olmayı öğretmiş, aynı zamanda da öğrenmişti. Barın Dağdelen, onun düzenini allak bullak edip bodoslama hayatına girmişti. İyiki de girmişti!

Göz göze geldiği tüm erkekleri etkisi altına alabileceği halde, o bir tek kişide tutuklu kalmıştı. Göz göze geldikleri her anda onu etkisi altına alan tek kişiye. Nevra Asena Karahan, vatan aşkıyla yanıp tutuşan bir adama kapılmıştı. Bilmediği şeyse aynı şekilde Kağan Akıncı'nın da ona kapılmasıydı. Kağan Akıncı onun için bir milattı. Sıradan olan hayatını alt üst eden bir milat. Babasının Asena'sı, annesinin Nevra'sıydı o. O adı gibi bir Asena'ydı. Tam bir dişi kurt. Öncesinde sadece Asena'yken, şimdi kalbinde Kağan'ı taşıyan bir Asena'ydı. * * * * * * * * * * Büyük kayanın arkasına yaslanarak elindeki silahını yavaşça yere koydu ve kulağındaki telefona dikkat kesildi. Yaklaşık 9 gündür ilk defa çekiyordu telefonu. "Oralar nasıl? Güzel mi?" Telefonun ucundan kızın naif ama alaycı sesi çıkınca gözlerini kısarak ciddiyetle çevresine baktı. Dağın başında onlar tarafından elleri ve ayakları bağlanmış bir kaç terörist. Tiksinerek diğer tarafa baktı. Askerlerinin bir kısmı yorgunluktan yere serilmiş bir şekilde yatarken, Fırat ve bir kaç kişi gülerek muhabbet ediyorlardı. "Hayır" Karşı taraftan ses gelmezken sanki kız 'neden' diye sormuş gibi, özlemle iç çekti ve "sen yoksun" diye fısıldadı.

Rosemary, iki bilim insanın tek çocukları. Alex, Rosemary'nin en sevdiği tek arkadaşı. Rosemary'nin annesi Natalie, yeni bir icat üzerinde çalışıyordur. İcat tamamlandığında Rosie, bunu Alex'e göstermek istemektedir. Alex, Rosie'nin hiç tahmin etmediği bir şaka yapar ve iki gencin de hayatı geri dönülemez bir şekilde değişir.