Nostalgie - Flikken Maastricht

Ik verlang naar hem. Naar zijn lichaamswarmte, zijn innige zoenen en lieve kusjes. Zijn stralende, helderblauwe ogen, zijn zachte lippen en beschermende armen. Ik wil hem aanraken en strelen, oneindig kussen en 'ik hou van jou' zeggen. Toch weet ik dat het niet kan.

Zeepbellen

'Het was gewoon gebeurd. Hoe of waarom wist ik niet en ik was ook gestopt mezelf die vragen te stellen, omdat het me simpelweg niet veel uitmaakte. Het was nu zo en het was beter zo. Op een avond was ze binnengekomen, bezweet van het hardlopen, en toen had ze me gekust, zo, uit het niets. En toen ik de volgende ochten...