Sonbahar yaklaştı yine yuvalarina cekildi yalanci dostlarim yine yuzumde soguk ruzgarlari gizleyen bi tebesum belkide acı kahkahalarim ... kim bilirki ne yasadigimiz aşağlık deyip gecer bazilari kalbim sökülüp atilmis olabilir yillar once ama ruh bedeni daha terk etmedi sadece ... duyabiliyorum arkamdan gelen cigliklari yaptigim kotulukleri yazdiginida biliyorum sol kolumun ustunden melegin ama şeyten kulaga uflemisse bi kere melek seyten olur yine yine sararmis yapraklar dokuluyor saclarima kayiyor yildizlar belli berirsiz bir iz birakarak kalbimdeki izler acaba kac yildizin izi eder diye dusunuyorum yine ... karsimdan o geliyor ceketinin fermuariyla oynayarak gulmedigimi bilir benim oda gulmez cunku ... yaklasiyor yanima bakiyor yuzume sessizce ama o sessizlik caresizlikleri anlatiyor en net bicimde Anlariz birbirimizi anlariz caresizliklerimizi ve yapariz malesef caresizliklerimiz ortmek icin kötülüklerimizi ... ruhsuz iki kisi gibiyiz belkide sewemeyiz kimseyi guvenemeyiz ama acı cekebikiriz belki yine... dayanabiliriz gogus gerebiliriz bu yorgun bedenle ne olacak sozde bi aci daha haa öldürmezki yine ? Bakariz caresizce birbirimize yine baslar oyunumuz kırıp dokeriz ikimiz ama kim bilirki asil kirilanin bizim kalbimiz oldugu