''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Gölgelerin içinde yaşamalıyım ben. Gölgelere mahkûm olmaya zorlanan bir bedenim, karanlığa ait olmak isteyen bir ruhum var. Hayatımsa yarım, adımın aksine nefessiz. Hayatın bana bir can borcu var ya da belki benim ödemem gereken bir bedeldi yıllar önceki. Yaşamama karşılık. Ben karanlığa ait olmak isteyen bir ruhum, her ne kadar aydınlıkla lanetlensem de. Ve ben, Nefes'im. Her ne kadar nefes aldığımı hissedemiyor olsam bile.

Herkes 3 kiz 3 erkek hikayelerini okumayı sever. Bende severim. Peki bu 3 kiz ve 3 erkek hikayelerini biraz degistirsek neler olur? Mesela içine sihirli güçler,sihirli bir evren, zorlu görevler ve ruya gibi aşklar katsak. O zaman herşey nasıl olurdu. Işte bende bunu merak edip yazmaya başladım. Eminim sizin de içinizde merak edenleriniz vardır. O zaman başlayalım...

"Lütfen bırak gideyim naptımki ben sana şimdi hem söz kimseye bişey söylemem vala bak" diyip çizmeli kedi bakışlarımı sürdürdüm. Karanlıktan pek göremesemde yüzünden sinsi bir sırıtışın geçtiğini gördüm yada ben öyle zannettim. Çocuk gömleğimi sıyırıp elindeki çakıyla köprücük kemiğimin üstüne çizikler atmaya başladı. Hayır ağlamıycam şimdi olmaz. Çalan telefon sesimle düşüncelerimden sıyrılıp ellerimi kurtarmaya çalıştım. "Ya bırak telefona bakıyim lütfen" diye yalvarmaya başladım ama beni pek umursadığı söylenemez. Ya bu ne gıcık ne pislik ne piskopat ne yakışıklı ay pardon bu olmuycaktı bişey ya "Bundan sonra kimle konuştuğuna dikkat et ufaklık" diyip gitti..

Her insanın hayalleri,umutları vardır.Ve bu hayalleri gerçekleştirecek bir şehir... Peki ya bu hayallerin yanına psikopat bir aşk da eklenirse ne yapardınız?

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

Korkuyu ve gerilimi sever misiniz? O zaman bu kitap tam size göre. Bu kitap, her biri birbirinden korkunç hikayelerden oluşan bir antoloji korku kitabıdır. Tüyler ürperten, nefes kesen, kalp durduran hikayeler için sizi Korku Hikayeleri'ne bekliyorum.

başına bela almiycaktin derin Soykan sen kaşındın

Onu ilk kez çiçekli pijamalarıyla görmüştüm. Hayır.. Uykudan yeni kalkmış gibi bir hali yoktu. Daha çok sinirden çıldırmış ve hayatındaki tüm olumsuzluklara rağmen hala ayakta olduğunu gösterir gibiydi. Yüzünün ferahlığı ve çekiciliği bir yana sarı saçları ona ayrı bir masumluk katıyordu. Onun yanındayken kendim gibi davranamıyordum. Sanki her an yanı başımdan çekip gidecek gibiydi. Ah, bugüne kadar gördüğüm en güzel kız neden benim üvey kardeşim olmuştu ki? ✔ Bu muhteşem kitap kapağı için @kolpaciyazar ' a çok teşekkür ederim.. ✔ Tüm hakları saklıdır.©