Bu sabah hiç birşeyden habersiz insanların ve Güneşin olmadığı kapkaranlık bir Dünyaya gözümü açmıştım. Bu soğuk ve ıssız sokaklarda ailemi ve diğer insanları arıyordum. Haber merkezindeyken içerisinden ses gelen odanın kapısını başıma geleceklerden habersiz açmıştım. Artık geri dönüşü olmayan bir oyunun içindeydim... Okumaya başladığınız an itibari ile içinde kaybolacağınız bir döngü...Benim bölgeme yani 7.Bölgeye Hoşgeldiniz...

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."