Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve tutkuyla bağlı olduğu dansıdır. Kalbi yalnızca bir tek şey için, bale için çarpar. Ta ki ikincisini bulana kadar. Hazer Han'ı. Dans seçmelerine gittiğinde, kendisini seçen bu adamın gözetimi altında dans etmeye, müzikali kazanma hedefiyle bir kelebek gibi kanat çırpmaya başlar. Fakat, sahip olmayı istediği tüm bu başarıların yanında, ona başka bir hediye kılınmıştı. Aşk. Kendi kalbi kadar hassas, nazik bir kalp, Mila'ya yaklaştığında, bu zamana kadar koruduğu tüm savunmaları yavaşça yerle bir olur ve aşk, arzuyla, bedeninde dans eder. •yetişkin içerikli sahneler mevcuttur•

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Anonim olan kişi genelde seven kişi olmaz mıydı? Peki ya sevilen kişi ilk mesajı her şeyden habersiz atarsa? 📒📒📒 Kaya'hmak: *fotoğraf* Kaya'hmak: güzel günlük Kaya'hmak: günlüğün içine telefon yazanı da ilk defa görüyorum M: hayır olamaz. Rüya görüyor olmalıyım. Kabus bu *silindi* M: kimsin sen? Günlüğüm sen de ne arıyor? M: kim olduğunu biliyorum sevdiğim. Ama o günlüğü sakın okuma. Özellikle son 5 yılı! *silindi* Kaya'hmak: yerde buldum. Kaya'hmak: belki bir bir şey bulurum diye içine baktım Kaya'hmak: günlükmüş şansa bak Kaya'hmak: neyse ben gidip biraz okuyam M: lan şerefsiz onu aldığın yere bırak! Kaya'hmak: yoo .d 📒📒📒 15 Ocak (başlangıç💙) 15 Şubat (Bitiş 🖤)

Hayatım kolay olmadı hiçbir zaman. En başlarda beraber yetiştiğim kardeş dediğim insanlar vardı yanımda. Bir zaman sonra koptum çoğundan. Ama sonrasında ise hayatımın devamıyla tanıştım. Bir sürü şey atlattım, atlattık. Bela eksik olmadı başımızdan ama işte, buradayız şimdi. Bir sürü üzüntünün, kaybedişin ardından biz kazanmıştık artık. Peki, istediğime yaklaşırken ne olacak? Sonunda ona ulaşabilecek miyim? Yoksa, yolun yarısında, her şeyin ortasında pes mi edeceğim? 'TÜM HAKLARI SAKLIDIR' Arkadaşlık 1 ~2019 Haziran Eğlence 5 ~ 2019 Temmuz

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

SERİNİN İKİNCİ KİTABIDIR.... Bir kralı yenmenin tek yolu; kral gibi düşünebilmektir. Ve sakın unutmayın: Rakiplerinize önem verin, hatalarınızı ilk onlar fark eder.

RAFLARDA!!! "Oradan bir aptal gibi mi görünüyorum Bob? Hakkında her şeyi biliyorum. Mesela gizli ilişkini biliyorum, şirkette bağın sayesinde kazandığın miktarı, konuştuğun insan ve konuları, bilgisayarının içinde bulunan her dosyayı, doğduğun yeri, odanda yaptığın her şeyi... Seni izledim Boris Quet. Her adımında yaptığın her şeyi gördüm. Doğduğun günden bu güne dek geçen her saniyeni öğrendim. Şimdi o düğmeye basmaya çalışacaksın ama çalışmayacak. Aslında bu odada bulunan hiçbir alet çalışmayacak."

Biri kadın dört silahşör. Nehir ise sıradışı bakış açısıyla alışılmadık bir dedektif. -?- Ve beşinciye, Dartanyan'a aşık.

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''