Bir sihir parıltısı, karanlığın mavi tonunda kıvrıla kıvrıla ilerliyordu. Ulaştığı bedene carptığında vücut titredi, geri çekildi. Kapalı gözleri aralandı, ruhunda hissetti sihri. Küçük çekik, kahverenginin hardal gibi gözleri etrafı incelerken bir uluma duyuldu. Ayın, gece mavisine karşı açtığı savaşı yenip bedenin üstüne gelen ışıklar ile önüne baktı. Kuru toprak yeri; o toprağı yarıp çatlaklardan çıkan ağaç kökleri, gövdeleri etrafını sarmıştı. Gökyüzüne baktığında ağaçların dalları, yaprakları, mavi ve dolunay... Mavi karanalığı bölen o büyük beyaz yuvarlak gözlerinin içine doğuyordu. O ışıltıyı bölen bir karartı, süzüldü gökyüzünde. İndi, indi. İnce bedenin etrafında döndü. Altın sarısı tüylerinin kapladığı iki kanatı açtı. Tekrar yükseldi. Gecenin mavisinde, ayın beyazlığında, sapsarı tüyleri olan kargaya baktı Aidan*. Kalbine sızan o sihri umursamadı ilk defa ona bakarken. Gözleri irice açıldı, dudakları büzüldü... Kalp, bir gemidir; okyanusta. Rüzgar sihirdir. Ya tersten eser karartır kalbi ya yolunu bulamı sağlayan bir yel olur huzur doldurur kalbi... & ✒️Habiş ✒️ Ceyda ✒️ Tebessüm ✒️

- Sen benim herşeyimsin. Sen aldığım nefes, korumaya yemin ettiğim ülkem, uğruna canımı vereceğim bayrağımsın. Kısaca sen herşeysin.. Bir Doktor & Bir Asker

Yavuz & Bahar - 1 Yıl Sonrasının Hikayesi ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "Bize bir şans veremez misin?" & "Şartlar başka olsaydı inan bana tek amacım kalbine girmek olurdu" Kadın tüm cesaretini toplamıştı o gün. Küçük de olsa bir umut vardı içinde. Bilemezdi, canının bu kadar yanacağını, kalbinin paramparça olacağını bilemezdi. Ve adam 'Gitme' demek isterken çaresizdi. Yüreğinden bir parça daha gidiyordu. Farkında olmadan yer edinmişti kadın hayatında. Bilemezdi, gidişini izlemenin bu kadar zor olacağını, onu bu kadar özleyeceğini bilemezdi.

Oysaki 17 yıllık hayatımı sadece beş kelime alt üst etmişti: "Bana da anne olur musun?" 🥀

Yıllardır yaşadığı amaca ihanet ettiği için ne kadar pişmanlık duyuyorsa, şu anda gözlerine esir olduğu adamın dudaklarından aldığı lezzete de doymuyordu. Saraya geldiği zamanları hatırlayıp gülümserken, aldığı canları ve yaktığı yürekleri hatırladı. Gözlerinin önüne gelen simalar belli belirsiz uçuşurken kendini geri çekti adamdan. Başını kaldırıp kendinden az bir farkla uzun olan adamın gökyüzünü ve denizi andıran safir mavisi gözlerine baktı. "Sakın bir daha buna yeltenmeyin hünkarım! Zira ben hür bir Rus'um! Siz ise Müslüman bir padişahsınız!" Sözünü söyleyip sırtını dayadığı büyük, altın işlemeli kapının iki kanadını açıp çıktı. Elleri istemsiz durağına gitti yürürken. Bu hazzı yeni tadıyordu! Zira 20 yıllık ömründe kendini bildi bileli erkek gibiydi. Yanına hiç bir karşı cins yaklaşmıyordu. Düşmanları dışında.. Onlarda kılıç darbeleri sonucunda çoktan leş oluyordu.. Bu adam nasıl kadının ilki ise o kadın da adamın ilki sayılırdı.. Zira adam daha önce hiç aşık olamamıştı! ~~~\ Yavuz ile Bahar'ı hiç böyle görmediniz. Eminim hoşunuza gidecekler!

Onlar, berdelle hayatımızı bağlamak istediler. Ama bilmedikleri birşey vardı, ruhlarımız zaten bağlıydı..! 〰️〰️〰️ Birbirinden habersiz iki genç ve onları gerikafalılıkları yüzünden birbirine mahkum eden 2 aile... Önceleri nefretleri yüzünden birbirine hayatı zindan etmiş daha sonra bazı hisleri onları o zindanda tutsak etmiştir. Sonuçta o hisler töre de olsa medeniyette olsa kendini ele vermektedir. O hisler sevgi,bağlılık,AŞK'tır. Fakat bu bilinmezlikler içinde bilinen tek şey, onları ele veren tek şey birbirlerine olan bakışları olmaktadır... {Hikaye Romantik komedi türündedir.🎈} @chnayn..

Gelen sesleri duyuyorum.Boğuk boğuk, gidip geliyor.. Bir inilti çınlıyor kulaklarımda, birileri olabildiğince ıstırap çekiyor. Bir sahne bu, sahnede bir oyun.. Ne sahne benim ne oyun; sahne de onun, oyun da onun. Buradayım, sahnenin arkasında.Bir perde çekili, sıradan bir perde değil bu; hiç bir şey görmüyor, çok az şey duyuyorum. Aslına bakarsanız ne dünyanın bir köşesine tercihleri ötesinde öylece bırakılmış her insan için kurulu sahnelerin, ne de tam o sahnelerden birinin üstelik benim olmayanın - ortasında dönen tiyatroyu bilmeksizin -öylece beklediğimin farkındayım. Oyuna, onun oyununa, dahil olmak üzereyim.O kim? Bilmiyorum.Ama hiç bir şey görmeyip çok az şey duyduğum perdenin diğer tarafından ara ara sesini duyabiliyorum. Rolüm tam olarak belli değil.O kasvetli sahneye dahil olmamak için direnmiyorum.Sanki her şey olması gerektiği gibi, her şey önceden planlı.. Tek bir şey var bildiğim. Hissetiğim. Hatta gördüğüm. Sahnenin en önlerindeyim, ilk repliği kaçırdım ama son replik benim.Son sahnede ben de varım onunla birlikte, bir de kan..Kokusu çok keskin.Anlıyorum ki sonum, bu belirsiz oyuncunun sahnesinde yabancısı olduğum izleyicilerin önünde yaşanacak. Korkuyorum. Ciğerlerimin alışık olduğu kan kokusu, bu defa daha yoğun daha keskin, daha kırmızı.Kendi ayaklarımla gelmişim buraya, hatırlamıyorum.Niye geldim, bilmiyorum.Ama huzurluyum.Sahnenin başında da sonunda da mutluyum. Şimdi sadece bekliyorum.Kendi sıradan sahnemden yavaş yavaş ayrılıyorum.Yalnızca benim için kurgulanan oyun bitiyor ve ben o her kimse onun karanlık, kasvetli ama bir o kadar güvenli sahnesine beni içine çeken oyununa önemli kişi olarak alınıyorum. Korktuğumu söylemiştim.Ama tuhaf şeyler dönüyor.Çünkü bu kanla kaplı, kasvetli, hatta belki de sonum olacak sahnenin oyuncusu olmayı ben de istiyorum.Yazgıma, isteğimle boyun eğiyorum.O gizemli adam ve oyunu için

Karanlıkta ki bir adamın içinde ki aşk ne kadar masum olabilir di ki? Ya da herseyini kaybetmiş bir kadını aşk tekrar hayata bağlayabilir miydi?

Yavbah hikayesidir.