❝ Kanla açılan bir hikâyenin sayfaları, daha çok kanla yazılmaya mahkûmdur. Çünkü kan başladıysa, sonuna kadar akar. ❞ Bir gece belirsiz kişiler tarafından ülke adamlarına yönelik yapılan vahşi katliam sonucu ülke geri dönülmez büyük bir uçuruma sürüklenip kendi içinde parçalara ayrılır. Ve bu bütün dengeleri altüst eder. Çünkü ülkenin her bir bölünmüş bölgesi farklı federallerin hâkimiyeti altına girmeye başlamıştır. Her federal kendi düzenini, kendi kurallarını oluşturur. Kimi federal halkına özgürlüğü, eşitliği ve rahatlığı sunarken, kimisi acımasız diktatörlüğü ile halkını anarşi içinde kaybeder. Bölgelerinde yaşayan insanlar ise; bu korkunç düzene uymak zorundadır. Oluşan iç savaşlar ve sınıfsal çatışmalar şehirler arasında kanla çizilen sınırlar... Bu korkunç düzeni dünyaya ifşa etmek için yola çıkan Ülke Başkanın tanınan kızı Doktor Pera Dorokva ve bu yolda ona eşlik edecek olan ülkeni en üstün askeri ordusu Matov'da Yüzbaşı olan Harpkan Davis. KANLI HARBİYE ( PANTEHUS EVERENİ-1-)

İzge, tutkusu kadar zekasıyla da öne çıkan genç bir gazeteciydi. Bir haberin peşindeydi. Fakat bir gece, mesafeli ama dikkat çekici bir yabancıyla yolları kesişti. Ve o tek gecenin sabahında, kendini Malta'daki Türk Büyükelçiliği'nde; bir daha hiç karşılaşmayacağını düşündüğü o yabancının karşısında buldu. İzge için artık geri dönüş yoktu. Her cevapsız soru onu daha da derine çekiyor, her temas bu adama onu biraz daha bağlıyordu. PARADOKS, tutku, tehlike ve iç içe geçmiş sırlarla örülü bir aşk hikayesi. 🪞 • Dark Romance • Zorunlu Yakınlık • Örgüt/Çete • Yetişkin İçerik

Her seçim, bir yıkımdı. Her yıkım, bir vazgeçişti. Uçurumun kenarında yürüyorduk. Ne tarafa düşsek birinin canı yanacaktı. Yanan her can, bir nefretti. Her nefret, sessizlikti. Ve her sessizlik bir çığlıktı. Elimi uzatsam dokunabilirdim. Dokunsam yanardık. Yasaktı, tehlikeydi, ölümle aşk arasında araftı. O Berceste'ydi.

"Gökyüzü senindir, gökyüzü herkesindir"

Kilitli kapılar, unutulmuş bir çocukluk, gizlenen bir geçmiş. Ve evrenler arasında kalan bir bağ... "Yansıma", bir rüyanın içinde kaybolmuş iki ruhun, birbirlerini ve kendilerini arayışının hikâyesi. Zaman çizgileri silinirken, tek bir gerçek kalır geriye: Bazı hatıralar asla kaybolmaz. Sadece saklanır.

Bir yeraltı örgütü olan Ayna, cinayet silahı olarak kaba kuvveti değil, insan zihnini kullanır. Zengin kurbanlarını öldürmezler; itibar, akıl sağlığı ve yaşam arzusu kalmayana dek, onları içeriden çökertirler. Ta ki kurban, intihar etmeyi tek çıkış yolu görene dek. KANCA: Örgütün en iyi oyun kurucusu. İnsan psikolojisinde uzman, narsist bir sosyopat. Kurbanlarının hayatına sızar, sevgili veya dost maskesi takar ve onları yavaş yavaş, zarafetle yok eder. Kibirli ve tehlikeli bir sanatçı. ELİZAN: Zenginlerin sırlarını temizleyen, kontrol manyağı bir kriz yöneticisi. Elizan, bu hayalet örgütün ve onların "psikolojik suikast" yöntemlerinin varlığını fark eden tek kişidir. Onun misyonu, Ayna'nın yarattığı kaosu düzeltmektir. Kutay'ın sıradaki hedefi, Elizan'ın koruması altına aldığı genç vâris Selin Arısoy'dur. Elizan, Kutay'ın hamlelerini engellemek için Selin'in evine ev arkadaşı olarak sızar. Kutay ise Selin'in sevgilisi rolünü oynamaktadır. Aynı çatı altında başlayan bu tehlikeli gözetmenlik, kısa sürede iki dâhinin birbirlerinin zihnini okumaya çalıştığı, yasak bir satranç oyununa dönüşür. Kutay, Elizan'ın zekâsından etkilenir ve asıl hedefi değiştirir: Artık oyunu kazanmak değil, Elizan'ın o soğuk, analitik kontrolünü kırıp, onu kendi karanlığına çekmektir. Biri kurtarmaya, diğeri yok etmeye yeminli. Peki bu savaşta, kim av, kim avcı olacak? Ve en önemlisi; Elizan'ın o analitik zihninin savunma kalkanı, Kutay'ın karanlık zekasına ve karşı konulmaz arzusuna ne kadar direnebilir? Satranç tahtasında kurallar yıkıldığında, tehlike sadece bir oyun değil, teslim olunması gereken yasak bir tutkuya dönüşecektir.

~Dikkat, psikoloji bozabilir! 'Hissettiğim yerden ölüyordum; belki de bu yüzden kulaklığı yasak, tüm şarkıları haram kılmıştım kendime...'

#çocuklukaşkı #mahalle #yetişkiniçerik "Her şey için teşekkür ederim, Yaman. iyiki varsın." Yaman hafifçe gülümsedi ve başını iki yana salladı. "Teşekkür etmeni istemiyorum, ben bunları sen mutlu ol diye yapıyorum yosun göz." Bir eli yeni çıkan sakallarını kaşıdı. "Ama illa da teşekkür etmek istiyorsan başka şekilde de gösterebilirsin minnetini." "Yaman!" karnına hafifce vurdum ancak yaralı yerine gelmiş olmalıydı. "Ah!" diyerek geri çekildi. "Kızım ne dedim ya?"

Bir defter... Beş arkadaş gittikleri dağ evinde buldukları gizemli deftere bir hikaye yazarlar. Bir süre sonra yazılanların gerçekleştiğinden şüphe etselerde buna ihtimal vermek istemezler. Kader çoktan yazılmıştır. Ve o hikayede bir katil vardır... Ne gittikleri dağ evi, ne orada buldukları, ne de yaşadıkları şeyler tesadüftür. O gecenin sabahında bir kişi kehanete kurban olacak ve İnsanoğlu'nun günahlarından beslenen diğer evrende bulacaktır kendini. Buradan kurtulması için o defterdeki tek şeyi değiştirmesi gerektir: Olmaması gereken bir şeyi... ~~~ Sırtım aniden sert ağacın gövdesine çarptığında yaşadıklarımın hâlâ kâbus olmasını diliyordum. Bu kadarı çok fazlaydı. Çenemi kavrayan parmaklarına karşılık altta kalmamaya çalışarak elimi gırtlağına sarmıştım. "Nesin sen?" Yüzümün her karışını inceleyen kara gözlerinde ölümü görebiliyordum. Her an başımı gövdemden ayırmak için tetikte gibiydi. Sorduğu saçmalığa gülmeye yeltensem de bu pek mümkün olmadı. "Ne gibi görünüyorum?" Soğuk suretindeki ifade daha ürkütücü bir hâl aldı. Dudakları ölümün tehlikeli sularından baş gösterircesine yukarı kıvrıldı. "İnsan olmadığın kesin." Parmakları boğazımı kavrarken yutkunmaya çalıştım. Ben bu değildim. Bu kadar aciz hissedemezdim. "Arafa merhaba de, kaçak."