Απρίλιος 1967 Ήταν Άνοιξη, ξημέρωνε μέρα Παρασκευή και ξάφνου όλα έγιναν ζοφερά. Ήταν Άνοιξη, η τελευταία. Ξημέρωσε Παρασκευή και έκτοτε μας τύλιξε σκοτάδι. Και απελπίστηκα, ώσπου διάβασα, ότι μετά το σκοτάδι, έρχεται πάντα το φως. Πράξη πρώτη: Θα ονειρευτώ τις μέρες του φωτός και ξάφνου θα είναι πάλι Άνοιξη. Φεβρουάριος 1973 Κι όταν σε είδα για πρώτη φορά, χαμογέλασα και σκέφτηκα ότι μέσα στο καταχείμωνο με βρήκε η Άνοιξη. Ξάφνου ευτυχία με πλημμύρισε και ευχήθηκα αυτό που ένιωθα ποτέ να μην τελειώσει. Πράξη δεύτερη: όλη η ελπίδα του κόσμου γεννήθηκε στα μάτια σου. Νοέμβρης 1973 Βράδυ Παρασκευής, ξημέρωνε Σάββατο, και εσύ βρισκόσουν απέναντι μου. Με κοίταζες με όλο το φως και το σκοτάδι που είχες μέσα σου, και ξάφνου σκέφτηκα ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα. Ώσπου το χέρι σου σηκώθηκε, τα συνθήματα έπαυσαν, το βλέμμα σου με απαρνήθηκε. Η τελευταία πράξη είχε ήδη γραφτεί: η ελπίδα πεθαίνει πάντα πρώτη, τη σκότωσες εσύ, μαζί με εμένα. Φαίδρα - Πέτρος All Rights Reserved 2025 ©

Ηταν αρχές Νοέμβρη όταν ο κόσμος της 17χρονης Σμαράγδας γκρεμίστηκε σε μερικές λέξεις. Ο αδερφός της, ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας, υπέγραψε αιώνια τιμή με τον θάνατο εν ώρα υπηρεσίας, αφήνοντας της κληρονομιά το όνειρο να ακολουθήσει την πορεία του. Πέντε χρόνια μετά, η Σμαράγδα μάχεται στο 3ο έτος της Σχολής Ικάρων για την αρχηγεία, καταφέρνοντας όσα ο αδερφός της είχε ήδη χαράξει. Και όλα φαίνονταν στρωτά μέχρι που μια νέα μετάθεση στην σχολή έρχεται και υπόσχεται μονάχα αναταράξεις. //Σμαράγδα και Αντώνης// 2022

Επειδή έχει πλάκα Επειδή είναι εύκολο Επειδή δεν υπάρχουν συναισθήματα στη μέση. Επειδή δεν θα το μάθει και κανεις. Η Φαιδρα Πολίτη και ο Ιάκωβος Νικολαϊδης ήρθαν κοντά για όλους τους λάθος λόγους, και θα χωρίσουν για όλους τους σωστούς. Η συναντηση τους δεν εκρυβε κανενα συμπαντικο παραδοξο. Αντιθετως, θα την ελεγε κανεις σχεδον...προμελετημενη. Εκεινη χρειαζοταν συμβουλες, για το πως να προστατευσει νομικα τα εργα της, κι εκεινος ηταν δικηγορος με εξειδικευση στο εμπορικο δικαιο. Η αδελφη της και ο αδελφος του ζουσαν έναν από εκεινους τους ερωτες για τους οποιους γραφονταν βιβλια. Εκεινοι οι δυο...δεν θα το λεγα. Για αυτό και δε θα σου γραψω κεφαλαια ατελειωτα για την Φαιδρα και τον Ιακωβο. Κι αυτό, γιατί τα παντα συνεβησαν πολύ... πολύ πιο απλα. Και καπου εδώ, ενεκα της οικειοτητας που εχουμε, θα μου πεις πως δεν με πιστευεις. Και καλα κάνεις.