K: O mezuniyete geleceksin. Ayçiçeği: Asla. K: Dinle. K: Çünkü o zamana dek seni bulmuş olacağım. Ayçiçeği: Bak işte şuan sesli güldüm. Ayçiçeği: İmkansız. Ayçiçeği: Benim hakkımda bir kaç gereksiz şey dışında hiç bir şey bilmiyorsun. K: Dene ve gör. ~Düzenleniyor~

Enerjisini atamayan küçük bir çocuk gibiydi ruhu. Hınzır, heyecanlı ve ne yapacağını şaşırmış, etrafına saldıran küçük bir çocuktu esasen. Oynamak istiyordu. Kimse onunla oynamak istemiyordu. Çünkü insanların canını acıtıyordu. Kanatıyordu insanları. Aslında sadece sevmek ve sevilmek istiyordu içten içe. Ben de aynı şeyleri istiyordum. Ona elimi uzattım ve bir oyuna davet ettim. Gariptir, kabul etti. Yine de keşke oyun alanını ben seçseydim. Zira ben bir çocuk parkı hayal ederken o cehennemi seçmişti. Ve biz hiç şüphesiz ateşler içinde yanacaktık!

-Yarın,dedi.Yarın sabah saat 10:00 da her zamanki yerde ! Bu söylediği mutluluktan havalara uçurmuştu beni,sonunda dedim sonunda benim olacaktı,tüm varlığıyla hissedecektim onu.Gülümsedim,tamam dercesine.Kapıyı açtı ve hayatımızın geri kalanını şekillendiren kişiyle burun buruna geldi..

Şeytan.. Kusursuz, Güçlü Ve Acımasız. Ve aşık olduğu, ellerinden koparılıp dünyaya sürgün edilen küçük melez perisi, Camellia.

On sekiz yaşındaki Hande binlerce kurduğu sahte dostlukların ardından içine kapanan biri haline dönüşmüştür. Ta ki ani bir kararla şehir değişikliği yapılıncaya dek. Onun hikayesi asıl şimdi başlıyor. Yirmi yaşındaki cipa hastası Destan, insanlardan kendini hastalığı ve yaşadıkları nedeniyle soyutlamıştır. Vahşi mizaca sahip olan Destan'ı tanıyan Hande, onu ehlileştirme arzusu içinde bulacaktır kendini. İstanbul'dan Muğla'ya uzanan yakıcı ve sancılı bir aşk hikayesi. •27/04/16

Eğleniyoruz SAMİMİYİZ Ağlıyoruz KARDEŞ GİBİYİZ

0545****:Selam güzelim seni üzerim Kuzey:Yalnız ben erkeğim 0545*****:Ha doğru o zaman selam hayatım ben belalın

"Biliyorsun," dedi genç kız gözleri korkudan yuvalarından fırlarken. Adamın yüzünde tehlikeli bir gülümseme oluşmuştu. Bu gülümseme ile genç kız cevabını almıştı. Dağınık saçlarını yüzünden çekerek siyahlar içinde ki adama korkuyla bakmaya devam etti. Belki de şu an son saatleriydi ve bunu düşünmek bile genç kızın çığlık çığlığa bağırmasına neden olabilecek bir durumdu. "Bak..." dedi kararlı bir ses tonuyla. Küçük bedeni titrerken, açıklama yapması takdire şayandı doğrusu. "Ben bir insanım... İnsanların yaşama hakkı vardır. Her insanın..." dedi ve sonra doğru fısıldayarak "Suçlu dahi olsa," diye ekledi. Kadının sözleri üzerine adamın gök gürültüsünü aratmayan sesi gecenin sessizliğini bozdu. "Sen Aslan'ın inine girerek yaşam hakkını kaybettin ateş böceği..."

Not: İlk kurgum olması nedeniyle birtakım hatalar mevcuttur. "Ben de özledim," diyerek sağ elini saçlarıma yerleştirip okşamaya başladı. Bu davranışı karşısında gülümseyip gözlerimi kapattım. Olmak istediğim yer onun yanıydı, tam burasıydı. Sol göğsü, benim her sıkıştığımda kaçabileceğim gizli mabedimdi. Benden başka kimsenin olamazdı. "Gözlerinin altı çökmüş, saçları birbirine girmiş ve çikolatalı süt desenli pijamalı kız beni özlemiş." Berk'in bu cümlesi karşısında ufak bir kahkaha attım. Onu görmememe rağmen bu cümleyi kurarken gülümsediğini hissedebiliyordum. Çünkü... Kadifemsi ses tonundan her şeyi ele veriyordu. ... Kapak Tasarımı: @olympussbear

"Kalbim bir pusula ve ne tarafa dönersem döneyim o pusula ibresinin daima 'güneyi' göstereceğine eminim."